Aλεξανδρουπόλεως: "Η απορία και ο φόβος μας κυρίευσαν"

Την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα του σήμερα, στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης περιγράφει με άρθρο του ο Σεβ. Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος.

Το άρθρο με τον τίτλο "Ἁπορία και Φόβος" έχει ως εξής:

Απορία και φόβος

Για πρώτη φορά αισθανόμαστε να μας νεκρώνουν τα δυό αυτά παγερά συναισθήματα. Δεν ξέρουμε, μήτε μπορούμε να υποπτευθούμε, ούτε να .....
προβλέψουμε "τί τέξεται η επιούσα".

Ένα πυκνό σκοτάδι, ένα θολό σύννεφο μας κρύβει τον ορίζοντα.

Δεν είναι μόνο η απορία για την οικονομική έκβαση της κοινωνίας μας, είναι και ο φόβος που κατέλαβε την ψυχή μας και την μούδιασε.

Παρέλυσε κάθε ικμάδα της ζωτικότητος που είχαμε και στα πρόσωπά μας ζωγραφίζεται ο πανικός ενός άγνωστου αύριο, με τραγικές επιπτώσεις στην καθημερινή μας πραγματικότητα.

Ήδη είμαστε πολύ κουρασμένοι, οι Έλληνες Ορθόδοξοι!

Μόνο έτσι μπορούμε να περιγράψουμε τα υποτροπιάζοντα ειδεχθή συμπτώματα της σύγχρονης πυορροούσης κοινωνίας μας, πλέον.

Ένας ελληνισμός τελείως ξεκομμένος απο το αρχαίο ελληνικό πνεύμα.

Δίχως ίχνος φιλοσοφικού στοχασμού, χωρίς ελληνική παιδεία στα σχολεία μας, χωρίς τον πλούτο της γλώσσας μας, χωρίς την ομορφιά του ανθρωπισμού στην τέχνη μας, χωρίς περηφάνια για την συγκεχυμένη στα σχολικά εγχειρίδια ιστορία μας, χωρίς πρόταση στη διεθνή πολιτιστική κονίστρα.

Μόνο ανόητες, αφελείς, ξαναμασημένες απόψεις για το "χρέος" των ξένων απέναντι στους αρχαίους μας προγόνους, που δεν δίστασαν κάποιοι να θυμηθούν πρόσφατα, προκειμένου να καλύψουν την εθνική μας τεμπελιά και την γενικευμένη απάτη που ωθήθηκε να ερωτευθεί ο λαός μας κατά τις τελευταίες τρισήμισυ δεκαετίες.

Λες και οι ξένοι δεν γνωρίζουν την ένδεια των ιδεών, τη φτώχεια της παιδείας, την πενία της γλώσσης, την κατάντια της ζωής των νεοελλήνων, όπως τα βιώνουμε στη Χώρα "που γέννησε τις αρετές, το κάλλος και τη δημοκρατία".

Έπειτα, ο Χριστιανισμός, που κρατώντας τρυφερά τον Ελληνισμό από το χέρι, έγινε Ορθοδοξία.

Οι ξένοι που καταλαβαίνουν, ακόμη σέβονται την Ελλάδα για την Ορθοδοξία της. Ακόμα τιμούν την οφειλή τους σ' αυτήν.

Μέσα στη Χώρα, όμως, ελάχιστοι εντρυφούν, σήμερα, στο πρωτότυπο των βιβλίων της Καινής Διαθήκης. Ελάχιστοι υποψιάζονται την ελευθερία των δογμάτων.

Κανείς δεν εγκύπτει στο συμβολισμό της λατρείας. Κανείς δεν νοιάζεται για τα μηνύματα των μεταλλαγών που και η Εκκλησία ασύνειδα εκπέμπει.

Ο θεολογικός μας λόγος, ισχνός, ξύλινος, ηθικοπλαστικός, πολιτικός, εθνικός, οπότε κενός ζωής και απαξιωμένος. Η Λατρεία μας, ειδωλική αναπαράσταση.

Το Τυπικό μας, απαρχαιομένη έκφραση άλλων τόπων κι εποχών.

Η αρρωστημένη εμμονή μας σε μια παρωχημένη Παράδοση, ανικανότητα να αντιμετωπίσουμε το παρόν και να καθορίσουμε προσευχητικά το μέλλον.

Πρόσφατα επιδοθήκαμε στη μανία ευρέσεως αιρετικών, αν δεν τους εντοπίσουμε γρήγορα, τότε τους "κατασκευάζουμε" εύκολα και ακόμα, πι