Το επόμενο βήμα του Βασίλη

Ένας τύπος σαν τον Βασίλη Σπανούλη ποτέ δεν θα έπαιρνε την απόφαση πχ του Νίκου Γκάλη. Να ρίξει δηλαδή μαύρη πέτρα πίσω του και να απομακρυνθεί δια παντός από το άθλημα που τον ανέδειξε. Ο Σπανούλης φυσικά και θα παραμείνει στον χώρο του μπάσκετ, θέλει όμως, αυτό να γίνει με τους δικούς του όρους και με τα δικά του δεδομένα όσον αφορά τις συνθήκες.

Ο Βασίλης Σπανούλης δεν θέλει να γίνει ούτε παράγοντας, ούτε μάνατζερ παικτών (αν και ο Ραζνάτοβιτς θα τον ήθελε δίπλα του με κλειστά τα μάτια), ούτε κάτι παρόμοιο. Η επιλογή του είναι να γίνει προπονητής. Κάποτε είχε

πει ο Ομπράντοβιτς σε ένα σεμινάριο του ΣΕΠΚ πως από παίκτης – προπονητής είναι μια διαδικασία που απαιτεί έναν φόνο. Μένεις για λίγο μόνος σου στα αποδυτήρια σκοτώνεις τον παίκτη, βεβαιώνεσαι πως είναι νεκρός και βγαίνεις από την πόρτα προπονητής. 

Κανείς δεν θα έβαζε στοίχημα πως ο Σπανούλης αυτή τη στιγμή είναι έτοιμος να διαπράξει αυτόν τον φόνο. Ξέρει όμως, πως για να μπει στην διαδικασία κάποια στιγμή πρέπει να το κάνει. Το πρόβλημα με την απόφαση του Σπανούλη ωστόσο είναι κάπως πολύπλοκο. Ο Σπανούλης δεν έχει οικονομικό πρόβλημα για να βγει αύριο στην αγορά και να αναζητά απεγνωσμένα ένα συμβόλαιο. Έχει την πολυτέλεια να περιμένει. Και θα περιμένει γιατί δεν πρόκειται να βρει από τη μια μέρα στην άλλη τις συνθήκες που θα ήθελε για να κάνει το επόμενο βήμα του.

Το ιδανικό θα ήταν να μπει στο επιτελείο του Μπαρτζώκα κι από εκεί να κάνει τις πρώτες του απλωτές στο πέλαγο. Ίσως αυτό και να γινόταν αλλά για να γίνει πρέπει να ερωτηθεί ο τεχνικός των “ερυθρολεύκων” να δεχθεί κι έπειτα ο Βασίλης από την δική του πλευρά να δεχθεί κι εκείνος τον ρόλο για τον οποίο τον προορίζει ο… προϊστάμενός του.

Η διαδικασία είναι πολύπλοκη και κανείς αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να ξέρει. Το μόνο που κρατάμε λοιπόν είναι πως στο μυαλό του Βασίλη Σπανούλη η προπονητική είναι μια προοπτική που υπό συνθήκες τον ενδιαφέρει.