Sniper Elite V2 Remastered

Ό,τι κινείται εκτελείται.

Υπάρχει μια ακαταμάχητη γοητεία στην παρακολούθηση της πορείας μιας καλοζυγισμένης περιστρεφόμενης σφαίρας καθώς σκίζει τον αέρα. Στο ταξίδι αυτό που ξεκινάει όταν αποχωρίζεται την καπνισμένη κάνη μας και καταλήγει με περίσσεια χάρη στο δεξί μάτι ενός ανυποψίαστου Γερμανού στρατιώτη 500 μέτρα μακριά, διαπερνώντας το κρανίο του με κάθε λεπτομέρεια και καταλήγοντας στον πίσω τοίχο. Η αργή κίνηση που ξύπνησε άγρια ένστικτα μέσω της θρυλικής “X-Ray Kill Cam” του Sniper Elite V2,

ήταν αυτή που ξεχώρισε ένα κατά τα άλλα μέτριο παιχνίδι, και το εδραίωσε ως το κάτι διαφορετικό για πολλά χρόνια. Το Sniper Elite V2 Remastered ήρθε για να δώσει την ευκαιρία σε αυτούς που δεν το πρόλαβαν τότε, να διαπεράσουν οποιοδήποτε κεφάλι προεξέχει από κάλυψη.

Και πράγματι, συνεχίζει να είναι το ίδιο και καλύτερο αυτό που προσέφερε για πρώτη φορά το Sniper Elite V2. Αυτή τη φορά όμως η διαφορά είναι ότι στα χρόνια που μεσολάβησαν έχουμε πλέον καλομάθει. Και τα χρόνια αυτά, δεν είναι λίγα. Για την ακρίβεια, πρόκειται για 7 χρόνια κατά τα οποία η κατηγορία έκανε άλματα μπροστά, και τα όσα έκανε διαφορετικά έχουν είτε υιοθετηθεί από άλλα παιχνίδια, είτε βελτιωθεί από τα sequels της ίδιας της σειράς Sniper Elite. Η Bullet Cam συνεχίζει να προσδίδει ένα ιδιαίτερο βάρος, αλλά όλα τα υπόλοιπα που συναντούμε πλέον είναι απολύτως περιττά και αδιάφορα. Ουσιαστικά, θα ήταν εύκολο το παιχνίδι αντί για Sniper Elite V2 Remastered να ονομαστεί σε... Bullet Cam Simulator.

Κι αυτό διότι χωρίς καμία δόση υπερβολής, η ομολογουμένως εντυπωσιακή ακόμη και σήμερα Bullet Cam, είναι ο μόνος λόγος να ασχοληθεί κανείς με το παιχνίδι. Όλες σχεδόν οι υπόλοιπες πτυχές του παιχνιδιού, είναι μια ματιά στο παρελθόν, ένα άχρωμο μείγμα ξεπερασμένων και σχεδόν απαρχαιωμένων μηχανισμών και ιδεών. Όχι βέβαια ότι όταν πρωτοκυκλοφόρησε το Snipe Elite V2 ήταν κάτι επαναστατικό, αλλά τουλάχιστον στεκόταν σχετικά αξιοπρεπώς ανάμεσα σε άλλες κυκλοφορίες. Σήμερα, ωστόσο, ακόμη και η Remastered έκδοση δεν καταφέρνει να κρύψει τίποτα απο τα παραπάνω.

Αρχικά, τα γραφικά είναι μεν προφανώς πιο καθαρά λόγω υποστήριξης 4K αναλύσεων, αλλά τίποτα περισσότερο, με απογοητευτικά textures, volumetric effects, και περιορισμένους φωτισμούς και σκιάσεις. To gameplay, αν βγάλουμε από την εξίσωση τις στιγμές που βλέπουμε μέσα από το σκόπευτρο, μας στέλνει 10 χρόνια πίσω. Αρκεί κανείς να ασχοληθεί πέντε λεπτά και να παρατηρήσει τον τρόπο με τον οποίο κινείται ο πρωταγωνιστής στον χώρο, με κινήσεις μηχανικές και εντελώς «ξύλινες», να σκοντάφτει επάνω σε άχρηστα διάσπαρτα αντικείμενα όπως τούβλα, αλλά και αόρατους τοίχους. Για να μην σχολιάσουμε δηλαδή την τραγική και αδιάφορη Α.Ι., η οποία αντιμετωπίζει με τουλάχιστον αστείο τρόπο την παρουσία ενός αντιπάλου ελεύθερου σκοπευτή.

Θα έλεγε κανείς λογικός άνθρωπος πως οι ελεύθεροι σκοπευτές αντιμετωπίζονται με πολλούς τρόπους. Κάλυψη, πυρά Suppresion, περικύκλωση του κτηρίου, μείωση της απόστασης και πάει λέγοντας, ειδικά όταν οι αντίπαλοι έχουν συντριπτική αριθμητική υπεροχή. Η επιλογή εδώ είναι προφανώς η Α.Ι. να είναι κούκλες έτοιμες να διαπεραστούν από την X-Ray κάμερα, και όποτε απλά παίρνουν ένα σημείο και ρίχνουν κάνα δυο σφαίρες από την ιδανική – για εμάς – απόσταση.

