«Ζήσαμε την κατά φαντασίαν ευημερία»

Πενήντα χρόνια συγγραφικής δράσης συμπληρώνει φέτος ο Μένης Κουμανταρέας. Ο μεγάλος Έλληνας συγγραφέας, σε μια σπάνια συνέντευξη, μίλησε στον Αθήνα 9.84 και στην Βάνα Λυκομήτρου, τόσο για την πορεία του στα ελληνικά γράμματα, όσο και για τη σύγχρονη Ελληνική πραγματικότητα.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Πως αντιλαμβάνεστε τα 50 χρόνια παρουσίας σας  στα ελληνικά γράμματα; Τι έχετε εισπράξει, μέσα από τη συγγραφή και τι πιστεύετε ότι έχετε δώσει στους αναγνώστες σας;
Μ.Κ.: «Ένας συγγραφέας, κάνει πάντα τη δουλειά του είτε είναι 10 χρόνια

στην πιάτσα, είτε 50 όπως εγώ. Έχω εισπράξει μια εσωτερική ισορροπία, μια ικανοποίηση ότι αυτό που από μικρός ονειρευόμουν, έχει γίνει πραγματικότητα ή ότι έχει πλησιάσει στο να γίνει. Όσον αφορά στον κόσμο, το γεγονός ότι -όπως μου λένε- αρέσουν τα βιβλία μου, το ότι τους κρατάνε συντροφιά, τους ενθαρρύνουν στη ζωή κλπ, αυτό είναι μια μεγάλη ικανοποίηση».

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ο Φελίνι στην αντίστοιχη τελετή που είχε γίνει γι εκείνον, είχε πει "δεν θέλω να γίνω άγαλμα χρήσιμο μόνο για τα περιστέρια, θέλω να είμαι εδώ".
Μ.Κ.: «Άγαλμα δεν θέλω να γίνω σίγουρα και τα περιστέρια σε αυτή την πόλη πράγματι κουτσουλάνε πολύ.. Από εκεί που ήταν το πουλί της ειρήνης έχει γίνει το πουλί της βρωμιάς. Αλλά όσο έχω υγεία, συνεχίζω να γράφω και μάλιστα έχω δυο μυθιστορήματα σχεδόν έτοιμα».

ΕΡΩΤΗΣΗ: Τι πραγματεύονται;
Μ.Κ.: «Αυτό είναι δύσκολο να το αναπτύξω σε μια ραδιοφωνική εκπομπή. Θέλει μεγαλύτερη ανάπτυξη. Εξάλλου μου αρέσει να κρατάω και μια μυστικότητα.. Είναι μέσα στα μυστικά του επαγγέλματος».

ΕΡΩΤΗΣΗ: Το βιωματικό στοιχείο θα μπορούσε να απουσιάζει από τα βιβλία σας ή είναι απαραίτητο συστατικό;
Μ.Κ.: «Φυσικά και είναι. Ακόμα και στην επιστημονική φαντασία - που εγώ δεν γράφω- οπωσδήποτε βάζει κανείς τον εαυτό του μέσα. Το γεγονός ότι ακουμπάς το χέρι σου είτε στο χαρτί, είτε στο μολύβι, γράφοντας - όπως εγώ- στην γραφομηχανή, ή στο κομπιούτερ, σημαίνει ότι βάζεις ένα δακτυλικό αποτύπωμα. Αυτό το δαχτυλικό αποτύπωμα είναι μοναδικό. Εξάλλου αυτή είναι η επιτυχία ενός συγγραφέα.. Να κατορθώνει να μη μοιάζει με κανέναν άλλο».

ΕΡΩΤΗΣΗ: Το σήμερα, με όλη αυτή την υπό διαμόρφωση κοινωνική κατάσταση, αποτελεί πηγή έμπνευσής σας; Και ποια είναι η αντιστοίχηση που θα μπορούσατε να κάνετε με το πρόσφατο ιστορικό μας παρελθόν;
Μ.Κ.: «Τη δικτατορία την έζησα, μπορεί να υπέφερα λιγότερο από άλλους, αλλά σίγουρα με επηρέασε. Στον εμφύλιο ήμουν μικρός, αλλά και πάλι τα ωστικά κύματα έφτασαν σε εμένα. Η παρούσα κατάσταση δεν είναι για να την αντιμετωπίσεις ως πολίτης... ούτε φυσικά και ως άνθρωπος που γράφει. Αλλά μην περιμένετε κι ότι ένας συγγραφέας βγαίνει στους δρόμους και φωνάζει, ή γράφει με πύρινο λόγο εναντίον δεν ξέρω ποιανού. Όχι, δεν είναι αυτή η δουλειά μου».

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ο σύγχρονος πολίτης θεωρείτε ότι αντιμετωπίζει σωστά αυτή την κατάσταση, ή θα μπορούσε να κάνει κάτι πιο δραστικό;
Μ.Κ.: «Δεν ξέρω.. Άλλοτε νομίζω πως είμαστε στο παρά πέντε για να ξεσηκωθεί ο μέσος