Τα δύο πρόσωπα της Χρυσής Αυγής

Από τη μία μοιράζει φαγητό στο Σύνταγμα, από την άλλη προσπαθεί να πάρει το νόμο στα χέρια της και να λιντσάρει τον «Δράκο» της Πάρου.

Η Ελλάδα βρίσκεται στην πιο δύσκολη κατάσταση της μετεμφυλιακής της ιστορίας. Σε τέτοιες εποχές είναι λογικό να μεγεθύνονται τα άκρα. Ο Έλληνας σήμερα είναι όχι απλά φτωχότερος, αλλά φοβάται ότι σύντομα δεν θα μπορεί να πληρώσει για τις βασικές του ανάγκες. Είναι άνεργος και δεν ξέρει πότε θα καταφέρει να ξαναβρεί

δουλειά. Νιώθει μόνος, εγκαταλελειμμένος από τους εταίρους του, από την υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι φοβισμένος απέναντι στην εγκληματικότητα που (επίσης λόγω της κατάστασης) αυξάνεται. Και το χειρότερο: Είναι αλαφιασμένος. Δεν έχει ακόμη καταλάβει από πού τον βρήκε το κακό.

Είναι λογικό, λοιπόν, να ακούει πιο εύκολα από ποτέ όσους μπορούν να δώσουν πρόσωπο σε αυτό το κακό. Ο ΣΥΡΙΖΑ, η παράταξη που όρισε ως «κακό» τις τράπεζες και την τρόικα, είναι πια αξιωματική αντιπολίτευση. Μέχρι πριν λίγα χρόνια ήταν ένα μικρό αριστερό κόμμα που οριακά έμπαινε στη Βουλή. Η Χρυσή Αυγή, από μια περιθωριακή, μικρή ομάδα ακροδεξιών στοιχείων, έγινε το κόμμα που έκανε την μεγαλύτερη –και μάλιστα διπλή- έκπληξη στις εκλογές. Ο δικός της «κακός» είναι οι μετανάστες -και όποιος δεν είναι Έλληνας κατ' επέκταση.

Μόνο η κρίση, όμως, δεν μπορεί να δικαιολογήσει την μεγάλη δύναμη που αποκτούν ξαφνικά αυτά τα φαινόμενα. Κι αν για τον ΣΥΡΙΖΑ, που είναι και παλιό κόμμα με ιστορία, η εξήγηση είναι εύκολη και έχει να κάνει με την μετατόπιση των παλιών ψηφοφόρων του κλινικά νεκρού πια ΠΑΣΟΚ, η Χρυσή Αυγή δεν έχει κανέναν άλλον να ευχαριστεί παρά τα δικά της στελέχη. Με μια εσωτερική οργάνωση προσεκτικά δουλεμένη ώστε να εκμεταλλεύεται όλα τα κενά που αφήνει το κράτος, φροντίζει να προσεγγίζει έμμεσα εκείνες τις κοινωνικές ομάδες που βρίσκονται στο σημείο να συμφωνούν με ένα μέρος, έστω, της ρητορικής της.

«Κοινωνική» δράση

Στο κέντρο της Αθήνας τα προηγούμενα χρόνια αντικατέστησε μέχρι και την Αστυνομία. Οι ιστορίες ηλικιωμένων που συνοδεύονταν στο δρόμο τους προς και από την τράπεζα όταν ήταν να εισπράξουν την σύνταξή τους από στελέχη της Χρυσής Αυγής προκειμένου να μην πέσουν εύκολα θύματα ληστών (που στο κέντρο της Αθήνας είναι τις περισσότερες φορές εξαθλιωμένοι λαθρομετανάστες) είναι πολλές.

Πρόσφατα, η Χρυσή Αυγή προέβη και σε διανομή φαγητού στο Σύνταγμα. Πρόκειται μεν για μια πράξη λαϊκισμού, αλλά με τεράστια επικοινωνιακή δύναμη για το ακροδεξιό κόμμα. Το «είδες η Χρυσή Αυγή;» ακουγόταν παντού την περασμένη εβδομάδα.

Ακραίες κινήσεις

Το κόμμα δεν προσπαθεί να κρύψει το πραγματικό του πρόσωπο. Πρόκειται για μια οργάνωση με σκληρή ρητορική, που δεν βάζει νερό στο κρασί της. Και που, όταν κρίνει ότι το κράτος δεν αρκεί, είναι έτοιμη να λάβει δράση, ακόμη κι αν παραβαίνει το νόμο. Η επιχείρηση λιντσαρίσματος του 21χρονου Αλί από το Πακιστάν (ή 19χρονου) κατά τη μεταφορά του από τη Σύρο στον Πειραιά είναι ένα παράδειγμα.

Οι συγκρίσεις με το ναζιστικό κόμμα του Χίτλερ πο