Γιαννιώτας: Δεν θα πουλήσω τον Αρη

Ο πρώτος είναι νεαρός και ονομάζεται Γιάννης Γιαννιώτας και ο δεύτερος είναι Αργεντίνος και ονομάζεται Χαβιέ Ουμπίντες. Οι εφημερίδες που πρόσκεινται στον Ολυμπιακό, αρκετό διάστημα τώρα, υποστηρίζουν με βεβαιότητα ότι ο Γιαννιώτας θα συνεχίσει τη καριέρα του στον Πειραιά, αλλά ο ίδιος ο αθλητής σε συνέντευξη που παραχώρησε στην SUPER ARIS (σ. σ. στην εφημερίδα που εκδίδει ο οργανωμένος σύνδεσμος οπαδών του Αρη SUPER 3) ξεκαθάρισε ότι «δεν πρόκειται να πουλήσω τον Αρη». Αρχικά αναφέρθηκε στο γεγονός ότι φέτος ήταν η αποκάλυψη του Αρη. «Πίστευα κάπου μέσα μου ότι θα μου δίνονταν η ευκαιρία ν' αγωνιστώ, αλλά σε καμιά περίπτωση ότι θα έκανα τόσα πολλά παιχνίδια. Βασικά περίμενα να παίζαμε πλει όφς, κι εκεί να μου δίνονταν η ευκαιρία ν' αγωνιζόμουν σε δυο-τρία παιχνίδια», είπε για να συμφωνήσει στην άποψη πως ήταν μια χρονιά ορόσημο για τον ίδιο. «Απ' το απόλυτο τίποτα, απ' το απόλυτο μηδέν, στην πρώτη ομάδα. Απ' το άγχος και την υπερένταση που ένοιωθα στην αρχή, ούτε ύπνος  μ' έπιανε. Στριφογύριζα στο κρεβάτι περιμένοντας να ξημερώσει να πάω προπόνηση». Αναφέρθηκε στον Στέφανο Γιώρη που πρόσφατα έφυγε από την ζωή, όταν ρωτήθηκε για την ψυχολογία και τον τσαμπουκά που τον διακρίνει όταν αγωνίζεται. «Αν το χρωστάμε αυτό σε κάποιον, αυτός ο άνθρωπος δεν είναι άλλος απ' τον Στέφανο τον Γιώρη. Μεγαλύτερη κληρονομιά δε γίνονταν να μας άφηνε. Αυτός ήταν που μας είχε εμφυσήσει με τη ψυχολογία αυτή. Από μικρά παιδιά, έτσι μας είχε μάθει. Παίζαμε με τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό και μας έλεγε: «.και ποιοι είναι αυτοί ρε, που θέλουν να σας κερδίσουν; Ο ΆΡΗΣ ρε, είμαστε εμείς. Θα τους γ.». Πριν από κάθε ματς μας έλεγε ότι, σήμερα πρέπει να κερδίσουμε με 3-0.Μπαίναμε μέσα με τη ψυχολογία, όχι απλά να κερδίσουμε, αλλά, με στόχο να βάλουμε τρία γκολ οπωσδήποτε. Κερδίσαμε με 2-1 μια φορά και κόντεψε να γκρεμίσει τα αποδυτήρια. Έτσι έχω μάθει να λειτουργώ όλα αυτά τα χρόνια. Να μπαίνω μέσα για να κερδίζω, δε μου αρκεί ούτε η ισοπαλία και δε με νοιάζει ούτε που παίζω, ούτε και ποιος είναι ο αντίπαλος», για να αναφερθεί ειδικότερα στον Στέφανο Γιώρη.«Οτι και να πω είναι λίγο. Είναι αμέτρητες οι στιγμές κι οι ιστορίες που 'χω να θυμηθώ. Κατ' αρχήν ,όχι απλά δε μου 'χε πει μπράβο ποτέ, αλλά το μπινελίκι που μ' έσερνε ήταν ατελείωτο και .κατ' εξακολούθηση. Το τι 'χα ακούσει, όλα αυτά τα χρόνια δε περιγράφεται. Ήξερα όμως ότι για ν' ασχολείται τόσο πολύ μαζί μου, σημαίνει ότι μ' αγαπάει και πως ότι λέει και κάνει είναι για το καλό μου.»Ρωτήθηκε για τον αγώνα με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, όπου υποστήριξε ότι. έφαγε πολύ ξύλο. «Οταν περιμένεις αυτό το παιχνίδι μια ολόκληρη χρονιά και δε προλαβαίνεις να αγωνιστείς ούτε ένα πεντάλεπτο ,σκέφτεσαι ότι δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει σ' εσένα αυτό το πράγμα. Το πρώτο που σκέφτηκα τη στιγμή που χτύπησα ήταν: «.ωχ, τι θα λέω στο κόσμο τώρα που μπήκα κι ούτε πέντε λεπτά δε πρόλαβα να παίξω;» Η κλωτσιά με βρήκε λίγο πάνω απ' τον αστράγαλο, σε σημείο που ούτε τα δάχτυλα του ποδιού μπορούσα να κουνήσω. Δε «μ' άκουγε» το πόδι μου. Ο γιατ