Nομιμόφρονες γερμανοτσολιάδες...

Το παρακάτω περιστατικό δεν είναι αποκύημα της ευσεβούς φαντασίας κάποιων θρησκόληπτων. Ούτε επινοήθηκε από κάποιους επαγγελματίες κληρικούς, προκειμένου να ασκήσουν θρησκευτική προπαγάνδα.

Πρόκειται για γεγονός αδιαμφισβήτητο και πανθομολογούμενο απ’ το λαό μιας ολόκληρης κωμόπολης. Που ιστορήθηκε από συγκαιρινούς, προς το περιστατικό, πνευματικούς ανθρώπους. Αλλά και επιβεβαιώθηκε από αλλοεθνείς και αλλόδοξους, που θα είχαν κάθε λόγο να το.....
αμφισβητήσουν:

Συνέβη τον Ιούλιο 1944.

Οι αντάρτες είχαν στήσει ενέδρα κοντά στα Φιλιατρά της Μεσσηνίας, στην οποία και σκότωσαν μερικούς Γερμανούς.
Και οι Γερμανοί-σύμφωνα με τα ναζιστικά αντίποινα-αποφασίζουν να τουφεκιστούν 100 (εκατό) κάτοικοι των Φιλιατρών και να καεί η μισή η πόλη.

Η εκτέλεση της απόφασης καθορίστηκε για τις19 Ιουλίου.

Το προηγούμενο βράδυ ασφαλώς ήταν για τους κατοίκους των Φιλιατρών ένα βράδυ ανείπωτης αγωνίας, και διάπυρης προσευχής. Προκειμένου να γλιτώσουν απ’ τις φοβερές συμφορές, που επρόκειτο να αντιμετωπίσουν την επόμενη μέρα.

Αυτήν, ακριβώς, τη νύχτα παρουσιάζεται στον ύπνο του Γερμανού φρούραρχου, αλλά και του Γερμανού στρατηγού στην Τρίπολη, ένας γέροντας ασκητής, που απαιτεί να μην πραγματοποιηθεί η εκτέλεση της απόφασης.

Οι Γερμανοί βέβαια, αρχικά, είναι σκληροί και αγέρωχοι. Για τον πρόσθετο λόγο ότι δεν μπορούν να παρακάμψουν την σιδηρά πειθαρχία του Γ΄. Ράιχ. Αλλά και ο ασκητής δεν εννοεί να τους αφήσει να ησυχάσουν, αν δεν τους μεταπείσει να ματαιώσουν το κακούργημα, που έχουν αποφασίσει.

Υποσχόμενος ότι, εφόσον ικανοποιήσουν το αίτημά του, θα τους βοηθήσει να επιστρέψουν αυτοί και οι άνδρες τους σώοι και αβλαβείς στην πατρίδα τους.

Την επόμενη ο Γερμανός φρούραρχος, σε συνεννόηση και με το στρατηγό διοικητή της Τρίπολης, συγκεντρώνει τους έντρομους ιερείς της πόλης. Κι αφού διαπιστώνει ότι ο καλόγερος δεν ήταν ανάμεσά τους, περιέρχεται τους ναούς της πόλης, προκειμένου να διαπιστώσει ποιος ήταν αυτός, που τους αναστάτωσε όλη την προηγούμενη νύχτα.

Και να, που τον αναγνωρίζει στην εικόνα του πολιούχου της πόλης Αγίου Χαραλάμπου. Μπροστά στην οποία γονατίζει και προσεύχεται. Παρότι, ως διαμαρτυρόμενος, δεν πίστευε, ως τότε, στη μεσιτεία των αγίων και της Παναγίας…

Το πρόσφατο, πασίγνωστο και πανθομολογούμενο αυτό γεγονός είναι πομπός πολλαπλών μηνυμάτων. Και μάλιστα λίαν επικαίρων. Αφού ήδη βρισκόμαστε ουσιαστικά και πάλι υπό γερμανική κατοχή. Και η σύγκριση ανάμεσα στο τότε και στο τώρα γίνεται αναπόφευκτη:

Οι αλλόδοξοι και αλλοεθνείς Γερμανοί αξιωματικοί είχαν γαλουχηθεί με την τυφλή υπακοή στην απάνθρωπη και σιδηρά πειθαρχία του Γ΄. Ράιχ. Αλλά, τελείως απρόσμενα, συνειδητοποιούν ότι υπάρχει μια ανώτερη και καταλυτική, φιλάνθρωπη, δύναμη. Μπροστά στην οποία αναγκάζονται να υποκλιθούν και να υποχωρήσουν.

Γεγονός, που δεν ισχύει, όπως φαίνεται, για τους εκπροσώπους κάποιων τωρινών δοσίλογων κυβερνήσεων και κομμάτων