«Οι ηγέτες της χώρας έχουν καταντήσει γελοίοι»

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

«Ευρώ με θυσίες ή δραχμή και καταστροφή». Το μόνιμο «δίλημμα», ελλείψει άλλου που να πείθει έστω και μωρά, επιστρέφει συνεχώς. Επιστρατεύεται όλο και συχνότερα, κάθε φορά που βρίσκεται μπροστά μας ένα νέο «πακέτο» σκληρών υφεσιακών και καταστροφικών της οικονομίας μέτρων, εν όψει ενός ακόμη σκληρότερου «μνημονίου», εν όψει της άνευ όρων αποδοχής της ελεγχόμενης πτώχευσης. Θα επανέρχεται διαρκώς. Μέχρι που να μην πείθει πια κανέναν.
Οι περισσότεροι το εκλαμβάνουν ως έναν εκβιασμό που καθηλώνει την κοινωνία. Μόνο που .........τελευταία δεν μοιάζει τόσο με εκβιασμό όσο με παιχνίδι απόδοσης ή μετάθεσης ευθυνών.

Έτσι λοιπόν για τη σχεδιαζόμενη πτώχευση δεν θα φταίνε όσοι μας πέταξαν στον γκρεμό, αλλά οι «διαρθρωτικές αδυναμίες», η «μεταρρυθμιστική» απροθυμία, οι κοινωνικές αντιδράσεις και όλα όσα παρόμοια ακούμε και διαβάζουμε τόσο καιρό. Όλα και όλοι εκτός από τους αυτουργούς του εγκλήματος. Και ιδού τα... πειστήρια:
● Η έλλειψη μεταρρυθμίσεων φταίει για την πλήρη και ολοκληρωτική αποτυχία να βελτιωθεί έστω ένας δείκτης της οικονομίας. Και όχι η πολιτική της «εσωτερικής υποτίμησης», η οποία δεν αναφέρεται με το ονοματάκι της ούτε από εκείνους που... θα έπρεπε να την περιγράφουν – την ονομάζουν απλώς νεοφιλελεύθερη ή απλώς καπιταλιστική και καθαρίζουν και με τα ιδεολογικά τους.
● Η έλλειψη πραγματικής συναίνεσης – πρώτα προς τον Παπανδρέου, ύστερα προς τον Παπαδήμο – φταίει που οι τοκογλύφοι μάς έχουν ξεγραμμένους και μας πάνε για πτώχευση. Και όχι η εφαρμογή των ισοπεδωτικών «οριζόντιων» φοροεισπρακτικών μέτρων και η εσκεμμένη θανάτωση της οικονομίας.
● Η έλλειψη κουλτούρας αποδοχής των διαρθρωτικών αλλαγών φταίει που η οικονομία βυθίζεται στην ύφεση. Λες και, άμα η γιαγιά μου μπορούσε να πάρει ταξί ή φορτηγό ή να ανοίξει φαρμακείο, θα είχαμε ανάπτυξη.
● Η καθυστέρηση στις αποκρατικοποιήσεις φταίει επίσης για την ύφεση, για την αποτυχία στα έσοδα και τη διόγκωση του ελλείμματος. Το ότι μέσα σε δύο χρόνια απαξίωσαν κάθε ελληνικό περιουσιακό στοιχείο προφανώς τους διαφεύγει.
Ας δούμε ένα ωραίο παράδειγμα: Πούλησαν τέσσερα airbus για 31 εκατομμύρια ευρώ. Πέρυσι αυτά είχαν κοστολογηθεί στα 25 εκατομμύρια το καθένα. Είχαν αγοραστεί 140 εκατομμύρια το καθένα.
Όπως λέει ο πρώην πρόεδρος της Ένωσης Χειριστών της Ολυμπιακής Γρηγόρης Κωνσταντέλλος, «εάν τα αεροσκάφη είχαν πωληθεί με το κλείσιμο της εταιρείας, όταν ακόμα ήταν πλόιμα, η τιμή και για τα τέσσερα θα μπορούσε να φτάσει ακόμα και στα 170 με 180 εκατ. ευρώ».
Και συνεχίζει: «Εμείς βάλαμε πωλητήριο και τα καθηλώσαμε στο έδαφος, ενώ θα μπορούσαμε να τα δώσουμε σε μεγάλο οίκο leasing αεροσκαφών ώστε και να συντηρούνται σωστά και να λαμβάνουμε ενοίκια έως και 350.000 δολαρίων τον χρόνο για το καθένα . Αντί γι’ αυτό στείλαμε το λάθος σήμα στην αγορά, που είναι αμείλικτη, και τα αεροπλάνα έχασαν τριών ετών αξία».
Από πότε είναι καθηλωμένα τα αεροσκάφη; Από τον Οκτώβριο του 2009, μετά το κλείσιμο της Ολυμπιακής. Δύο χρόνια δι