Το... δίλημμα και ο αντίπαλος

του Διονύση Δελλή

Το μεσημέρι, η FIFA ανακοινώνει το νέο ranking των εθνικών ομάδων. Και μαζί «τελειώνει» τη φιλολογία αναφορικά με το ποια, εκ των Ουκρανία ή Γαλλία, θα είναι στους «ανίσχυρους» των μπαράζ. Ποιά θα αποτελέσει δηλαδή την τέταρτη υποψήφια αντίπαλο της Εθνικής μας, με θέα στα τελευταία εισιτήρια για το Μουντιάλ της Βραζιλίας.

Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα ήδη

ξέρει τις άλλες τρεις ομάδες. Τη Σουηδία που... μακριά και αγαπημένοι, την Ισλανδία που μοιάζει με ταξίδι στο άγνωστο και τη Ρουμανία που με βάση την ποδοσφαιρική λογική είναι η... πιο ενδιαφέρουσα περίπτωση να ανταμώσουμε. Αν η τέταρτη της παρέας είναι η Γαλλία (που με βάση το προηγούμενο ranking υστερεί κατά ένα βαθμό από τη σοδιά της Ουκρανίας) τότε το... παζλ μοιάζει δυσκολότερο. Αν είναι οι Ουκρανοί, τους οποίους αποκλείσαμε στα μπαράζ του 2010, τότε όντως θεωρητικά το όλο θέμα μοιάζει πιο... βατό.

Και ενώ η κλήρωση που μας ενδιαφέρει θα διεξαχθεί τη Δευτέρα στη Ζυρίχη καλό θα ήταν κάπου εδώ η φιλολογία να σταματήσει. Διότι το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα με τις συγκεκριμένες δυνατότητες και αδυναμίες, ένα πράγμα εγγυάται σίγουρα. Ότι με όποιον και αν παίξει δεν έχει την ικανότητα να μετατρέψει την αποστολή του, σε... εύκολη δουλειά. Το ποδόσφαιρο που παρουσιάζουν οι ποδοσφαιριστές του Σάντος, η φιλοσοφία και η αγωνιστική ταυτότητα αυτής της ομάδας δεν δημιουργεί τέτοια προσδοκία. Πολεμιστές είναι οι Έλληνες. Ένα «σκληρό» σύνολο, που πάει τα ματς στο... ένα λιγότερο λάθος από τον αντίπαλο. Που δεν επιτρέπουν τα μεγάλα σκορ, που δεν έχουν πρόβλημα να πετύχουν το στόχο τους ακόμη και αν η... διαδρομή προκαλεί υπνηλία σε κάθε θεατή.

Αυτό θα κάνει και στα μπαράζ λοιπόν, όποιος και αν είναι ο... παρτενέρ. Δεν ξέρει να κάνει κάτι άλλο. Δεν μπορεί να κάνει κάτι άλλο. Ας το κατανοήσουμε. Με αυτήν τη μέθοδο εδώ και μια 10ετία έχει πλασαριστεί στις 15-20 πιο σημαντικές εθνικές ομάδες του κόσμου. Με αυτή την μέθοδο πήρε Euro και προκρίθηκε σε άλλα δύο, με αυτόν τον τρόπο πήγε και στο Μουντιάλ του 2010. Άλλαξαν τα πρόσωπα στον πάγκο και στο χορτάρι, δεν άλλαξε όμως η φιλοσοφία. Το στιλ Ρεχάγκελ που ουσιαστικά δημιούργησε μια ελληνική σχολή ποδοσφαίρου με τις απόψεις και την επιρροή του.

Η Ελλάδα στα προκριματικά πέτυχε. Έφτασε στους 25 βαθμούς σε δέκα ματς, που αν κάποιος τους... έταζε προαναγγελιακά θα τους δεχόμασταν υπογράφοντας με χέρια και...πόδια. Ήταν η καλύτερη «δεύτερη των ομίλων», σε μια λεπτομέρεια που μέχρι την προηγούμενη διοργάνωση έφτανε από μόνη της για να προκριθείς. Ήταν συνεπέστατη στους 13 μήνες των προκριματικών με μόλις μια ήττα (8-1-1) σε δέκα ματς. Γιατί έμεινε εκτός; Διότι η Βοσνία ήταν καλύτερη. Μας κέρδισε στην έδρα της, αλλά και συνολικά είχε μια αξιοπρόσεκτη παρουσία.

Δεν είναι αποτυχία ότι είμαστε στα μπαράζ, ειδικά στο γκρουπ των ισχυρών. Δεν θα είναι αποτυχία ακόμη και αν αποκλειστούμε στους διπλούς αγώνες που έρχονται στις 15-19 Νοεμβρίου. Εύκολο είναι δηλαδή να...καθαρίσεις τον Ριμπερί ή τον Ιμπραήμοβιτς. Δεν θα πρέπει όμως να έχουμε και ψευδαισθήσεις. Το ελληνικό ποδόσφαιρο έφτασε να έχει μια σημαντική Εθνική ομάδα, μέσα από συγκεκριμένη διαδρομή. Και νυστάζουμε δεν... νυστάζουμε παρακολουθώντας την στο χορτάρι, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε την αφετηρία!