Με γεύση φράουλα

Γράφει ο Γιώργος Σαρρής
Στο επίκεντρο της προσοχής βρίσκεται εδώ και μερικές μέρες ο ΣΥΡΙΖΑ κι ακόμη πιο πολύ ο αρχηγός του Α.Τσίπρας. Αν ακολουθήσει κανείς λογική αγοράς και δει την πολιτική σαν μπίζνες, τα κόμματα σαν επιχειρήσεις και τις πολιτικές θέσεις σαν προιόντα μιας χρήσης που τα ξοδεύεις και τα πετάς, τότε πραγματικά δεν έχει παρά να πεί χίλια μπράβο και συγχαρητήρια στον Συριζα και τον Αλέξη Τσίπρα! Κατάφεραν μεσα σε πολύ λίγο χρόνο να αρπάξουν την........ ευκαιρία από τα μαλλιά, να βρούν άμεσο και γοητευτικό εκλογικό στόχο, να μπουν στον πυρήνα της επιθυμίας του ψηφοφόρου καταναλωτή συνθημάτων και να κερδίσουν απ ό,τι δείχνει η τελευταία δημοσκόπηση της ΜΑRC την πρώτη θέση στις προτιμήσεις του αφήνοντας το λιτό και σπαρτιάτικο ΚΚΕ να τρώει τη σκόνη τους!
Με την ίδια λογική θα πρέπει να κουνήσεις αρνητικά το κεφάλι στο ΚΚΕ και να το ρωτήσεις γιατί δεν έβαλε κάτω τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο, γιατί δεν ανακάλυψε πρώτο αυτή την τακτική έτσι ώστε να βρίσκεται τώρα αυτό στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ. Απλά πράγματα δηλαδή. Βέβαια θα μου πείτε αν κερδίσεις με μια πολιτική θέση-σουξέ την ψήφο των πολλών τους έχεις και μαζί σου; Δηλαδή ριζοσπαστικοποιημένους και έτοιμους να αντιμετωπίσουν μια κρίση χωρίς προηγούμενο, δηλαδή έτοιμους να συγκρουστούν και να δώσουν σκληρές μάχες; Έλα ντε...εδω σε θέλω.Ομως σ'αυτό το σημείο ο market maker πολιτικός αναλυτής σηκώνει τα χερια. Εμένα η δουλειά μου σου λέει ήταν να σε φέρω στην πρώτη θέση, να σε κάνω να μοιάζεις και ανατρεπτικός και σταρ, όχι να σε κανω Τσε Γκεβάρα, να σου φορέσω αμπέχωνο και να σε στείλω Σιέρρα Μαέστρα. Οπότε από δω και πέρα κόψε το λαιμό σου. Αποχωρεί και περνάει από το ταμείο να εισπράξει τη δίκαιη αμοιβή του για την επιτυχία.Οσο για το λαό καταναλωτή που βρέθηκε με άλλη μια γυαλιστερή συσκευασία στα χερια, ποιος τον υπολογίζει. Ετσι είν' αυτά τα πράγματα. Στο κάτω κάτω ας πρόσεχε! Τα πράγματα τρέχουν πια γρήγορα. Δεν πειράζει άλλωστε, κάτι θα βρεί, κάποια σκια να βάλει το κεφάλι του τώρα που η λάβα της κρίσης έρχεται απελπιστικά κοντά κι ιδρώνουνε κι οι πέτρες.
Υπάρχει λοιπόν η ανατροπή που θέλει σύγκρουση σκληρή κι αγώνες που αν δεν πονέσεις και δεν κάνεις όσα πρέπει δεν ξέρεις από πριν την έκβαση. Δυσκολα πράγματα που δύσκολα βρίσκουν κοινό αφου εδώ που τα λέμε σε ποιον αρέσει να ματώνει...Υπάρχει όμως κι η ανατροπή σε σκόνη με χρώμα και γεύση φράουλα που τη διαλύεις μέσα στο συμβιβασμό και έστω για λίγο ανακουφίζεσαι μεσα στην παραίσθηση. Εισαι εκεί έστω προσωρινά, χωρίς να κουραστείς, παιρνεις μια ανάσα βρε αδερφέ, όπως όταν πηγαίνεις σινεμά και για δυό ωρίτσες ταξιδεύεις με τη φαντασία σου όπου σου γουστάρει.Υστερα αρχίζει η απότομη προσγείωση. Η μονομερής καταγγελία του μνημονίου γίνεται "επανεξέταση ολόκληρου του πλαισίου της υπάρχουσας στρατηγικής" κι αμέσως μετά επαναδιαπραγμάτευση των εφαρμοστικών νόμων που πονάνε, κι ύστερα η ανατροπή μέσα σε λίγες μέρες αρχίζει να γίνεται λάστιχο πού όσο το τραβάς τεντώνει κι αρχίζει να μοιάζει με αυτά που κατάγγελες πριν λίγο,