«Επαναστάτες» εκ του ασφαλούς

Γράφει ο Ευθύλογος

Από ότι φαίνεται η χώρα περνάει τις πιο δύσκολες στιγμές της από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ίσως μάλιστα τα πράγματα να είναι χειρότερα κι από τότε, αν σκεφτούμε τα εξής δύο:
Α) Τότε όλος ο κόσμος εκτός Ελλάδας μας θαύμαζε ενώ τώρα μας χλευάζει και μας ελεεινολογεί.
Β) Τότε υπήρχε ενθουσιασμός, αλτρουισμός και πνεύμα αυτοθυσίας ενώ τώρα υπάρχει απογοήτευση, ατομιστική λογική και πνεύμα εξασφάλισης των κεκτημένων.
Των κεκτημένων που......... «κατακτήθηκαν» ερήμην των αντοχών της εθνικής οικονομίας, με την ηλίθια ανοχή του πολιτικού συστήματος, ανοχή που πολλές φορές σε συνεργασία - συμπαιγνία με τον αξιοθρήνητο κομματικό συνδικαλισμό έφτανε στα όρια της παρότρυνσης για περαιτέρω διεκδικήσεις. [1]
Αυτή η αγύρτικη συμπεριφορά των εκπροσώπων και της πολιτικής σκηνής αλλά και του κομματικού συνδικαλισμού είναι απόλυτα ερμηνεύσιμη.
Η ερμηνεία έχει πολλά σκέλη.
α) Οι εκπρόσωποι των δυο κομμάτων που είχαν και την ευθύνη της διακυβέρνησης του τόπου μεταπολεμικά, έπρεπε να δείξουν ότι η πολιτική τους ήταν επιτυχημένη, απέφερε καρπούς και ότι με τις άοκνες προσπάθειές τους η Ελλάδα έπαψε να είναι ψωροκώσταινα. (Αλήθεια γιατί δεν επαναλαμβάνει αυτόν τον ισχυρισμό κανένα καθίκι τον τελευταίο καιρό;). Μέρος λοιπόν των «καρπών», οι πολιτικοί, - ως δίκαιοι ηγέτες - το διανέμουν στο λαό τους. Με το υπόλοιπο τμήμα των καρπών «θωρακίζουν» την εθνική οικονομία. Έτσι δεν μας έλεγαν οι αλήτες;
β) Ο καλλίτερος τρόπος για να μας αφήσει ένα σκυλί να φάμε με την ησυχία μας, είναι να βάζουμε πότε – πότε λίγο φαγητό στο πιάτο του. (άλλωστε πως αλλιώς θα του πούμε «μαζί τα φάγαμε»;)
Έ! Οι μασκαράδες που μας κυβερνούσαν ακριβώς αυτό έκαναν. Απλή η λογική τους.
Σου δίνω εσένα 100 ευρώ αύξηση, για να μη γκρινιάζεις για τα 7000 – 8000 ευρώ που ενθυλακώνω εγώ.
Βρίσκω για την κόρη σου απασχόληση (μερική) σε super market, για να μη φωνάζεις που διορίζω το γιο μου στη βουλή.
Δέχομαι τη φοροδιαφυγή σου για να δεχθείς το «πόθεν έσχες» μου.
Δεν φτάνει που ευωχούνταν από τον μπεζαχτά του κράτους αλλά ήταν τόσο γαϊδούρια που ρεύονταν και δημοσίως.[2] Ήξεραν ότι η μπόχα τους δεν θα ενοχλούσε κανέναν γιατί οι ψηφοφόροι τους ήταν απασχολημένοι. Έγλειφαν το σαγανάκι που τους είχαν δώσει πριν λίγο.
γ) Οι εκπρόσωποι των κομμάτων που δεν είχαν την ευκαιρία να συμβάλουν από κυβερνητικές θέσεις στην καταστροφή της χώρας, ήταν και είναι τόσο άσχετοι στα οικονομικά θέματα, που ποτέ δεν έκαναν μια ρεαλιστική πρόταση.
Άλλωστε όπου εφαρμόστηκαν οι αντιλήψεις τους, τα αποτελέσματα ήταν καταστροφικά και στον οικονομικό τομέα.
Ερμήνευσαν τόσο στραβά τον μακαρίτη τον Μαρξ, που αντί να προσπαθούν να επιτύχουν δίκαιη μοιρασιά της Υπεραξίας, επιδίωξαν (και επιδιώκουν) καταστροφή της Αξίας.
Οι μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις τους ηχούν ευχάριστα στα αυτιά των αφελών, ποτέ όμως δεν μας είπαν που θα βρεθούν τα χρήματα.
Μεγαλύτερη φορολογία στους πλούσιους; Τα παίρνουν και φεύγουν.
Μεγαλύτερ