Η εγκατάλειψη του δόγματος της ουδετερότητας και οι επιπτώσεις της...

Η εξωτερική πολιτική μιας χώρας είναι η δικλίδα ασφαλείας από κάθε κίνδυνο καθώς και το κλειδί για την ειρήνη και τη συνύπαρξη και όχι οι στρατιωτικές ενέργειες και οι τόνοι βομβών. Οι Αμερικανοί ποτέ δεν είχαν δεσμούς με την Ιστορία της περιοχής, συνεπώς δεν έχουν τίποτε να χάσουν, ενώ η Ελλάδα, που αναπνέει με δύο πνεύμονες, δυτικό και ανατολικό, έχει να χάσει τον ανατολικό της πνεύμονα...

Η εγκατάλειψη του δόγματος της ουδετερότητας και οι επιπτώσεις της
Η εξωτερική πολιτική μιας χώρας είναι η δικλίδα ασφαλείας από κάθε κίνδυνο καθώς και το κλειδί για την ειρήνη και τη συνύπαρξη και όχι οι στρατιωτικές ενέργειες και οι τόνοι βομβών. Οι Αμερικανοί ποτέ δεν είχαν δεσμούς με την Ιστορία της περιοχής, συνεπώς δεν έχουν τίποτε να χάσουν, ενώ η Ελλάδα, που αναπνέει με δύο πνεύμονες, δυτικό και ανατολικό, έχει να χάσει τον ανατολικό της πνεύμονα
Στην κρίση των ομήρων στην ιαπωνική πρεσβεία στη Λίμα του Περού το 1996, οι Ελληνες διπλωμάτες αφέθηκαν ελεύθεροι αμέσως χωρίς διαμεσολάβηση. Σε παρόμοια κρίση πριν από τον Πόλεμο του Κόλπου το 1991, οι Ελληνες στο Ιράκ απελευθερώθηκαν ανεπιφύλακτα από τις ιρακινές αρχές. Στην κρίση με ένα πλοίο ελληνικών συμφερόντων με τη Λιβύη επί Καντάφι η επίλυση έγινε με ένα τηλεφώνημα. Επιπλέον, η Ελλάδα παραμένει ανέπαφη από τρομοκρατικά χτυπήματα, διαφορετικά από άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Παρά τις πιέσεις, μέχρι στιγμής καμία ισλαμική χώρα δεν αναγνωρίζει το βόρειο τμήμα της Κύπρου ως ανεξάρτητο κράτος. Η Ελλάδα, παρά τον έλεγχο πάνω στο 30% της παγκόσμιας ναυσιπλοΐας, καταγράφει λιγότερα πειρατικά επεισόδια έως καθόλου σε σύγκριση με άλλες χώρες. Η συμμετοχή ελληνικών δυνάμεων στην αμερικανική εκστρατεία εκτός ΟΗΕ ενδέχεται να εκθέτει την παράδοση και τα επιτεύγματα της ελληνικής ναυσιπλοΐας.
Οι κοινοί παράγοντες που συνδέουν τα παραπάνω παραδείγματα σχετίζονται με παράγοντες εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής που αφορούν την Ελλάδα, καθώς και την πολιτιστική της ιστορία-κληρονομιά στη Μέση Ανατολή και στον αραβικό κόσμο. Η Ελλάδα θεωρείται για τους λαούς της περιοχής χώρα με καθαρό ποινικό μητρώο και αποτελεί λίκνο πολιτισμού και δημοκρατίας.
Τα θέματα της Μέσης Ανατολής είναι πολύπλοκα λόγω των επεμβάσεων των παραγόντων της διεθνούς πολιτικής, για αυτό η διαχείριση των θεμάτων αυτών χρήζει μεγάλης προσοχής. Για παράδειγμα, το 2003 ο τότε ηγέτης της Ισπανίας, Χοσέ-Μαρία Αθνάρ, υποστήριξε τους Αμερικανούς στην, εκτός ΟΗΕ, εισβολή τους κατά του Ιράκ, με αποτέλεσμα να δεχτεί η Ισπανία τρομοκρατική επίθεση το 2004, προκαλώντας την απώλεια της εξουσίας του και τη ριζική αλλαγή της πολιτικής της χώρας του στα θέματα της Μέσης Ανατολής.
