Πολιτική με άλλα μέσα

Αν επιβεβαιωθεί τελικά ότι, πράγματι, ο Γιουράι Σιντούλα, ο θεωρούμενος δράστης της δολοφονικής επίθεσης κατά του Σλοβάκου πρωθυπουργού Ρόμπερτ Φίκο, είναι «μοναχικός λύκος», δηλαδή άτομο που δεν ανήκει σε οργάνωση (ή υπηρεσία) και με ενέργησε με δική του πρωτοβουλία, θα πρέπει όλοι να νιώσουμε πολύ μεγάλη ανακούφιση.

Θα ήταν πολύ βαρύ να προστεθεί στον βαρύ κατάλογο των πολέμων στην Ουκρανία και στη Γάζα, στον «μικρό εμφύλιο» που μαίνεται στη γαλλική επαρχία της Νέας Καληδονίας, στο διαφαινόμενο αδιέξοδο στην Ουκρανία, στις αντιθέσεις που υπάρχουν στο εσωτερικό των χωρών της Ένωσης,

στην απαισιόδοξη προοπτική της εκλογικής νίκης του Ντόναλντ Τραμπ – θα ήταν πολύ βαρύ να προστεθεί σε όλα αυτά η ύπαρξη οργανώσεων που ετοιμάζουν δολοφονίες και αιματηρές εμφύλιες  συγκρούσεις στη ήδη δοκιμαζόμενη Ευρώπη.

Η ακραία βία του πολέμου, η «συνέχιση της [εξωτερικής] πολιτικής με άλλα μέσα», η υποτίμηση στης ανθρώπινης ζωής και δημιουργικότητας και η αποθέωση ως ηρωισμού της κτηνώδους καταστροφικής δύναμης του ανθρώπου, όλα αυτά δημιουργούν το πλαίσιο να χρησιμοποιηθούν ανάλογα μέσα και στην εσωτερική πολιτική.

Δύο ήσαν οι  μεγαλύτεροι κίνδυνοι από την πρώτη στιγμή της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία: να αμφισβητηθεί η δημοκρατική εναλλαγή στην εξουσία στο όνομα κινδύνων που διατρέχει κάποια χώρα και να ξυπνήσουν εθνικισμοί κεντροευρωπαϊκοί που δεν είναι καθόλου υποδεέστεροι των βαλκανικών.

Στην αρχή, αμέσως μετά τη δολοφονική απόπειρα, χρησιμοποιήθηκε ακραία γλώσσα: «είμαστε στα πρόθυρα εμφύλιου» δήλωσε κάποιος υπουργός, η ήδη πολωμένη πολιτική κατάσταση έμοιαζε να γίνεται ακόμη χειρότερη. Ευτυχώς, παρενέβησαν οι δύο πρόεδροι, η απερχόμενη Σουζάνα Τσαπούτοβα (της νυν αντιπολίτευσης) και ο πρόσφατα εκλεγείς Πέτερ Πελεγκρίνι (του κόμματος του Ρόμπερτ Φίκο) και από κοινού κάλεσαν τα κόμματα να μετριάσουν την τοξικότητα της πολιτικής αντιπαράθεσης.

Σοφή συμβουλή: όταν δεν υπάρχουν οργανώσεις ή  μυστικές υπηρεσίες που οργανώνουν δολοφονίες και πραξικοπήματα,  τη βία υποθάλπει η ρητορική μίσους που καλλιεργούν  τα ίδια τα δημοκρατικά κόμματα.

Πρόκειται για απλή αλήθεια που δεν την αποδέχονται ούτε τα ελληνικά κόμματα: τα ακραία φαινόμενα που έχουμε ζήσει στα 50 πολύτιμα χρόνια της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας δεν θα είχαν εμφανιστεί αν ΝΔ-ΠαΣοΚ-ΣΥΡΙΖΑ,  δεν είχαν χρησιμοποιήσει τη βίαιη γλώσσα που πολύ καλά γνωρίζουμε όλα αυτά τα χρόνια.

Αν η θεσμική πολιτική ζωή ήταν πιο ήμερη ούτε η αριστερή τρομοκρατία θα άνθιζε ούτε η Χρυσή Αυγή θα εμφανιζόταν ούτε θα χρειάζονταν ποινικά μέτρα για να προστατευθεί η δημοκρατία. Ευτυχώς, δεν φτάσαμε στην ακραία κατάσταση της Σλοβακίας αλλά ας επωφεληθούμε, ας γίνει το πάθημα τους μάθημα και σε μας.