Τη λύση μπορούν να την δώσουν μόνο οι Έλληνες

Του Κώστα Στούπα

αναδημοσίευση από το capital.gr
Ο κ. Γ. Παπανδρέου μόλις έγινε πρωθυπουργός, προκειμένου να προσελκύσει επενδύσεις έκανε μια περιοδεία σε διάφορα εμιράτα, ενώ για τον ίδιο λόγο δεν ξέχασε να περάσει και από τη Λιβύη όπου αντάλλαξε φιλοφρονήσεις με το Μουαμάρ Καντάφι...

Ο κ. Σαμαράς προ ημερών και πριν τις επόμενες εκλογές θεώρησε σκόπιμο να επισκεφθεί τον Βλαδίμηρο Πούτιν και τους επικεφαλής της Γκάσπρομ...

Ο κ. Τσίπρας πριν μερικά χρόνια είχε επισκεφθεί την Βενεζουέλα προκειμένου να πείσει το Χούγκο Τσάβες, να προσφέρει για τους φτωχούς Έλληνες μερικά φορτία φθηνό πετρέλαιο...

Μεγαλύτερη «επιτυχία» σε αυτό τον τομέα είχε  ο Ανδρέας Παπανδρέου. Ενώ οι Μάκηδες και οι Άκηδες πίσω έκλειναν τις επιχειρήσεις κατά δεκάδες, αυτός διαπραγματευόταν με τους σοβιετικούς το εργοστάσιο της Αλουμίνας και τραπέζωνε Άραβες τυχάρπαστους μεγιστάνες για να προσελκύσει επενδύσεις.

Οι υπουργοί των οικονομικών των πολλών τελευταίων ετών, από τον κ. Αλογοσκούφη μέχρι τον κ. Βενιζέλο, έχουν κατεβάσει το φορολογικό συντελεστή, στο 20% και τώρα σχεδιάζουν να τον μειώσουν στο 15% ή 10%...

Ακόμη και αν το πράξουν, πολύ φοβάμαι πως ματαιοπονούν. Το πρόβλημα της ανεργίας δύσκολα θα αρχίσει να μετράει αντίστροφα. Δηλαδή, δύσκολα θα αρχίσει να δημιουργείται ικανός αριθμός νέων θέσεων εργασίας και να μειώνεται η ανεργία, η οποία ήδη φτάνει το 20% του εργατικού δυναμικού και πάνω από το ένα εκατομμύριο ανθρώπους.

Ακόμη και η υπάρχουσα ή οι επόμενες κυβερνήσεις εξασφαλίσουν, μέσω ειδικών προνομίων που θα εκχωρήσουν με ειδικές χαριστικές συμφωνίες, περί τις 50  μεγάλες επενδύσεις, αυτές δύσκολα θα καταφέρουν να αντιστρέψουν το κλίμα από μόνες τους.

Ας υποθέσουμε πως όταν λέμε μεγάλες επενδύσεις για τα ελληνικά δεδομένα μιλάμε για 50  επιχειρήσεις του μεγέθους της Αλουμίνιον της Ελλάδος ή της Μότορ Οιλ.  Η πρώτη απασχολεί περί τα 1.200 άτομα και η δεύτερη περί τα 1.000 άτομα. Μιλάμε δηλαδή για 50-60.000 νέες θέσεις εργασίας.

Με το αδιανόητα θετικό σενάριο δηλαδή θα εξασφαλίζαμε 50-60.000 θέσεις εργασίας. Όσες περίπου χάνονται σε μερικούς  μήνες με το σημερινό ρυθμό αύξησης της ανεργίας.

Όποια ελληνική κυβέρνηση κατάφερνε στη θητεία της να προσελκύσει όχι 50, όχι 5-10, αλλά  2-3 ξένες επενδύσεις του μεγέθους των δυο  παραπάνω, θα εθεωρείτο η μεγαλύτερη εθνική επιτυχία μετά τη ναυμαχία της Σαλαμίνας και την κατάληψη Θεσσαλονίκης από τον τότε διάδοχο...

Και όμως επί του πρακτέου, στο ζήτημα της ανεργίας  μικρό το όφελος που θα επιτύγχανε.

Σίγουρα η χώρα χρειάζεται μεγάλες ξένες επενδύσεις. Η προσέλκυση ξένων επενδύσεων αποτελεί δείκτη αξιοπιστίας μιας οικονομίας.

Πιστεύω γενικά πως οι μεγάλες επενδύσεις λίγο πρέπει να ενδιαφέρει μια κοινωνία  αν ανήκουν σε Έλληνες υπηκόους, Ευρωπαίους ή Κογκολέζους. Ο πλούτος μιας κοινωνίας είναι η παρουσία και λειτουργία των επιχειρήσεων και όχι η εθνικότητα των ιδιοκτητών τους.