Σώσε με, δώσ' μου να πιω το δηλητήριο...

Εχω πολλά στο κεφάλι μου, που θα ήθελα να σας γράψω. Θέλω να γράψω για το Ρεχάγκελ και τη νίκη του. Για το Βίλας Μπόας και τους προπονητές της Πόρτο. Για το ντέρμπι της Ρώμης και τη νίκη της Λάτσιο. Για το «ο κλήρος έπεσε στο Σμάιλι» που μπορεί να είναι και η καλύτερη ταινία της χρονιάς. Για το πώς μπορεί να καταλάβεις τι μπορεί να πάθεις από μια γυναίκα από τον τρόπο που κρατάει το τσιγάρο. Για τη Μέρκελ και την Ανατολική Γερμανία. Δε μου λείπουν τα θέματα – μου λείπει σχεδόν κάθε Δευτέρα ο ενθουσιασμός. Μετά συνέρχομαι. Το Σαββατοκύριακο παίζεται το πρωτάθλημα. Από την Τρίτη μέχρι την Παρασκευή επιχειρείται, καιρό τώρα, η δηλητηρίασή του που πλέον είναι η βασική δουλειά της μοντέρνας αθλητικογραφίας.Τη Δευτέρα, αν δουλεύεις για το ελληνικό ποδόσφαιρο και το ελληνικό πρωτάθλημα, δεν μπορείς παρά να κάνεις εμετό – όχι για τα ματς που είδες τα οποία κατά κανόνα φέτος είναι και καλούτσικα – αλλά γιατί σου μένει στο στόμα το φαρμάκι που έχει προηγηθεί και που η αγωνιστική αποπνέει. Μερικές φορές αυτό το φαρμακωμένο πρωτάθλημα μπορεί να είναι και αιτία έμπνευσης – συνήθως όμως είναι λόγος να σε πιάνει το στομάχι σου – αυτό παθαίνω εγώ.Το να προσπαθείς να μικρύνεις την όποια επιτυχία του πρώτου, είναι στο ποδόσφαιρο κανόνας – συμβαίνει παντού. Η Ρεάλ Μαδρίτης κέρδιζε τα πρωταθλήματα λόγω Φράνκο, λένε στη Βαρκελώνη ακόμα και σήμερα.Στην Ιταλία όλοι οι διαιτητές οδηγούσαν FIAT και για αυτό η Γιούβε δεν είχε πρόβλημα μαζί τους.Η Αρσεναλ του '70 μπορεί να κέρδιζε, αλλά «ήταν πάντα βαρετή».Στην Ελλάδα το '70 τον ΠΑΟ τον πήγε στον τελικό η Χούντα.Μετά ο Γουλανδρής αγόραζε όλα τα ματς του Ολυμπιακού κι ο Βαρδινογιάννης έφταιγε ακόμα κι αν στο Καραϊσκάκη έβρεχε.Όλα αυτά, θλιβερά κατά βάση και κουραστικά, είναι ωστόσο πταίσματα σε σχέση με αυτά που γράφονται και λέγονται στην Ελλάδα του καιρού μας. Εδώ από την Τρίτη μέχρι την Παρασκευή οι αθλητικές εφημερίδες κυκλοφορούν με πρωτοσέλιδα που μιλάνε για στημένους, μιλημένους, αγορασμένους κι άθλιους αγώνες – τελευταίο παράδειγμα αυτό του Παναθηναϊκός – ΠΑΟΚ το οποίο ο ΠΑΟΚ θα έχανε γιατί είχε τραυματίες ή ακόμα χειρότερα γιατί οι βασικοί του είναι ο Σαλπιγγίδης και ο Χαλκιάς που έχουν περάσει από τον ΠΑΟ. Όλα αυτά γράφονται φόρα παρτίδα χωρίς κανένας να επεμβαίνει!Μου αρέσει που πέρυσι (κάποιοι που καλά γνωρίζουν μου λένε και φέτος…) η ΕΥΠ παρακολουθούσε τηλέφωνα στα πλαίσια της εισαγγελικής έρευνας. Τι να τα κάνει τα τηλέφωνα; Αν κάποιος διάβαζε απλά τα πρωτοσέλιδα θα πρεπε να καλέσει  όποιους  τα φτιάχνουν να δώσουν εξηγήσεις.Τι με χαλάει περισσότερο; Ότι όλη αυτή η αθλιότητα – γιατί περί αθλιότητας πρόκειται – βρίσκει κοινό. Μπορεί οι κυκλοφορίες των αθλητικών εφημερίδων να έχουν γκρεμιστεί, όπως το σύνολο της αγοράς στη χώρα, όμως τα κείμενα που στάζουν χολή και δηλητήριο κάνουν τεράστιο σουξέ. Αν γράψεις πως ο Μπόλονι θα αντιμετωπίσει τον Παναθηναϊκό θα σε διαβάσουν 5 -10 χιλιάδες άνθρωποι.Αν γράψεις ότι ο Σαλπιγγίδης με το Χαλκιά μίλησαν μεταξύ τους για το πώς θα στήσουν το ματς θα σε διαβάσουν 30 χιλιάδες