Προς Θεού, όχι μιαν απ’ τα ίδια

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΤΑ βάζουμε με τους ξένους(ανθέλληνες, «φίλους» και συνεταίρους), κάποιοι ζητούν ακόμα και τη…σύλληψη τωντροϊκανών, τους τα ψάλαμε, δεν συγκινήθηκαν, εκτονωθήκαμε. Ωστόσο, είναι σαν νατα βάζεις με μια τράπεζα που σου ρουφάει το αίμα με την υπογραφή σου. Κι αν τηνκάψεις με βενζίνες και στουπιά, θα ξεφυτρώσει άλλη. Πιο στυγνή και πιο μεγάλη.Με τις ίδιες «συνήθειες» κι εσύ απέναντι να κλαις που δεν σε…λυπάται. Με τομυαλό κολλημένο στην απανθρωπιά των δανειστών σου και στο σύστημα. Κι είναι τοίδιο με εκείνο που σου’ δινε με ευκολία τα διακοποδάνεια και γαμοδάνεια, μεμάτσο τις κάρτες του 17%.ΝΑ πούμε «μπόρα είναι θαπεράσει»; Να περιμένουμε μαύρες μέρες; Μόνο ατενίζοντας αισιόδοξα το μέλλονέχεις μέλλον. Ωστόσο, όσα (δανεικά) κι αν πέσουν στο ταμείο, με τις υπάρχουσεςδομές και τη νοοτροπία, θ’ αδειάσει σύντομα και πάλι απ’ την αρχή. Κι ανπερισσέψει ΕΝΑ ευρώ για μοιρασιά, δεν θα σε αφήσουν να το δεις. Θα το’ χει φάειτο σκοτάδι σε τσέπες λαδωμένων ή θα’ χει αλλάξει…εθνικότητα οδεύοντας γιαΕλβετία.ΕΙΝΑΙ…ψυχοτονοτικό να βρίζειςτους αιτίους των δεινών σου, αλλά μην τους αναζητάς με προτεταμένο το όπλο, σαντους Ναζί σε ανυπεράσπιστους μελλοθάνατους. Διεύρυνε το πεδίο αναζήτησης καισάρωσε με την κάννη σου όλους τους ύποπτους. Θα ανακαλύψεις και στο δικό σουστρατόπεδο προδότες και κουκουλοφόρους, ανθέλληνες του εσωτερικού καισυνεργάτες του εχθρού.ΝΑ ξαναπάμε στις δομές πουμόνο η ανάγκη θα τις αλλάξει και στη νοοτροπία που δεν αλλάζει. Κι αν είναι μεευχές και παρακάλια να ξορκίσεις το κακό, ας μένει. Αν μιλάς για φιλότιμο σε εποχές παγκόσμιας επικυριαρχίαςτου καπιταλισμού πάνω στα κράτη και για ελληνικό φιλότιμο μεταλλαγμένων(νεο)ελλήνων, είσαι ρομαντικός, αγαθός και αιθεροβάμων. Κι αν οι Ευρωπαίοιθέσπισαν νόμους και κανόνες για να επιβιώσουν σ’ εκείνα τα αφιλόξενα πλάτη, οιέλληνες το’ χουμε υποχρέωση. Γιατί; Γιατί χρωστάμε. Τι άλλο; Γιατί δεν θέλουμεμιαν απ’ τα ίδια. ΤΕΛΟΣ η ελληνική…μαγκιά, οικλέφτες και οι μιζαδόροι, τέλος οι χρυσοπληρωμένοι που δεν τους άγγιξε η κρίση,τέλος και τα λόγια του αέρα. Πώς; Με έναν «μάνατζερ» εισαγόμενο, ελεγχόμενο καιμε ημερομηνία λήξης. Για να τινάξει γιακάδες υπουργών (μας), να πάρει κεφάλιακαι να μας στρώσει στον μονόδρομο της τάξης και της πειθαρχίας.