Ο Κ. Παπαιωάννου στον ΑΘΗΝΑ984

                                                                           
O πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, Κώστας Παπαϊωάννου, μίλησε στις 17/2 στην εκπομπή του «ΑΘΗΝΑ 9.84» «Επιχείρηση Ανοιχτά Σύνορα», με τον Κώστα Ράπτη. Για το θέμα "Κρίση και Δικαιώματα"

μεταξύ άλλων, είπε:

«Πολλές φορές σκέφτομαι ότι ενδεχομένως κάποια κομμάτια της συζήτησης για τα δικαιώματα να ήταν συζήτηση πολυτελείας τα χρόνια που πέρασαν. Μεγάλο κομμάτι των προσπαθειών και του προβληματισμού στο χώρο των δικαιωμάτων αφορούσε είτε χώρες μακρινές και εξωτικές, είτε

θέματα μακρινά και εξωτικά για εμάς... Εννοώ ότι πολλές φορές είτε ζητήματα του σκληρού πυρήνα της Δημοκρατίας -τα οποία εν πάση περιπτώσει έχουν λυθεί στην Ελλάδα-, είτε ζητήματα του σκληρού πυρήνα των κοινωνικών δικαιωμάτων, δηλαδή της τροφής, της στέγης, της εκπαίδευσης, δεκαετίες τα είχαμε αφήσει πίσω μας στην Ελλάδα. Με αυτή την έννοια, επανέρχονται με έναν τρόπο δραματικό. Και εκεί γίνεται και το πεπερασμένο όριο της νομικής προστασίας των δικαιωμάτων και το πεπερασμένο όριο που μπορεί να έχουν οι Διεθνείς Συμβάσεις και η εφαρμογή τους σε κάποιες χώρες. Και στην Εθνική Επιτροπή επιμένουμε να λέμε ότι αυτό που δοκιμάζεται και στην Ελλάδα δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό ζήτημα, είναι κάτι που δοκιμάζεται στην Ευρώπη ολόκληρη. Δηλαδή, μία κοινωνικοοικονομική και πολιτική κρίση που κινδυνεύει να ωθήσει την Ευρώπη σε μία λογική ότι μπορεί να υπάρξει υπέρβαση αυτής της κρίσης, χωρίς εγγύηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων. Κι αυτό είναι λάθος και θα το βρούμε πολύ γρήγορα μπροστά μας...».

Σε άλλο σημείο είπε: «Αρχικά, είναι υπόθεση όλων. Κατά δεύτερον, προφανώς δεν μπορεί να υπάρξει εγγύηση και προστασία των δικαιωμάτων, εάν δεν συλλειτουργήσουν όχι μόνο η προστασία τους σε νομικό επίπεδο, αλλά κυρίως η προστασία τους σε πολιτικό επίπεδο. Να υπάρξουν οι πολιτικές ισορροπίες που θα επιτρέψουν την εγγύηση έστω των θεμελιωδών δικαιωμάτων και, βεβαίως, μέσα σε αυτό το πλαίσιο να υπάρξει και η προσπάθεια αντιμετώπισης της δημοσιονομικής κρίσης, διότι η αυτονόμηση του οικονομικού και η προσπάθεια να αντιμετωπίσουμε το οικονομικό έλλειμμα, χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη τις υπόλοιπες παράπλευρες απώλειες σε επίπεδο κοινωνικών δικαιωμάτων, είναι μία συνταγή θανατηφόρα για τον κοινωνικό ιστό κι αυτό το βλέπουμε στη χώρα μας...
Υπάρχουν τα δεδομένα που είναι γνωστά, δηλαδή το τι έχει συμβεί στη χώρα μας σε επίπεδο μισθών, συντάξεων, σε επίπεδο εργασιακών δικαιωμάτων και συλλογικών συμβάσεων εργασίας, στο επίπεδο των απολύσεων, την αύξηση της ανεργίας. Αυτό που έχει πιο πολύ ενδιαφέρον να δει κανείς -πέρα από αυτά που είναι τα απολύτως δεδομένα και επικαθορίζουν τις δυνατότητες που έχει ένας πολίτης σήμερα για να λειτουργήσει σε κοινωνικό επίπεδο, αλλά και βεβαίως και πρωτίστως να έχει ένα στοιχειώδες βιοτικό επίπεδο-, είναι η αποδιάρθρωση κοινωνικών δομών και υποδομών, η άρση κάποιας βεβαιότητας σχετικής που είχαμε, ότι μπορούμε για παράδειγμα να βρούμε ένα