Από την Ελλάδα του Ράλλη, στην εποχή της χρεοκοπίας

Πώς είχε περιγράψει ο Γεώργιος Ράλλης την επικράτηση του Ανδρέα Παπανδρέου στην εξουσία το 1981 και πού οδήγησε η πολιτική του, τρεις δεκαετίες μετά

Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου,

πρώην βουλευτή και υπουργού

Μια χώρα μικρή, σχετικά φτωχή, αλλά νοικοκυρεμένη, με μικρές σχετικά δυνατότητες αλλά με αισιοδοξία, σχέδια, αυτοπεποίθηση και προοπτικές. Αυτή ήταν η Ελλάδα του 1981.

Μια χώρα κατεστραμμένη,

διεθνώς ανυπόληπτη, με καταρρακωμένη υπερηφάνεια και δίχως σχεδόν καθόλου αυτοεκτίμηση κι εμπιστοσύνη στον εαυτό της. Αυτή η περιγραφή σκιαγραφεί την Ελλάδα του σήμερα, του 2012.

Μέσα σε τριάντα χρόνια τα φιλόδοξο ταξίδι προς την ευημερία κατέληξε σε εφιάλτη βγαλμένο μέσα από τις σελίδες μυθιστορήματος φρίκης.

Τι πήγε στραβά; Τι ακριβώς έφταιξε;

Ο καθένας έχει κι’ από μια διαφορετική προσωπική εξήγηση.

Η εκτίμηση μου είναι πως η ελληνική κοινωνία άλλαξε ρότα και μπήκε στην δίνη των ανεξέλεγκτα ραγδαίων εξελίξεων με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία.

Κανείς σοβαρός μελετητής δεν μπορεί να αρνηθεί στον Ανδρέα Παπανδρέου την ιδιοφυία να ανατάξει την ελληνική κοινωνία βγάζοντας από το πολιτικό και κοινωνικό περιθώριο την μισή Ελλάδα. Που είχε εκεί εξοβελισθεί από την κληρονομιά του Εμφύλιου και τις συνακόλουθες παράλογες και ουσιαστικά άχρηστες πολιτικές διώξεις.

Το ΠΑΣΟΚ αποτέλεσε το μέσο με το οποίο γενιές ελλήνων ένοιωσαν ξανά πολίτες ισότιμοι αυτής της χώρας. Ήταν ένα επίτευγμα που ειρήνευσε τότε την χώρα επουλώνοντας με επιτυχία τις πληγές του Εμφύλιου και της δικτατορίας.

Κομματικός στρατός και Ανδρέας

Ο Ανδρέας Παπανδρέου όμως δυστυχώς δεν σταμάτησε εκεί.

Αντί να εγκαταστήσει τον άξιο και μέχρι τότε διωκόμενο μισό ελληνικό πληθυσμό μέσα στο πολιτικό σύστημα, δίχως να ανατρέψει τις όποιες κλίμακες αξιών υπήρχαν και να υποστηρίξει κάποιες αρχες αστικής ηθικής, έδωσε το σύνθημα της εφόδου.

«Να αλώσουμε το σύστημα από μέσα» ήταν το μήνυμα που προωθούσε η κομματική νομενκλατούρα των νεοπαγών ελλήνων σοσιαλιστών συνθηματολογώντας πως «το ΠΑΣΟΚ θα είναι στην κυβέρνηση αλλά ο λαός στην εξουσία…».

Έτσι το Δημόσιο έτσι μετατράπηκε σε θερμοκήπιο ανάπτυξης κομματικών στρατιών και τα οικονομικά του κράτους σε εργαλείο αναδιάταξης του ελληνικού πληθυσμού πάνω σε μια μορφολογία καινούργιων κοινωνικών οντοτήτων.

Το κράτος λοιπόν διέθεσε άφθονο χρήμα για την δημιουργία νέων τζακιών στον επιχειρηματικό στίβο, για την ανάδειξη μιας καινούργιας εύρωστης μεσαίας τάξης στηριγμένης όμως σε δημόσιες παροχές (υπάλληλοι των ΔΕΚΟ, φουρνιές εργολάβων και προμηθευτών του κράτους, λογής επαγγελματιών στις υπηρεσίες που σαν πυγολαμπίδες κινούνταν πάνω και γύρω από το κράτος, μεγάλος πληθυσμός απασχολούμενων και «ειδικών» στην επικοινωνία κ.λπ.) και στην μετατροπή της κοινωνίας ουσιαστικά σε ραντζέρη.

Πώς ρήμαξαν τα δημόσια ταμεία

Τρεφόμενη από τις προσόδους του κράτους ολόκληρη η κοινωνία μετουσιώθηκε σε σπιτονοικοκύρη που ζούσε από τα ενοίκια