Ο Κ. Χρυσόγονος στον ΑΘΗΝΑ984

Ο καθηγητής συνταγματικού δικαίου στο τμήμα Νομικής στο ΑΠΘ, Κώστας Χρυσόγονος, μιλώντας στον «ΑΘΗΝΑ 9.84» και τους Δώρα Σαρρή και Γιάννη Παπαγεωργίου, με αφορμή τις καταγγελίες των εισαγγελέων κ. Μουζακίτη και κ. Πεπόνη για εξωδικαστικές παρεμβάσεις στο έργο τους και το πόρισμα του αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Μακρή στο οποίο τους απέδωσε "παρορμητισμό" και αρχικά έβαλε στο αρχείο την υπόθεση,

μεταξύ άλλων, είπε:

«Είναι φανερό ότι υπάρχει ένα γενικότερο θέμα και αξιοπιστίας αλλά κυρίως και ανεξαρτησίας

της δικαιοσύνης στη χώρα μας. Και υπάρχει, διότι η δικαιοσύνη είναι θεσμικά αθωράκιστη. Υπάρχει  ζήτημα με την δικαστική ανεξαρτησία και το ζήτημα αυτό υπάρχει τόσο σε σχέση με την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης έναντι της εκτελεστικής εξουσίας και της νομοθετικής, όσο και σε σχέση με την εσωτερική ανεξαρτησία της δικαιοσύνης».

Και πρόσθεσε: «Εκείνο που είναι βέβαιο είναι ότι τα ανώτατα δικαστήρια είναι θεσμικά εξαρτημένα από την εκτελεστική και τη νομοθετική εξουσία με ένα περίεργο συνδυασμό, όπου το Σύνταγμα προβλέπει μεν ότι ο πρόεδρος και ο αντιπρόεδρος του κάθε ανωτάτου δικαστηρίου επιλέγονται από το υπουργικό συμβούλιο και ως εδώ δεν υπάρχει κάτι το μεμπτό ή κάτι το πολύ έξω από τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Αυτό το οποίο γίνεται στην πράξη όμως, το νομοθετικό σώμα, η Βουλή έχει πολλαπλασιάσει τις θέσεις των αντιπροέδρων, των ανωτάτων δικαστηρίων πάνω από τις ανάγκες των δικαστηρίων αυτών με αποτέλεσμα μία ή δύο θέσεις αντιπροέδρων κάθε χρόνο να μένουν κενές από συνταξιοδοτήσεις και άρα να υπάρχει ισχυρό κίνητρο των μελών των ανωτάτων δικαστηρίων να τα επιλέξει το υπουργικό συμβούλιο στις περιζήτητες αυτές θέσεις. Όπως επίσης πολλές φορές γίνεται και αύξηση θέσεων αρεοπαγιτών ή συμβούλων επικρατείας που είναι αμφίβολο αν υπαγορεύεται από πραγματικές ανάγκες ή αν γίνεται με άλλους τρόπους και σκοπούς.
Άρα, λοιπόν, εκεί υπάρχει μία θεσμική εξάρτηση. Αυτό είναι βέβαιο. Ακόμα χειρότερα είναι τα πράγματα στο εσωτερικό της δικαιοσύνης και ιδίως της πολιτικής και ποινικής δικαιοσύνης, διότι οι κατώτεροι δικαστές, πρωτοδίκες δηλαδή και οι ανώτεροι, οι εφέτες είναι απολύτως εξαρτημένοι από το ανώτατο δικαστήριο, τον Άρειο Πάγο σε ότι αφορά τόσο τις προαγωγές τους αλλά αυτό είναι το λιγότερο, όσο κυρίως τις μεταθέσεις τους».
Σε άλλο σημείο είπε: «Καταλαβαίνετε ότι δύσκολα ένας άνθρωπος μπορεί να λειτουργήσει όταν τελεί υπό την συνεχή απειλή μίας μεταθέσεως στον Έβρο ή στα Δωδεκάνησα ή στα Ιωάννινα...
Ο φόβος της ιεραρχίας στο δικαστικό σώμα είναι ίσως ισχυρότερος από το φόβο της ιεραρχίας και στις ένοπλες δυνάμεις ακόμα. Συνεπώς η εσωτερική ανεξαρτησία της δικαιοσύνης ιδίως επαναλαμβάνω της πολικής και ποινικής είναι άκρως αμφίβολη...
Απλά θα ήταν τα πράγματα εφόσον θεσπίζονταν ένα αντικειμενικό σύστημα προαγωγών και κυρίως μεταθέσεων των κατώτερων και ανώτερων δικαστών είτε ενδεχομένως οι διαγωνισμοί που γίνονται για την είσοδο στο δικαστικό σώμα να γίνονται κατά εφετειακή περιφέρεια. Να διοριστείς δικαστής