Οι εκλογές και το πρόβλημα

Μια προσέγγιση που απομυθοποιεί ταεκλογικά διλήμματα
Του ΔημήτρηΓιαννακόπουλου
Πες μου ποιο είναι το πρόβλημα και θα σου πω ποιος είσαι,πού βρίσκεσαι και για πού πηγαίνεις. Στα πανεπιστήμια μαθαίνουμε τους νεότερουςνα θέτουν με μεθοδολογική ορθότητα προβλήματα και να ερευνούνκαλοδομημένες υποθέσεις με διάφορουςτρόπους, για να καταλήξουν πάντα σε προσωρινά συμπεράσματα, απόλυτα συναφή μετην μεθοδολογία που χρησιμοποίησαν. Έτσι .........
αναπτύσσεται η κριτική αντιπαράθεση μέσωτης καλλιέργειας κριτικής σκέψης. Η μεθοδολογική προσαρμογή της έρευνας σε ένασυγκεκριμένο μοντέλο απόκτησης γνώσης (a way of Knowing) ενισχύει τηνεσωτερική κριτική μιας επιστημονικής αφήγησης (φανερώνει αδυναμίες), ενώπαράλληλα προδίδει την ιδεολογικοπολιτική ταυτότητα του εγχειρήματος,σχετικοποιώντας ασφαλώς τόσο το συμπέρασμα, όσο και το πρόβλημα, το όποιο έτσιμεταμορφώνεται σε ένα άλλο επιμέρους ή γενικότερο πρόβλημα ή άλλου είδουςπρόβλημα
Τα σημειώνω όσο ποιο απλά μπορώ, για να καταλήξω σε κάτι πουθα πρέπει να έχετε όλοι υπόψη σας, αυτή την προεκλογική περίοδο: ο τρόπος πουθέτουν τα κόμματα το πρόβλημα που έρχονται να αντιμετωπίσουν οι συγκεκριμένεςεκλογές, προδίδει την ταυτότητά τους. Και τούτο είναι πολύ σημαντικότερο απότην διαλεκτική της λύσης στο πλαίσιο της ελληνικής κρίσης, την οποία δήθενδιαθέτουν και αποτυπώνουν σε κάποιο πρόγραμμα τα κόμματα. Άλλωστε το«πρόγραμμα» των κομμάτων είναι ένα ιδιόμορφο μνημόνιο που συντάσσει κάποιος γιανα δεσμευτεί ο ίδιος, σε ενέργειες που θα προσπαθήσει να διασκεδάσειδιακυβερνητικώς (είτε ως κυβερνητικός μηχανισμός, είτε ως αντιπολίτευση). Το«συμβόλαιο με τον λαό» είναι μια σύμβαση με την αναφερόμενη ηγεμονική σου θέση(φυσιογνωμία, θώκο) και τίποτε περισσότερο. Αποτελεί δηλαδή λαϊκισμό μέχρις ανατριχίλας!
Ο λαός έμαθε να αναζητεί λύσεις, ενώ θα είχε μεγαλύτερες«επιτυχίες» ως υποκείμενο της λαϊκής κυριαρχίας (πυρήνας της δημοκρατίας) εάνήξερε και επιζητούσε να κρίνει πολιτικά το πρόβλημα που θέτει το κάθε κόμμα. Τοπρόβλημα σε κάθε εκλογική αναμέτρηση για τον κάθε πολιτικό φορέα που εμπλέκεταισε αυτήν είναι ένα και μοναδικό, και έρχεται να προβληματοποιήσει μια κοινωνική κατάσταση. Στο βαθμό που δενδιατυπώνεται έτσι, αλλά έρχεται να θολώσει την πολιτική διάσταση τηςσυγκυριακής κατάστασης ή να παραπέμψει για λύση στην ίδια την κατάσταση πουυποτίθεται ότι προβληματοποιεί μέσω της προεκλογικής του αφηγήσεως(ταυτολογία), αποσκοπεί στην εξαπάτηση ή πρόκειται για καλαμπουράκι.
Στο βαθμό που το κόμμα δεν ορίζει με σαφήνεια και μεμεθοδολογική επάρκεια το πρόβλημα, οφείλουμε εμείς να ορίζουμε ως πρόβληματούτη την αδυναμία του και να την εξετάζουμε σύμφωνα με μια συγκεκριμένηπολιτική μεθοδολογία, η οποία χαρακτηρίζει την δική μας πολιτική διάσταση,δυναμική και ικανότητα δημιουργικής παρέμβασης. Αυτός που θέτει το πρόβλημαεμφανίζεται να διαθέτει κοινωνική ισχύ, η οποία μετριάζεται έως εξαφανίσεως ήτονίζεται μέσω της κριτικής διαδικασίας των υπολοίπων μελών της κοινωνίας. Άρα,ο πολίτης που εξετάζει σε αυτό το