Η φαντασία...στα γκάζια

Ξεκίνησε ως μηχανολόγος, αλλά στη συνέχεια τον συνεπήρε το σχέδιο, το ταλέντο ήταν έμφυτο. Πειραματίστηκε αρκετά. Σχεδίασε ρούχα, αξεσουάρ και κατασκεύασε έπιπλα. Ωστόσο, οι γλυπτικές δημιουργίες του Χρήστου Κωφίτη σε μηχανές και βέσπες ήταν αυτές που έκλεψαν τις εντυπώσεις στη διάρκεια του Scooter Festival, στην αυλή της Τεχνόπολης, στο Γκάζι. Ο Χρήστος Κωφίτης μίλησε στον Αθήνα 9.84 και στον Αίαντα Αρτεμάκη.

Ερ. Πότε ξεκινήσατε ως καλλιτέχνης;

Χ.Κ.: «Πριν από περίπου μια 25ετία. Στην ουσία όταν ξεκίνησα να κάνω ζωγραφική σε πήλινα αγγεία, το ταλέντο πάντα υπήρχε. Δηλαδή το χέρι μου με το μολύβι έχουν μια πάρα πολύ καλή σχέση, με αποτέλεσμα αυτό που ήθελα να αποδώσω πάνω στο χαρτί, να μην καθυστερεί πολύ να έρθει. Από κει και πέρα όμως τα υπόλοιπα επαγγέλματα, το πρώτο μου επάγγελμα ήταν ζωγραφική σε πήλινα αγγεία, το δεύτερο ήταν φανοποιΐα και βαφές αυτοκινήτων, το οποίο κράτησε ενάμιση με δύο χρόνια. Και πάει λέγοντας. Είναι πάρα πολλά τα επαγγέλματα, με αποτέλεσμα ενδιάμεσα να κάνω τις σπουδές μου. Το να ασκούσα το επάγγελμα των σπουδών μου, μηχανικός αυτοκινήτων, δε μπορώ να πω ότι με γοήτευε ως αποτέλεσμα, ως πράξη. Και αυτό γιατί δεν είχε φαντασία μέσα. Επισκευή και τίποτα παραπάνω. Στην πορεία όμως  αποδείχθηκε πολύ χρήσιμο γιατί οποιοδήποτε μοτέρ περάσει από τα χέρια μου, λύνεται, δένεται, αποκωδικοποιώ ας το πούμε έτσι μία κατάσταση που βρίσκεται μέσα στο αυτοκίνητο, στη μοτοσυκλέτα, στο ελικόπτερο, στο αεροπλάνο, οπουδήποτε. Έτσι μου φάνηκαν πολύ χρήσιμες οι σπουδές που έκανα τρία χρόνια πάνω στους κινητήρες».

Ερ. Ξέρω ότι έχετε εργαστεί πάνω σε κόσμημα, ασήμι, μπρούτζο, σε σχεδίαση και κατασκευή επίπλων, μία από τις υπόλοιπες δουλειές σας φαντάζομαι, ρούχα, αξεσουάρ. Με την γλυπτική πότε περίπου αρχίσατε;

Χ.Κ.: «Όταν ασχολήθηκα με το κόσμημα, για τον Δήμο Χαλκιά, ένα χρυσοχοείο στη Νέα Σμύρνη, μου είχε ζητήσει να του σχεδιάσω καρφίτσες, μενταγιόν, δακτυλίδια κτλ. Αφού τα σχεδιάζαμε, δοκίμασα να δω αν μπορώ να τα καταφέρω στην ανάγλυφη μορφή τους. Πρώτα σε σαπούνι, εντελώς πρωτόγονα πράγματα στην αρχή δηλαδή, Άβερελ Ντάλτον. Αφού τα κατάφερα, οι πρώτες προσπάθειές μου ήταν αρκετά καλές στο σαπούνι, μετά προχωρήσαμε σε πλαστικοποιημένο κερί και άρχισα πάνω στο μήνα ή στο δίμηνο, να ξετυλίγω το οποιοδήποτε ταλέντο είχα μέσα μου. Με αποτέλεσμα όταν τελείωσα την εργασία αυτή, ήταν μία σεζόν, έξι μήνες περίπου, χειμερινή-καλοκαιρινή κολεξιόν επάνω στο κόσμημα. Τότε ασχολήθηκα με τα αξεσουάρ. Δηλαδή είχαν έρθει οι γνώσεις από το ρούχο με αποτέλεσμα ρούχο, αξεσουάρ και κόσμημα να δημιουργούν μία ενότητα, να κάνουν έναν κύκλο με αποτέλεσμα να πηδάω από τον έναν χώρο στον άλλον και να κάνω έτσι ό,τι θέλω. Μετά δούλεψα για τον Μάκη Τσέλιο στο ρούχο, για την Άννα Βίσση έκανα διάφορα ρούχα, υπήρξαν δηλαδή καλλιτέχνες που λίγο έως πολύ εργάστηκα γι αυτούς και βγήκαν μικρές ή μεγάλες εργασίες».

Ερ. Το 2001 δημιουργήσατε μία σειρά γλυπτών που παρουσιάστηκαν στην γκαλερί «Elements» στο Κολωνάκι, α