Doors to arm

Φήμη είναι κείνη η μικροσκοπική κάμπια που ξεκινά από τις στείρες θημωνιές και καταλήγει ως θηριώδες ανακόντα να σφίγγει μέχρι στραγγαλισμού τις αλήθειες της πόλης. Τη μια στιγμή την βλέπεις σαν δροσοσταλίδα στην ακμή μιας πευκοβελόνας και την άλλη σαν βουερό χείμαρρο, λασπώδη, να παρασέρνει τα πάντα.
Στην περίπτωση μας όμως δεν πρόκειται για διαδόσεις. Τα μαγαζιά της αγοράς κρεμάν λουκέτο το ένα μετά το άλλο. Βαδίζεις άχαρος μέρα μεσημέρι στον έρημο πεζόδρομο κι ακούς τα μέταλλα από τις αλυσίδες να σου...
 παγώνουν την ελπίδα. Σφραγιστές εξώθυρες, doors
to arm, το “Ενοικιάζεται” κιτρίνισε να κρέμεται στις σκονισμένες βιτρίνες, ο φούρναρης ακόμη το παλεύει κι ας έδιωξε δυό αρτεργάτες. Γραμμάτια, επιταγές, κατασχετήρια, σαν φέιγ-βολάν αλλάζουν χέρια, κι ύστερα οι ομιλίες για λίρες, ένα χωραφάκι στην πλαγιά, ένας συντοπίτης στο τάδε χωριό που αυτοκτόνησε. Στο κινητό “4 αναπάντητες κλήσεις” από την τράπεζα με κοιτούν κατάματα, τρυπούν τις αντοχές. Μαυραγορίτικες φιγούρες, φάτσ
Keywords
Τυχαία Θέματα