Δημοψήφισμα ή Εκλογές: Η καταστροφική παγίδα.

 Γράφει ο Κων/νος Δρακάτος
Τριάντα χρόνια το πάλευαν.... Και ήρθε επί τέλους η ώρα της “δικαίωσης” του παπ-ανδρεϊκού τύπου σοσιαλισμού, ή αλλιώς του “λαού στην εξουσία”, από την ανάποδη όμως. Ήρθε δηλαδή ο λογαριασμός στον λαό για να πληρώσει και όχι να εισπράξει, όπως ψευδώς τον διαβεβαίωνε εκείνος και οι επίγονοί του, όλοι, επί τριάντα ολόκληρα χρόνια και μέχρι πριν λίγες ημέρες, ακόμα. Πρέπει, επιτέλους, να πούμε τα πράγματα με τ' όνομά τους.

Τώρα λοιπόν, που “το αυγό έφτασε στον....ναι, εκεί”, τώρα ξαναθυμήθηκαν τον “εξουσιαστή” λαό: Δημοψήφισμα ή Εκλογές, αμφότερα μια καλοστημένη παγίδα! Για να δούμε όμως, τι σημαίνει Δημοψήφισμα ή Εκλογές, θεωρητικά και για ποιον λόγο "συζητιόνται" αυτή τη στιγμή.
Πρώτα-πρώτα και το ένα αλλά και το άλλο, τυπικά, είναι διαδικασίες λαϊκής επιλογής. Καλώς εχόντων των.............. πραγμάτων, με τις Εκλογές, ο λαός καλείται να επιλέξει την διοίκηση που πιστεύει ότι του εξασφαλίζει ένα καλύτερο μέλλον και με το Δημοψήφισμα να επιλέξει την καλύτερη πρόταση επί ενός κρίσιμου Εθνικού θέματος. Αυτά ως προς το τυπικό μέρος.

Στην προκειμένη όμως περίπτωση, ούτε το Δημοψήφισμα ούτε και οι Εκλογές, εκπληρούν κάποιον από τους παραπάνω σκοπούς και επομένως κάτι άλλο κρύβουν και με αυτή την έννοια συνιστούν παγίδα.
Το τι κρύβουν όμως είναι φανερό, ολοφάνερο, αν και δεν το βλέπουν όλοι οι πολίτες. Δεν το βλέπουν αυτοί που στις δημοσκοπήσεις δείχνουν την προτίμησή τους σε ένα από τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας (τρομάρα τους), δηλαδή το 50%-60% περίπου του εκλογικού σώματος, δηλαδή, αυτοί που δεν μπορούν να διακρίνουν την διαφορά μεταξύ ενός έντιμου και υπεύθυνου πολιτικού και ενός “νταβατζή” της πολιτικής. Απογοητευτικό και καθόλου ελπιδοφόρο για το μέλλον μας. Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, ξεχωρίζω το δύο μεγάλα κόμματα, γιατί σήμερα κρίνουμε πράξεις που πληρώνουμε και όχι προθέσεις.
Γιατί λοιπόν, "έπεσε η ιδέα” του Δημοψηφίσματος ή των Εκλογών; Ποιο ερώτημα μπορεί να τεθεί προς επιλογή ή έγκριση από τον λαό, στην περίπτωση του Δημοψηφίσματος, ή τι να αλλάξει στην περίπτωση των Εκλογών; Κανένα στο πρώτο - αλήθεια φαντάζεται κανείς ότι θα μπορούσε να τεθούν ερωτήματα, όπως π.χ., θέλετε να πληρώσουμε τα χρέη μας, ή να τους τα φάμε; Θέλετε να διώξουμε τα λαμόγια από τα δημόσια ταμεία, ή να τα αφήσουμε να τρώνε; Θέλετε να διακόψουμε το γλέντι που γίνεται, για χρόνια, στα νοσοκομεία, στις πολεοδομίες, στα ασφαλιστικά ταμεία και τα λεφτά που θα εξοικονομηθούν να δοθούν, ας πούμε στην ανακούφιση των χαμηλοσυνταξιούχων; Όχι βέβαια! Το ερώτημα, σχηματικά, θα είναι του τύπου: Θέλετε να ζήσετε ή να πεθάνετε; Όπου, στην σίγουρη επιλογή του πρώτου, (ποιος δεν θέλει να ζήσει), θα σημαίνει "σκάστε και σκάβετε", δική σας επιλογή ήταν. Αυτοί, οι δυο-τρεις, βλαμένοι που θα επιλέξουν το δεύτερο, το μόνο που θα κερδίσουν θα είναι, η χαρά, ότι θα βάλουν άλλους να σκάψουν γι' αυτούς, μικρό το κόστος...
Ούτε όμως και στην περίπτωση των Εκλογών, τίθεται ερώτημα επιλογής, γιατί όσες φορές κι' αν αλ