Η ιστορια της γλυφαδας μεσα απο φωτογραφιες - ντοκουμεντα

Από το : notia.gr
Η περιοχή, ήδη από τις αρχές του 20 αιώνα έχει μετονομαστεί σε Γλυφάδα, από κάποια πηγάδια που υπήρχαν και είχαν γλυφό νερό. Το 1926, η περιοχή που ως τότε ανήκε στην κοινότητα Μπραχαμίου, αποσπάται σε ανεξάρτητη...
κοινότητα. Το 1943 επέρχεται διοικητική μεταβολή με το Νόμο 239/43 και οι κοινότητες Γλυφάδας και Ελληνικού καταργούνται. Στη θέση τους δημιουργείται ο Δήμος Ευρυάλης με έδρα το συνοικισμό Γλυφάδας. Δύο χρόνια αργότερα με αναγκαστικό νόμο ο Δήμος Ευρυάλης μετονομάζεται σε ΔΗΜΟ ΓΛΥΦΑΔΑΣ.

Τα πρώτα σπίτια χτίζονται το 1920 και σύντομα αρχίζει η τουριστική εκμετάλλευση της όμορφης παραλίας. Η Γλυφάδα αναπτύσσεται σε σύγχρονη λουτρόπολη.

Τον καιρό του πολέμου, η λουτρόπολη ατονεί, οι παραθεριστές λιγοστεύουν όπως και οι συγκοινωνίες με την Αθήνα. Όμως παρ΄ όλο που δουλειές δεν υπήρχαν, η Γλυφάδα με τις μεγάλες διαθέσιμες για βοσκή εκτάσεις και με κάθε είδος βλάστηση πέρασε την Κατοχή χωρίς πείνα. Ενώ οι κάτοικοι βρίσκονταν σε διαμάχες με τους κτηνοτρόφους, που υποβάθμιζαν την περιοχή, άλλαξαν στάση και τους έδωσαν άδεια να βόσκουν ακόμη και στους κήπους τους. Και η Γλυφάδα είχε πολλούς κήπους. Οι παλιοί μιλούν με νοσταλγία και συγκίνηση για τους κήπους που χάθηκαν. Η Γλυφάδα λοιπόν, ή μάλλον οι κάτοικοί της δεν πείνασαν στον πόλεμο και στην Κατοχή, όμως βομβαρδίστηκαν ανελέητα. Μάλιστα όλη η συνοικία του Βοσπόρου καταστράφηκε, όντας κοντά στο μικρό αεροδρόμιο που τότε λειτουργούσε ως στρατιωτικό.

Στη Γλυφάδα ζούσαν περίπου 100 συνολικά οικογένειες προσφύγων. Η γειτονιά τους ήταν ο Βόσπορος. Δούλευαν ως μικροεπαγγελματίες, έμποροι, εργάτες για το αεροδρόμιο που επεκτεινόταν. Πολλές οικογένειες βρέθηκαν χωρίς σπίτια και έγιναν για ακόμη μία φορά πρόσφυγες , γύρω στα 1967, όταν τους έδιωξαν για να επεκτείνουν το αεροδρόμιο δίνοντάς τους μια μικρή αποζημίωση.

Όταν μιλάμε για Γλυφάδα, μιλάμε συνήθως για την Κάτω Γλυφάδα, μια που η Άνω Γλυφάδα, η περιοχή δηλαδή της Τερψιθέας, άρχισε να αναπτύσσεται πολύ αργότερα από το 1960. Στην περιοχή αυτή υπήρχαν μαντριά και βοσκούσαν πρόβατα στα οικόπεδα και στις αλάνες.

Οι πρώτοι αγοραστές γης εγκαταστάθηκαν στην Τερψιθέα το 1933, όπου τότε η εφημερίδα “Ελεύθερος Άνθρωπος” έδινε κομμάτι γης στην περιοχή έναντι ορισμένων κουπονιών και ενός μικρού χρηματικού ποσού. Τότε η Τερψιθέα είχε χωματόδρομους, δεν είχε νερό και φως, δεν υπήρχε συγκοινωνία να τη συνδέει με άλλες περιοχές και δεν είχε καθόλου πράσινο. Αυτό το τελευταίο είναι κάτι που μας κάνει να πούμε ότι η εξέλιξη για πρώτη φορά δε στέρησε μια περιοχή από το πράσινο. Αντιθέτως τώρα η περιοχή έχει πράσινο και βέβαια εδώ και πολλά χρόνια όλα τα αγαθά του πολιτισμού.