Ήρθε η ώρα ΚΑΙ του πνευματικού κόσμου να διαλέξει «στέκι»…

 Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης«Ζούμε σε μια μοναδική στιγμή της ιστορίας. Πρόκειται για μια στιγμή κρίσης με την πλήρη έννοια του όρου. Κάθε τομέας του πνευματικού και υλικού πολιτισμού μας φαίνεται να έχει φτάσει σε κρίσιμο σημείο καμπής. Το πνεύμα αυτό εκδηλώνεται όχι μόνο στην πραγματική κατάσταση που επικρατεί στο δημόσιο βίο μας, αλλά επίσης και στη γενική στάση απέναντι στις θεμελιώδεις αξίες της προσωπικής και κοινωνικής ζωής… Τώρα, οι εικονοκλάστες έχουν εισβάλει στο ναό της επιστήμης. Σπάνια βρίσκουμε σήμερα επιστημονικό αξίωμα που να μην αμφισβητείται. Και ταυτόχρονα οποιαδήποτε σχεδόν ανόητη θεωρία είναι σχεδόν βέβαιο ότι βρίσκει κάπου πιστούς και οπαδούς.» (Max Planck) Eric Hobsbawm : Η Εποχή των Άκρων – Ο Σύντομος Εικοστός Αιώνας 1914-1991, θ΄έκδοση, εκδ. Θεμέλιο, Αθήνα, σελ. 687Σχόλιο του Hobsbawm στην παραπάνω άποψη του Planck…«Τίποτε δεν ήταν πιο φυσιολογικό από το γεγονός ότι ένας μεσοαστός γερμανός μεγαλωμένος μέσα στις βεβαιότητες του δέκατου ένατου αιώνα, όπως ο Planck, εξέφρασε τέτοια αισθήματα στις μέρες της Μεγάλης Ύφεσης και της ανόδου του Χίτλερ στην εξουσία.»Eric Hobsbawm : αυτόθι«…Ο Ρυλέγιεφ απαγχονίσθηκε. Ο Οντογιέβσκι καταδικάστηκε σε δουλεία και ο Μπεστούζεφ εξορίσθηκε στη Σιβηρία. Ο ........Πούσκιν ξόδεψε τα νεανικά του χρόνια στην εξορία κι αργότερα κυνηγήθηκε από μια δικαστική σκευωρία και σκοτώθηκε όταν ήταν στα ύψη των δυνάμεών του. Ο Λέρμοντωφ εξορίσθηκε στον Καύκασο… Ο Πολετσάεφ εκβιάστηκε να εισέλθη στον στρατό…»UNESCO : Ιστορία της Ανθρωπότητος, εκδ. Χ. Τεγόπουλος - Ν. Νίκας, Αθήναι, 1970, Τόμος 8, σελ. 3933Και η δική μου προσθήκη στο παραπάνω απόσπασμα…Βέβαια για να είναι κανείς διανοούμενος (χωρίς εισαγωγικά), άνθρωπος γενικότερα του πνεύματος, δεν είναι απαραίτητο να έχει κρεμαστεί ή εξοριστεί. (Άλλωστε, ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ υπάρχει κάποια θλιβερή μερίδα που εξαγόρασε αυτές τις φυλακές και τις εξορίες, με θώκους και χρήματα). Στις μέρες μας, δόξα τω Θεώ, κανείς πνευματικός άνθρωπος δεν κινδυνεύει με εξορία. Είναι όμως απαραίτητο να μην έχει ξεπουληθεί.Ό,τι είχε να ειπωθεί απ’ τον πνευματικό κόσμο στα αμφιθέατρα των πανεπιστημίων για τη κρίση ειπώθηκε κι ανακυκλώθηκε.Ότι είχε να ειπωθεί απ’ τον πνευματικό κόσμο για το ίδιο θέμα στα «πνευματικά στέκια» ειπώθηκε κι ανακυκλώθηκε.Ό,τι είχε να ειπωθεί απ’ τον πνευματικό κόσμο στα «κοσμικά στέκια» και στα «κοσμικά σαλόνια» ειπώθηκε κι ανακυκλώθηκε.Κι επειδή ο πνευματικός κόσμος κι ο λόγος του, έτσι όπως εκφράζεται, και κυρίως στα «στέκια» που εκφράζεται πάσχει από βαθιά εσωστρέφεια, κι επειδή σαν τέτοιος δεν φαίνεται να διαθέτει το σοβαρό (από άποψη μεγέθους) κοινωνικό και λαϊκό ακροατήριο, ΠΡΕΠΕΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ, ο πνευματικός κόσμος, να ξανοιχτεί περισσότερο στη κοινωνία και το λαό. Να μιλήσει στις λαϊκές γειτονιές, να επισκεφτεί καφενεία στις γειτονιές αυτές (ακόμα για να πιει ένα καφεδάκι), να επισκεφτεί χώρους δουλειάς, ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΜΕ ΑΠΛΑ ΛΟΓΙΑ τη γλώσσα της επιστήμης, κάνοντας κατανοητό στο μέσο άνθρωπο τι σημαίνει τούτο και το άλλο, Ο