Η εγκατάλειψη του δόγματος της ουδετερότητας από την ελληνική κυβέρνηση με την πλήρη υποστήριξή της προς την ισραηλινή κυβέρνηση ενδέχεται να βάζει κάποια εθνικά θέματα σε ρίσκο, όπως:
1) Η οριοθέτηση των ΑΟΖ της παλαιστινιακής Γάζας, που θα μπορούσε να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου στη διαμόρφωση του μελλοντικού θαλάσσιου χάρτη της ανατολικής Μεσογείου.
2) Τα προνόμια εξόρυξης φυσικού αερίου στην παλαιστινιακή ΑΟΖ και οι βλέψεις των Τούρκων για αυτόν τον πλούτο.
3) Το τουρκικό ενδιαφέρον για τα πολλά δισ. $ που θα πέσουν για την ανοικοδόμηση της Γάζας και μάλιστα με την ευλογία των Ισραηλινών, προκειμένου να καλυφτούν γρήγορα τα όποια ίχνη ομαδικής γενοκτονίας των Παλαιστινίων.
4) Η ενίσχυση του πολιτικού ρεύματος για την αραβοποίηση του Πατριαρχείου των Ιεροσολύμων.
5) Οι απρόβλεπτες επιπτώσεις της συσπείρωσης της πλειονότητας των αραβικών και ισλαμικών λαών γύρω από το πρόσωπο του Ερντογάν και του σφοδρού αντιαμερικανικού αισθήματος που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στο τέλος της 2.500 ετών ιστορίας της ελληνικής παρουσίας στην Εγγύς Ανατολή, εκτός αν υπάρχουν χειροπιαστά ανταλλάγματα από τους Αμερικανούς προς την ελληνική κυβέρνηση που θα αντιστάθμιζαν τη θυσία όλων των παραπάνω(;).
Τα γεγονότα στη Γάζα επιβεβαίωσαν ότι, σύμφωνα με το Arab Center for Research and Policy Studies, το 92% των αραβικών λαών θεωρούν το Παλαιστινιακό το πρώτο ζήτημα του Παναραβισμού (όπως το Κυπριακό για τον Ελληνισμό). Εδώ προκύπτει ένα σενάριο: Αν αύριο μια κυπριακή ομάδα προχωρήσει στη δολοφονία 1.400 Τούρκων στρατιωτικών και Τουρκοκυπρίων που έκλεψαν τις περιουσίες των Ελληνοκυπρίων από το 1974 στα κατεχόμενα, όπως χαρακτηρίζονται από τον ΟΗΕ, τότε τα μέλη της ομάδας των Ελληνοκυπρίων θα χαρακτηρίζονταν παγκοσμίως πατριώτες ή τρομοκράτες;
Εν κατακλείδι, το Παλαιστινιακό παραμένει το κλειδί για την επίλυση του μεσανατολικού ζητήματος, το οποίο εκφράζει λαό με Ιστορία και όχι παζάρι διεθνούς πολιτικής. Η εξωτερική πολιτική μιας χώρας είναι η δικλίδα ασφαλείας από κάθε κίνδυνο καθώς και το κλειδί για την ειρήνη και τη συνύπαρξη και όχι οι στρατιωτικές ενέργειες και οι τόνοι βομβών. Οι Αμερικανοί ποτέ δεν είχαν δεσμούς με την Ιστορία της περιοχής, συνεπώς δεν έχουν τίποτε να χάσουν, ενώ η Ελλάδα, που αναπνέει με δύο πνεύμονες, δυτικό και ανατολικό, έχει να χάσει τον ανατολικό της πνεύμονα.

Αρέφ Αλομπέιντ (Διδάκτωρ της Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας, ειδικός σε θέματα Μέσης Ανατολής)
efsyn.gr