Ελλάδα-Ιορδανία: Άλλος τρόπος, ίδιος στόχος

Η ατυχία χτύπησε την πόρτα της Εθνικής μας ομάδας για ακόμη μία φορά, λίγα μόλις εικοσιτετράωρα πριν την έναρξη του Μουντομπάσκετ. Με την είδηση του τραυματισμού του Μήτογλου, τα τακτικά πλάνα του τεχνικού επιτελείου αλλάζουν και προσαρμόζονται διαφορετικά βασιζόμενα κατά πολύ πλέον σε λύσεις «ανάγκης» και καταστάσεις «small ball» ήτοι, χαμηλά σχήματα. 

Η Ιορδανία είναι μία ομάδα μαχητική χωρίς ιδιαίτερο ταλέντο αλλά αρκετά σκληρή τόσο στην άμυνα, όσο και στην επίθεση.

Είναι ένα σύνολο που λόγω της έλλειψης ταλέντου

θα προσπαθήσει να πιέσει την Εθνική μας με την άμυνα του, ώστε να μας αναγκάσει να κάνουμε λάθη και να βγούμε εκτός ρυθμού. Κάτι που άλλωστε αποτελεί πάγια τακτική των ομάδων που δεν έχουν επιθετικογενές DNA.

Τα σημεία αναφοράς :

Ο νατουραλιζέ Rondae Hollis-Jefferson ξεχωρίζει ως ο πιο επικίνδυνος παίκτης των Ιορδανών λόγω τόσο της πορείας του στο ΝΒΑ, όσο και των αθλητικών του προσόντων τα οποία εκμεταλλεύεται στο έπακρο στο «ανοικτό παιχνίδι» (transition/ αιφνιδιασμό) και σε καταστείς ένας εναντίον ενός. 

Ο ηγέτης των Ιορδανων είναι ένας γνώριμος  μας από τη θητεία του στην  Ευρωλίγκα με τη Φενέρμπαχτσε  (πλέον στη Μπούρσα) Αχμέτ Ντουβερίογλου ή Ahmad Dwairi. Ένας παίκτης που έδειξε το 2019 στο προηγούμενο παγκόσμιο ότι μπορεί να πάρει στις πλάτες του αυτή την ομάδα σημειώνοντας εξαιρετικές εμφανίσεις και τραβώντας το ενδιαφέρον. 

Αρκετά δυναμικός μέσα στο ζωγραφιστό με έφεση στα ριμπάουντ, στο post παιχνίδι με πλάτη στο καλάθι αλλά και πολύ αποτελεσματικός μετά τα σκριν στη μπάλα.

Πέραν αυτών των δύο, υπάρχουν αρκετοί καλοί σουτέρ από τη γραμμή των τριών πόντων, αρκετοί παίκτες με έφεση στην άμυνα ένας εναντίον ενός στην περιφέρεια αλλά και στα ριμπάουντ κάτι που κάνει το «σκληρό» παιχνίδι, ειδικά με τη δεδομένη απουσία του Μήτογλου, να φαντάζει μονόδρομος.

Οι τεχνικές προσαρμογές: 

Χωρίς τον Έλληνα forward το τεχνικό επιτελείο θα προχωρήσει σε λύσεις ανάγκης με παιχνίδι «σμολ μπολ» με χαμηλά σχήματα και αρκετούς παίκτες να χρειάζεται να ανέβουν θέση, πράγμα που σημαίνει ότι η συγκέντρωση και η σκληράδα γίνονται απαραίτητα συστατικά ώστε να πετύχει αυτή η συνταγή.

Με βάση την άμυνα, που έτσι κι αλλιώς λόγω των συνθηκών και των απουσιών ήταν το σημείο αναφοράς της Εθνικής μας ομάδας από την αρχή, οι διεθνείς μας θα πρέπει να ψάξουν να βρουν σκορ μέσα από την άμυνα τους, δηλαδή μέσα από τα γρήγορα αμυντικά ριμπάουντ και τα κλεψίματα ώστε να μπορέσουν να τρέξουν στο ανοιχτό γήπεδο σε καταστάσεις τρανζίσιον ή αιφνιδιασμού, διατηρώντας έτσι το πάνω χέρι στο ρυθμό.

Απέναντι σε ομάδες όπως Ιορδανία που είναι αρκετά σκληρές στην άμυνα το να είσαι εσύ ακόμα πιο σκληρός σε αυτό το κομμάτι είναι η μόνη λύση.

Με τα χαμηλά σχήματα θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στο box out για την διεκδίκηση των αμυντικών ριμπάουντ, ώστε να μην δώσουμε την δυνατότητα στους αντιπάλους να πάρουν πόντους από δεύτερες ευκαιρίες αλλά και να μην στερήσουμε από εμάς εύκαιρες να τρέξουμε στο ανοιχτό γήπεδο.

Όσον αφορά το κομμάτι της επίθεσης, που χωρίς αμφιβολία είναι το κομμάτι που έχει συζητηθεί περισσότερο φέτος το καλοκαίρι λόγω της έλλειψης λύσεων, τα πάντα θα κριθούν στο κομμάτι του πόσο μαχητικοί και αποτελεσματικοί είμαστε στην άμυνα.

Κάτι που σημαίνει ότι θα πρέπει μεγάλο μέρος των πόντων μας να έρθει από την άμυνα μας, ώστε να μην εγκλωβιστούμε στο παιχνίδι μισού γηπέδου.

Λύσεις μπορούν να υπάρξουν επίσης  μέσα από την μαχητικότητα και την θέληση στο να προσπαθήσουμε να βρούμε πόντους από δεύτερες ευκαιρίες με επιθετικά ριμπάουντ, αλλά σίγουρα το να μείνουμε στα «βασικά» μπορεί να είναι και το πιο αποτελεσματικό. 

Στις καταστάσεις που η Εθνική μας θα πάει σε χαμηλά σχήματα μπορούμε να εκμεταλλευτούμε τους πιο γρήγορος παίκτες στο 4 ώστε να δημιουργήσουμε αρκετή κίνηση και να χτυπήσουμε στα ρήγματα που θα δημιουργηθούν στην άμυνα.

Τέλος, κάτι που δε χρήζει μεγάλης τακτικής ανάλυσης, καθώς αφενός θεωρείται δεδομένο σε μία τέτοια διοργάνωση, αφετέρου με τις απουσίες που αντιμετώπισε αυτή η ομάδα φέτος φαντάζει μονόδρομος, είναι το κομμάτι της θέλησης και της αποφασιστικότητας.

Χωρίς αμφιβολία οι απουσίες είναι αρκετές και η ατυχία μας χτύπησε την πόρτα στο…παρά πέντε με τον τραυματισμό του Μήτογλου λίγες ώρες πριν το πρώτο τζάμπολ, αλλά μην ξεχνάμε ότι όλα κρίνονται μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου και κανείς δεν μπορεί να κρίνει ένα παιχνίδι που δεν έχει παιχτεί ακόμα ή να κάνει «απολογισμό» σε μια πορεία που δεν έχει καν ξεκινήσει.

Άλλωστε τα τακτικά πλάνα όπως και τα συναισθήματα στον αθλητισμό μπορούν να αλλάξουν ακόμα και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, ο στόχος όμως δεν μπορεί να αλλάξει ποτέ, ειδικά σε μια τέτοια διοργάνωση.