Μιλώντας όμως για την X-Ray Kill Cam, αξίζει να θυμίσουμε το πόσο εντυπωσιακή ήταν, ώστε να στέκεται και σήμερα και να μπορεί έστω και με το ζόρι, να σηκώσει ολόκληρο το παιχνίδι στις πλάτες της. Σε πολλές από τις επιτυχημένες βολές μας (μπορεί να ρυθμιστεί η συχνότητά της), τη στιγμή που θα τραβήξουμε τη σκανδάλη αναλαμβάνει η λεπτομερέστατη κάμερα σε Αργή Κίνηση να ακολουθεί την πορεία της σφαίρας μέχρι αυτή να διαπεράσει σαν X-Ray ακτινογραφία τους άτυχους εχθρούς. Και μιλάμε για εντυπωσιακή λεπτομέρεια, καθώς ο παίκτης μπορεί εκτός από το να διαλύσει διάφορα κόκκαλα του σώματος, να πετύχει ζωτικά όργανα όπως τους πνεύμονες και πολλά άλλα.

Θα αρκεστούμε να πούμε ότι ένα X-Ray σε αργή κίνηση με την σφαίρα ανάμεσα στα μάτια να διαπερνά βασανιστικά το κρανίο ενός εχθρού δεν παλιώνει ποτέ, ενώ υπάρχουν αρκετές παραλλαγές με τις οποίες εμφανίζεται η παρουσίαση της κάθε βολής. Ο παίκτης βέβαια μπορεί να εκμεταλλευτεί την ακρίβεια του όπλου του για να πετύχει και χειροβομβίδες που κουβαλούν οι εχθροί ή τρωτά σημεία σε άρματα μάχης, όπως τα καύσιμα. Φυσικά, κάθε βολή έχει τη δυσκολία της, και ανάλογα το αποτέλεσμα παίρνουμε τους αντίστοιχους πόντους. Εν τέλει όμως, ελάχιστα πράγματα που συμβαίνουν έξω από την κάμερα αυτή, τραβούν πραγματικά το ενδιαφέρον.

Η όλη προσέγγιση του παιχνιδιού είναι ουσιαστικά «καθάρισε ό,τι έχει παλμό σε ακτίνα ενός χιλιομέτρου», και άρα έχουμε να κάνουμε με αρένες τις οποίες πρέπει να καθαρίσει ο παίκτης, με ένα εντελώς υποτυπώδες σενάριο να κατευθύνει τις εξελίξεις και την εναλλαγή σκηνικών. Τα μόνα σημεία που έχουν κάποιο ενδιαφέρον παικτικά, είναι αυτά στα οποία ο παίκτης μπορεί να καλύψει τους πυροβολισμούς του, συγχρονίζοντας υπό τον ήχο των βομβών που πέφτουν στο βάθος. Υπάρχουν φυσικά και ορισμένες καλοστημένες αποστολές, οι οποίες δίνουν ωραίες ευκαιρίες για απολαυστικό sniping εχθρών αλλά στα περισσότερα σημεία είναι απλά ένα Highscore Attack παιχνίδι, με καμία απολύτως ατμόσφαιρα και καμία βαρύτητα, πέρα από αυτή που επηρεάζει τις σφαίρες σε μακρινή απόσταση και πρέπει να στοχεύουμε πιο ψηλά.

Επίσης, θεωρούμε ότι το πακέτο θα μπορούσε με κάποιο τρόπο να περιέχει τα Nazi Zombie Army, τα οποία όλως περιέργως αποτελούσαν ενδιαφέρουσες εμπειρίες και παραδόξως ατμοσφαιρικές, και σίγουρα θα έκαναν πιο ελκυστικό το πακέτο. Αντιθέτως, περιέχει κάποια DLC με αποστολές όπως το Kill the Fuhrer -όπου οι παίκτες έχουν την ευκαιρία να σκοτώσουν τον Αδόλφο Χίτλερ στις Άλπεις- ή διαφορετικούς πρωταγωνιστές για το κεντρικό campaign. Όσον αφορά στο multiplayer που περιέχεται, δεν καταφέραμε την πρώτη αυτή περίοδο να βρεθούμε σε ένα ικανοποιητικό ματς καθώς δεν υπήρχε ο απαραίτητος κόσμος. Και σε κάθε περίπτωση, θεωρούμε ότι το multiplayer δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση τον λόγο να ασχοληθεί κάποιος με το Sniper Elite.

Η περίπτωση λοιπόν του Sniper Elite V2 Remastered, θυμίζει έντονα αυτή του Red Faction Guerilla Remastered (θα προσποιηθούμε ότι ξεχάσαμε το Re-Mars-tered…). Πρόκειται για δύο παιχνίδια – λείψανα του παρελθόντος, αλλά με ένα διαφοροποιό στοιχείο στον πυρήνα τους, που πάντα θα γυρίζει κάποια κεφάλια. Βέβαια, η διαφορά μεταξύ των δυο παιχνιδιών είναι ότι μετά το Red Faction δεν κυκλοφόρησε ποτέ κάτι παρόμοιο, ενώ το Sniper Elite V2 δημιούργησε μια μόδα, η οποία ακολουθήθηκε τόσο από άλλα παιχνίδια, αλλά και από την ίδια την εξέλιξη του franchise. Έτσι, είναι ακόμη λιγότεροι οι λόγοι να ασχοληθεί κανείς με την τωρινή περίπτωση, και ειδικά όσοι δεν συγκινούνται ιδιαίτερα από αυτό τον μηχανισμό δεν υπάρχει σχεδόν κανένας λόγος να επενδύσουν το χρόνο ή τα χρήματά τους. Οι υπόλοιποι, θα χαρείτε να μάθετε ότι η X-Ray Kill Cam συνεχίζει να βγάζει γούστα.

To review βασίστηκε στην έκδοση του παιχνιδιού για το PS4.

pcps4xbox oneswitch