Οι (2) αρχηγοί…

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΑΠ’ τα κόμματα προκύπτουνκυβερνήσεις κι αυτές διαχειρίζονται το κράτος. Το εκπροσωπούν, με τα καλά καιάσχημα και με την…πειθώ του. Και, πριν εκβάλει ο πολίτης τη γνωστή κραυγή «πουείναι το κράτος;» καταλήγοντας στο μελαγχολικό «δεν υπάρχει κράτος», ας ψάξει,νωρίτερα, αν υπάρχουν κόμματα με νόμους, αρχές και ιδεολογία. Με συνεπείςαρχηγούς, σταθερούς στον λόγο και τις αποφάσεις τους.ΠΕΡΑΣΑΜΕ απ’ τη «γέφυρα τουθανάτου», κρατώντας την Ελλάδα στα χέρια μας. Κόμματα και .......αρχηγοί ζαλίστηκανκοιτώντας στον γκρεμό και πήραν τα μέτρα τους. «Δεν πειθαρχείς στο Κόμμα;Διαγράφεσαι!». Διέγραψαν τους απείθαρχους, έδειξαν πυγμή και χαρακτήρα οι δυο«μεγάλοι» αρχηγοί κι εμείς σημειώσαμε την ηρωική στιγμή. «Ό,τι γράφει δεν ξεγράφει»,σκεφθήκαμε, «δεν παίζεις με τον αρχηγό και τις αποφάσεις του, δεν διασύρεις τοκόμμα για μερικούς αντιμνημονιακούς και αιρετικούς…λαϊκιστές».
ΚΙ έμειναν οι (2) αρχηγοί μετα εύσημα της αυστηρότητάς τους, τα κόμματα με την ηθική τους και οι αιρετικοίμε τη διαγραφή τους. Κάποιοι έσπευσαν για άλλη στέγη, ολίγοι ίδρυσαν νέο κόμμακαι οι…σώφρονες προτίμησαν την κίνηση αναμονής. Οι πονηρότεροι και «έμπειροι».Κάτι ήξεραν από τούμπες αρχηγών και κόμμα-λάστιχο, το’ χαν ξανακούσει πως στηνπολιτική δεν λες ποτέ «ποτέ». ΗΡΘΑΝ ώρες ανεπίσημαπροεκλογικές και τα κόμματα είχαν «αδειάσει». Στελέχη και «περπατημένοι» έξωαπ’ το κόμμα και ο αρχηγός να πουλάει αρχηγηλίκι; Το σκέφθηκαν οι (2) αρχηγοίκαθένας για το κόμμα, τις αρχές και την…ιδεολογία του, το καλοσκέφθηκαν μηχάσουν το τελευταίο οχυρό και καταστούν τα κόμματά τους μικροί, συνήθειςκομματικοί μηχανισμοί διαμαρτυρίας, πίεσαν και πιέστηκαν και τ’ αποφάσισαν.Ανοίγουμε την αγκαλιά, μεγάλη του κ. Σαμαρά και μεγαλύτερη εκείνη του κ. Βενιζέλου,όλοι μέσα και ο σκοπός αγιάζει το…Κόμμα. ΕΓΙΝΕ η στροφή (διάβαζετούμπα), κρατήθηκαν και τα προσχήματα. Ο ένας ζήτησε «επιστολές μετανοίας» καιτις είχε, ο άλλος «δήλωση υποταγής, μελλοντικά» και την υπέγραψαν. Ακολούθησαντα «εντάσσομαι στην πανστρατιά» των ενδιαφερομένων, τα χαμόγελα και οι (κρυφοί)εναγκαλισμοί, με τα «αρχίζουμε συνέχεια των παλιών» και τα «δώστε μου δύναμη ναφτιάξω την Ελλάδα» σλόγκαν για ψήφους και…προκοπή.Η ζημιά έγινε, αλλά, απανωτήσε άλλες χειρότερες, δεν τη διέκριναν κόμματα, αρχηγοί και κομματάρχες. Δεν τηνεπεσήμαναν οι «εργαζόμενοι» στα κόμματα, κλείνοντας τα μάτια. Και τι απόμεινε;Ποιος να τη δει, να την αξιολογήσει και να την εκφράσει εκλογικά; Ο ψηφοφόρος,αφού τους τρίψει στη μούρη την ιδιότητα του οπαδού.