Καθαρός εκβιασμός η «αποπομπή» από το ευρώ

Του Σταύρου Χριστακόπουλου
Πόσους θα τρομάξει η απειλή της αποπομπής από το ευρώ στις εκλογές; Πόσοι θα πιστέψουν ότι η Γερμανία και οι άλλοι αφιονισμένοι ευρωζωνάτοι της πρώτης κατηγορίας είναι έτοιμοι να μας πυροβολήσουν εν ψυχρώ αν δεν είμαστε απίκο στις υποχρεώσεις μας έναντι των δανείων, των συμβάσεων, των μνημονίων και των δημοσιονομικών....... συμφώνων; Πόσοι θα πιστέψουν ότι η παραμονή μας στην ευρωζώνη θα κριθεί από το αν θα ψηφίσουμε ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.; Άβυσσος η ανθρώπινη ψυχή...
Το βέβαιο είναι ότι – όπως έχουμε ξαναγράψει στο παρελθόν – η αποπομπή μιας χώρας από την ευρωζώνη δεν είναι νομικά εφικτή. Ωστόσο το νομικό μέρος δεν αποτελεί το ισχυρότερο επιχείρημα, αφού η ευρωζώνη, σε αυτή την κρίση, έχει μετατρέψει το νομικό της πλαίσιο σε κουρελού. Ακόμη και τη Συνθήκη της Λισσαβώνας υπερβαίνει προκειμένου η Γερμανία να επιβάλει τον δικό της δημοσιονομικό κανόνα και τη «διάσωση του ευρώ».Πολύ πιθανότερη μοιάζει ίσως η εξώθηση της Ελλάδας – και ίσως άλλων «αμαρτωλών» χωρών της ευρωπεριφέρειας – στην επιλογή της μονομερούς εξόδου, η οποία αντιθέτως είναι εφικτή σύμφωνα με το άρθρο 50 της Συνθήκης της Λισσαβώνας, όπου προβλέπεται ότι ««μια χώρα έχει το δικαίωμα να αποσυρθεί (σ.σ.: προφανώς οικειοθελώς!) από την Ένωση σε συνάρτηση με το δικό της Σύνταγμα».Διαδικαστικά η χώρα αυτή θα πρέπει να υποβάλει αίτημα στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, το οποίο θα έλθει σε συμφωνία με την εν λόγω χώρα. Για επικύρωση της εξόδου χρειάζεται απλή πλειοψηφία (όχι ομοφωνία!) των κρατών - μελών και η συγκατάθεση του Ευρωκοινοβουλίου. Η διαδικασία εξόδου θεωρείται ότι διαρκεί περίπου δύο χρόνια, αν και κάποιοι αναλυτές πιστεύουν ότι μπορεί να είναι εντυπωσιακά πιο σύντομη.Συνεπώς, θεωρητικά, είναι εφικτή μια οικειοθελής έξοδος, η οποία προβλέπεται και από την ευρωπαϊκή συνθήκη. Και μάλιστα με... συναινετικές διαδικασίες.
Η συναινετική έξοδοςΑκόμη και αυτή, όμως, όπως λέει σε ανάλυσή του στους Financial Times ο Wolfgang Munchau, είναι ικανή να προκαλέσει ένα νομικό χάος με θύμα την ίδια την ευρωζώνη. Ιδού πώς:«Τι θα λέγατε εάν όλοι στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αποφάσιζαν να παραβιάσουν τον νόμο και απλούστατα επέτρεπαν σε ένα κράτος - μέλος να βγει από την ευρωζώνη χωρίς να βγει από την Ε.Ε.; Εάν όλοι παρανομήσουν, τότε σε ποιον θα ασκηθεί νομική δίωξη; Όλοι άλλωστε γνωρίζουμε ότι η ευρωπαϊκή νομοθεσία είναι... ευπροσάρμοστη. Θυμηθείτε ότι απαγορευόταν και η κρατική στήριξη.Εάν η χώρα που αποχωρήσει από την ευρωζώνη παραμείνει μέλος της Ε.Ε., τότε εξακολουθεί να υπόκειται και στην ευρωπαϊκή νομοθεσία. Εάν εγκαταλείψει το ευρώ σε όλα τα εγχώρια συμβόλαια, αλλά το διατηρήσει στα συμβόλαια που έχει στο εξωτερικό, τότε θα ακολουθήσει βροχή μηνύσεων, οι οποίες μάλιστα θα έχουν βάση.Κάθε πολίτης της συγκεκριμένης χώρας θα μπορεί να κινηθεί νομικά εναντίον της κυβέρνησής της και ενδεχομένως εναντίον των κυβερνήσεων των άλλων κρατών - μελών. Η έξοδος από την ευρωζώνη θα ισοδυναμεί με δυσμενή διάκριση λόγω ιθαγένειας. Θα καταπατείται, με άλλα λόγια, μία από τις βασικότερες