Αγώνας για απελευθέρωση

των Μανώλη Γλέζου-Δημ. Παπαχρήστου

(αναδημοσίευση από το απεργιακό φύλλο των Εργαζομένων στην «Ελευθεροτυπία»)

Μας αναγκάζουν να δεχτούμε την καταδίκη μας. Να υποθηκεύσουμε το μέλλον των παιδιών μας. Να υποταχτούμε στη νέα μνημονιακή σύμβαση και, εκ των πραγμάτων, ήδη προετοιμάζουν το έδαφος γι αυτήν που θα ακολουθήσει τον Ιούνιο-Ιούλιο, σα να είμαστε έγκλειστοι σε οίκο ανιάτων και έχουμε ανάγκη προστασίας. Μάταια προσπαθούν τα παπαγαλάκια της εξουσίας να εμποδίσουν τα μυαλά των πολιτών ότι, για να σωθεί η

χώρα, πρέπει να δανείζεται και ότι καλώς έως τώρα έχει κάνει και έχει δανειστεί. Όμως, πριν από 2.500 χρόνια ο Μένανδρος αποκάλυψε πως τα δάνεια μετατρέπουν σε δούλους τους εργαζόμενους. Η Ιστορία απέδειξε την αλήθεια των ρήσεών του. Η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε προτεκτοράτο και έχει υποδουλωθεί στην τρόικα μόνο και μόνο από τα δάνεια.

Υπάρχει, όμως, άλλος δρόμος: 1) Επιστροφή του αναγκαστικού δανείου και των επανορθώσεων της Γερμανίας προς την Ελλάδα (ύψους 162 δισ ευρώ, χωρίς τους τόκους. 2) Για 10 χρόνια, χωρίς εξοπλιστικά προγράμματα. Οι άλλες χώρες της Ευρώπης δίνουν από 4% έως 12% του ΑΕΠ για εξοπλισμούς. Η Ελλάδα 24% του ΑΕΠ. 3) Να υποχρεωθούν οι τράπεζες να βοηθήσουν την ελληνική οικονομία. Ως τώρα πήραν από το κράτος 168 δισ ευρώ. 4) Σωστή διαχείριση των δημόσιων οικονομικών. Όχι φοροαπαλλαγές και φοροδιαφυγή. Όχι σπατάλες και διασπάθιση του δημόσιου χρήματος. Και 5) Εσωτερικό δάνειο διπλής μορφής: υποχρεωτικό για τους υψηλοεισοδηματίες, εθελοντικό για τους χαμηλοεισοδηματίες...
Οι αντιπρόσωποί μας, όμως, οι νόμιμα εκλεγμένοι από μια λειψή και στρεβλή, πρωθυπουργοκεντρική, ολιγαρχική δημοκρατία, λένε «ναι», υπερασπιζόμενοι τα συμφέροντά τους, υποκρινόμενοι πως ματώνουν για λογαριασμό μας, υπερασπιζόμενοι το ευρώ έναντι της δραχμής και τη σωτηρία της πατρίδας από την πτώχευση, με καπνογόνα, βομβίδες κρότου και χημικές ουσίες.

Η κρίση είναι πολλαπλή, δεν είναι μόνο οικονομική, είναι πολιτική, είναι κρίση αξιών, είναι κρίση πολιτιστική, είναι κρίση κοινωνική και πολιτειακή, είναι κρίση συστημική, είναι κρίση του διπολικού και δικομματικού συστήματος. Γι αυτό και ήρθαν οι τροϊκανοί, παραμερίζοντας τους ανίκανους διαχειριστές της κυβερνητικής εξουσίας και τοποθετούν δικούς τους έμπιστους τεχνοκράτες, δημιουργώντας το νέο μοντέλο και τα ρόμποκοπ της εξουσίας, καταλύοντας κάθε έννοια δημοκρατίας.

Η Ελλάδα είναι ο τελευταίος και ο αδύναμος κρίκος της ευρωζώνης. Ο παρείσακτος της ενωμένης Ευρώπης. Θεωρείται το κακό παράδειγμα και ο προπομπός που προειδοποιεί όχι μόνο τους λαούς του Νότου, που απειλούνται από οικονομική κατάρρευση, αλλά και όλους τους Ευρωπαίους πολίτες (πάνω από 35 εκατομμύρια άνεργοι) που αντιμετωπίζονται σαν ευρώ. Αυτή η κατάσταση δεν αντιμετωπίζεται από μια χώρα, από έναν λαό. Είναι κρίση δική τους, είναι κρίση του καπιταλιστικού συστήματος. Είναι κρίση πολλαπλή και γενικευμένη, γι αυτό και χρειάζεται να πάρει γενικευμένη και δυναμική απάντηση. Δεν πρέπει να αφήσουμε να γίνει παρ