Τι προκάλεσε το «Όχι» και την εποποιΐα

Πώς είχε προετοιμαστεί για την επίθεση η ελληνική πλευρά και με ποιους τρόπους κινήθηκε πριν από την ιταλική εισβολή

Του Χ.Κ. Λαζαρόπουλου

Σε εθνικές επετείους όπως είναι η σημερινή πολλοί είναι εκείνοι που νομίζουν ότι μπορούν να ξαναγράψουν την ιστορία αναλόγως με την πολιτική σκοπιά υπό την οποία αντιμετωπίζουν τα πράγματα. Τα ντοκουμέντα και η ιστορική αλήθεια όμως αποδεικνύουν κάτι άλλο: οι Έλληνες στάθηκαν αντάξιοι της περιστάσεως και στάθηκαν απέναντι σε τέσσερις στρατούς, τον Ιταλικό, τον Αλβανικό, το Γερμανικό και τον Βουλγαρικό.

Όταν πέρυσι τέτοιο καιρό γράψαμε για

την Ελλάδα που αντιτάχθηκε σε τέσσερις στρατούς, ορισμένοι έσπευσαν να εξετάσουν το κείμενο κάτω από το μικροσκόπιο της κομματικής πειθαρχίας τους. Μόνο που δεν έγραψαν σελίδες δόξας και τιμής τα κόμματα κατά τη διάρκεια της εποποιΐας 1940 – 1941.

Η αρνητική απάντηση του Ιωάννου Μεταξά στον Ιταλό πρέσβυ Εμμανουέλε Γκράτσι στα περί ελευθέρας διελεύσεως του ιταλικού στρατού από την ελληνοαλβανική μεθόριο ήταν το αποτέλεσμα μιας συγκεκριμένης πολιτικής που ακολουθούσε η Αθήνα. Κανείς σοβαρός ιστορικός δεν μπορεί να παραβλέψει την πολιτική αμυντικής προπαρασκευής που δρομολογήθηκε ήδη από την αρχή της δεκαετίας του 1930. Ωστόσο δεν μπορεί να λάβει και υπ' όψιν του το σόφισμα που λέει ότι ο λαός είπε το «Όχι».

Όποιος νομίζει ότι η παντοδύναμη ιταλική πολεμική μηχανή αντιμετωπίστηκε με τα τσαρούχια, τις ιαχές για «Αέρα», τα εμψυχωτικά τραγούδια της Σοφίας Βέμπο και τα επιθεωρησιακά καλαμπούρια επιεικώς θα εκαλείτο αφελής. Βοήθησαν στην πίστη και στο ηθικό του λαού και κυρίως των επιχειρησιακών δυνάμεων αλλά υπήρχαν και οι κατάλληλες συνθήκες. (σ.σ. Καλό θα ήταν να αναλογιστεί κανείς πώς στην εποχή της «αρνησιπατρίας» όπως την καλλιεργούν κάποιες αμφίβολες φωνές υποτιθέμενων ειδικών και επιστημόνων όπως η βουλευτής της ΔΗΜΑΡ κ. Μαρία Ρεπούση πώς όλα αυτά θα οδηγούσαν σε αντίθετα αποτελέσματα).

Σε αναλυτικό άρθρο του τέως καθηγητή στη Σχολή Ευελπίδων, του ταξιάρχου ε.α. κ. Χαράλαμπου Νικολάου αναφέρεται ότι λίγες εβδομάδες μετά την πτώση της κυβέρνησης του Ελευθερίου Βενιζέλου το 1932, ο διάδοχός του στον πρωθυπουργικό θώκο Παναγής Τσαλδάρης ζήτησε πλήρη αποτύπωση των αναγκών για την Εθνική Άμυνα της χώρας. Στις 14 Δεκεμβρίου 1932 συνεδρίασε το Ανώτατο Στρατιωτικό Συμβούλιο και ύστερα από πολύωρη εργασία εξέδωσε το πρακτικό υπ' αριθμόν 122.

Πρόβλεψη από το 1934

Με 15 λέξεις η στρατιωτική ηγεσία περιέγραψε την κατάσταση στον πρωθυπουργό Τσαλδάρη. «Εξ όλων των ανωτέρω προκύπτει ότι η κατάσταση της αμύνης της χώρας είναι αυτόχρημα τραγική», αναφέρεται χαρακτηριστικά.

Όσον αφορά στο γεωστρατηγικό περιβάλλον της περιοχής και την ανάγκη καθορισμού συγκεκριμένης εθνικής στρατηγικής, ο δημοσιογράφος κ. Γιώργος Λεονταρίτης έχει επισημάνει σε άρθρο του ότι ο Ιωάννης Μεταξάς είχε προβλέψει τις επεκτατικές προθέσεις της Ιταλίας ήδη από τον Ιανουάριο του 1934.

Επί του συγκεκριμένου ζητήματος προέκυψε πολιτική αντιπαράθεση ανάμεσα στο