Ο Γιάννης Σουλαδάκης γράφει για την πολιτική αξία του ΠΑΣΟΚ και των συμβόλων του

Η ολική επαναφορά των συμβόλων του ονόματος του ΠΑΣΟΚ και των συμβόλων, του απέδειξε ότι η Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη απέκτησε επιτέλους συνείδηση παράταξης και όχι μόνο απλού κόμματος.

Όταν τα τελευταία χρόνια περνούσε πολλές περιπέτειες και κλυδωνισμούς ο πολιτικός μας χώρος, μερικοί, μεταξύ των όποιων και εγω, διαφωνούσαμε σταθερά με τις κατά καιρούς προσπάθειες δημιουργίας ουσιαστικά νέων πολιτικών σχημάτων ως διάδοχη κατάσταση του ΠΑΣΟΚ.

Δεν

ήταν μόνο τα σχήματα που προωθούσαν σεβαστά στελέχη που δεν μεταπήδησαν σε άλλους χώρους, αλλά και πολιτικές συμμορίες όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που επιχείρησαν με ρεσάλτο να καταλάβουν τον πολιτικό και κοινωνικό χώρο, που διαχρονικά από την δημιουργία του εξέφραζε το ΠΑΣΟΚ.

Η θέση μου για πλήρη επαναφορά και παρουσία του ΠΑΣΟΚ, δεν ήταν μόνο συναισθηματικού χαρακτήρα, ήταν και  οργής, όταν κινδύνευε να μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας ένα πολιτικό κίνημα που έδωσε τις καλλίτερες μέρες στους Έλληνες πολίτες, αλλά ούτε ένας εικονολατρικός φανατισμός.

Σε κάθε περίπτωση, η αντίθεσή μου,  η διαφωνία μου με όσους προωθούσαν τα διάφορα πολυποίκιλα σχήματα, δεν ήταν σχέση αντιπαλότητας, εικονολάτρες προς εικονοκλάστες, ήταν θέση καθαρά πολιτικής διαφωνίας και εκτίμησης, για το που βρίσκεται σήμερα και τα τελευταία χρόνια η συνείδηση της βάσης της παράταξης, η πολιτική συνείδηση του μέσου Δημοκρατικού Προοδευτικού Πολίτη.

Αν κάνουμε μια ιστορική διαδρομή, η Ελλάδα πέρασε τις καλλίτερές της, τις πιο επιτυχημένες περιόδους της, όταν στην διακυβέρνηση ήταν η Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη, Χαρίλαος Τρικούπης, Ελευθέριος Βενιζέλος, Γεώργιος Παπανδρέου, ΠΑΣΟΚ Ανδρέας Παπανδρέου, Κώστας Σημίτης.

Κάθε φορά όμως ακολουθούσαν διασπάσεις που έθεταν ουσιαστικά εκτός διακυβέρνησης την Παράταξη, πολλές φορές μάλιστα, ακολουθούσαν δεινά για την χώρα, μετά τις διασπάσεις ακολουθούσαν ατελέσφορες διαπραγματεύσεις, πολλές φορές ατέρμονες,  για νέα σχήματα.

Κάτι ανάλογο γινόταν και τα τελευταία χρόνια που πέρασε πολλές περιπέτειες ο πολυδιασπασμένος χώρος της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης, προσπάθειες αξιόλογες από πρόσωπα που πίστευαν και προσπάθησαν για μια νέα ενότητα του χώρου, με νέα σχήματα και πρωτοβουλίες, προσπάθειες που παρά τις προθέσεις, ήσαν αλυσιτελείς.

Η επαναφορά της πρότασης για τα σύμβολα και το όνομα ΠΑΣΟΚ στις διαδικασίες εκλογής νέου Προέδρου τον Δεκέμβρη του 2021, επανάφερε το θέμα όνομα, σύμβολα, ως το βασικό πολιτικό κεντρικό θέμα.

Η εκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη ως νέου Προέδρου και η συντριπτική πλειοψηφία που αποφάσισε την πλήρη επαναφορά των συμβόλων και του ονόματος του ΠΑΣΟΚ, ανέδειξε περίτρανα τις βαθιές ρίζες του ΠΑΣΟΚ στην Ελληνική κοινωνία.

Αυτή η βαθιά ριζωμένη αντίληψη στην κοινωνία για το ΠΑΣΟΚ, είναι ακριβώς αυτό που ονομάζουμε «συνείδηση παράταξης».

Εδώ λοιπόν είναι η νέα ιστορική πολιτική πραγματικότητα, ότι η Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη, διαμορφωνόταν κατά καιρούς σε πολιτικά κόμματα,  όμως με το ΠΑΣΟΚ διαμορφώθηκε, απόκτησε συνείδηση παράταξης κι αυτή είναι πολύ σημαντική εξέλιξη, για την εξέλιξη της χώρας, για την ομαλή πολιτική ζωή, για συνθήκες πολιτικής σταθερότητας που χρειάζεται η Ελλάδα για να επιταχύνει τους ρυθμούς οικονομικής και κοινωνικής της ανάπτυξης, μιας σύγχρονης χώρας με σταθερούς και διαφανείς δημοκρατικούς θεσμούς, με σύγχρονα θεσμικά Δημοκρατικά Κόμματα.