«Οφείλω στον Θ. Αγγελόπουλο την καριέρα μου»

«Οφείλω στον Θόδωρο Αγγελόπουλο την κινηματογραφική μου καριέρα» δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Ιταλός ηθοποιός Ομέρο Αντονούτι, πρωταγωνιστής του πολυβραβευμένου έργου «Μεγαλέξανδρος».

«Πριν με καλέσει ο Αγγελόπουλος είχα δουλέψει με τους αδελφούς Ταβιάνι, αλλά επί δύο χρόνια δεν με είχε καλέσει κανένας άλλος δημιουργός, διότι πίστευαν ότι ήμουν, σχεδόν αποκλειστικά, ένας ηθοποιός του θεάτρου. Μετά το δοκιμαστικό, πριν λάβει την τελική απόφαση, πέρασε αρκετός καιρός, αλλά όταν με κάλεσε για να ξεκινήσουμε, άρχισε μια συνεργασία μοναδική».

Ο Αντονούτι, συνομήλικος του μεγάλου Έλληνα εκλιπόντα δημιουργού, θυμάται τα γυρίσματα στην ελληνική ενδοχώρα, το χιόνι στο Δοτσικό, κοντά στα Γρεβενά, όπου γυρίστηκε μέρος της ταινίας: «Στην αρχή, νόμιζα ότι θα έβλεπα την προβεβλημένη, την τουριστική Ελλάδα, που γνωρίζουμε όλοι. Ανακάλυψα, όμως, μια άλλη χώρα, εντελώς άγνωστη. Με τον Θόδωρο, ζούσες διαρκώς μια συνεχή έκπληξη».

«Αυτό που έχει εντυπωθεί στη μνήμη μου, είναι ότι ο Αγγελόπουλος ήθελε να διατηρώ πάντα την τραχιά και σκληρή συμπεριφορά του λήσταρχου πρωταγωνιστή της ταινίας και στις συναναστροφές με τους συναδέλφους μου, όταν τελείωναν τα γυρίσματα. Ένα είδος πρωτότυπης, ιδιαίτερης ερμηνείας της μεθόδου Στανισλάφσκι» δηλώνει ο Αντονούτι.

Όσο για την προσωπική σχέση με τον «ποιητή των εικόνων», προσθέτει ότι «ήταν εντυπωσιακή η διαφορά ανάμεσα στον διαχυτικό και πνευματώδη Αγγελόπουλο -εκτός δουλειάς- και στον επαγγελματία, απόλυτα προσηλωμένο στο έργο του, όταν ξεκινούσαν τα γυρίσματα. Το φιλμ έπρεπε να ολοκληρωθεί, πάση θυσία. Έξω από τη σχέση του με το έργο και τις ανάγκες του, δεν υπήρχε τίποτα άλλο», δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Ιταλός ηθοποιός.

Μιλώντας, τέλος, για την εξαιρετική δύναμη και αμεσότητα του κινηματογράφου του διεθνούς φήμης Έλληνα δημιουργού, ο Ομέρο Αντονούτι υπογράμμισε με ιδιαίτερη έμφαση ότι «τα φιλμ του έτυχαν τόσο μεγάλης αναγνώρισης διότι απευθύνονταν και εστιάζονταν πάντα στον άνθρωπο. Σε έναν άνθρωπο που βρίσκεται μέσα σε μια δύσκολη, πολυσύνθετη κοινωνία. Όπως στον «Μεγαλέξανδρο», όπου η αποτυχία του σοσιαλιστικού πειράματος οφείλεται στο ότι ο άνθρωπος δεν ξέρει, δεν καταφέρνει-λόγω και της αρνητικής φύσης του- να ζήσει ισότιμα μέσα στην κοινωνία, αρχίζοντας από την κοινότητά του».