Κάνοντας «ήρωα» τον Βαγγέλη

Η ιστορία με τον Βαγγέλη Μαρινάκη χοντραίνει. Οχι μόνο επειδή το κατηγορητήριο χοντραίνει, αλλά επειδή μέχρι στιγμής η δημοσιοποίηση των κατηγοριών είναι τόσο άγαρμπη που λίγο απέχει από το να τον μετατρέψει σε ήρωα που τον καταδιώκει το σύστημα. Ποιον; Τον άνθρωπο που μοιάζει να ήταν το ίδιο το σύστημα του ποδοσφαίρου! Μέχρι στιγμής η εισαγγελία έχει εμπλέξει τον ιδιοκτήτη του Ολυμπιακού σχεδόν σε όποια παρανομία μπορεί να εμπλακεί ένας παράγοντας του ποδοσφαίρου. Αλλά μολονότι τα αδικήματα είναι σοβαρότατα, οι δικαστικές αρχές δείχνουν να παλιδρομούν: τη μία θεωρούν τα αδικήματα τόσο σοβαρά που διατάσσουν την απαγόρευση εξόδου του Μαρινάκη από τη χώρα, την άλλη αίρουν εύκολα την ίδια απαγόρευση, τη μία τον εμφανίζουν ως μέλος εγκληματικής οργάνωσης, την άλλη του επιτρέπουν να είναι ο κοινωνικός εταίρος - ως πρόεδρος της Σούπερ Λιγκ - στον χώρο του ποδοσφαίρου και έπειτα τον ξαναπαρουσιάζουν περίπου ως τύπο που στέλνει τις λεγεώνες της Θύρας 7 να κάνουν επιλεκτικά φασαρίες. Αυτή η παλινδρόμηση όμως λειτουργεί αμφίσημα: τι είναι τελικά ο Βαγγέλης Μαρινάκης; Ενας τραμπούκος που συμμετείχε στο άθλιο αυτό σύστημα του στησίματος αγώνων; Αν είναι τέτοιος γιατί δεν έχει ακόμη συρθεί να απολογηθεί, για να μην ρωτήσουμε γιατί δεν έχει ακόμη συλληφθεί; Αν από την άλλη δεν έχει ακόμη η δικαιοσύνη κινηθεί δραστικά εναντίον του, μήπως δεν ισχύουν όλα όσα του αποδίδονται στον βαθμό που του αποδίδονται; Διότι αυτή η αμφισημία των μηνυμάτων από την ελληνική δικαιοσύνη επιτρέπει στις φυλλάδες και βεβαίως στον ίδιο να μιλούν ευθαρσώς για «ψέμματα και συκοφαντίες»! Δηλαδή να ισχυρίζονται ότι η εισαγγελέας Παπανδρέου ψεύδεται!Καλώς ή κακώς ο Βαγγέλης Μαρινάκης είναι ένα δημόσιο πρόσωπο που απαιτεί ειδικό χειρισμό, δηλαδή όχι πολλές περιστροφές. Είναι επιχειρηματίας και ιδιοκτήτης του Ολυμπιακού που σημαίνει ότι αν δεν είσαι σίγουρος (ή σίγουρη) για το τι θα κάνεις με αυτόν, κινδυνεύεις να τον μετατρέψεις από κακοποιό σε λαϊκό ήρωα. Η εισαγγελία οφείλει να περιγράψει με λεπτομέρειες και στοιχεία τη δράση του Μαρινάκη, χωρίς ασάφειες και χωρίς μυστηριώδεις σιωπές εβδομάδων - αλλιώς κινδυνεύει να φανεί ότι απλώς τον έχεις βάλει στο μάτι...