Tο υπέροχο έτος 2011 (β)

Σκόρπιες σκέψεις, είναι τα πιο κάτω λόγια.

Προσπαθώντας να απαντήσουμε σε μια πρόσκληση, που μας έγινε, βάλαμε αυτόν τον "παράξενο" τίτλο σε μια στιγμή που όλα τα σκεπάζει κατάθλιψη και απογοήτευση, ενώ αρκετοί βρίσκονται στο μέσο προσπαθειών διατήρησης μιας "επαναστατικής" φλόγας που.....
τρεμοπαίζει ή σιγοσβήνει.

Ο τίτλος μπήκε και ξαναμπαίνει, για όσα διδαχτήκαμε, όχι από μια χρονιά, αλλά από τα γεγονότα και τις καταστάσεις που προκάλεσαν άνθρωποι, συνήθως ανώνυμοι και "απρόσκλητοι". "Υπέροχα" είναι όσα μάθαμε από τη ρέουσα ιστορία. ("Εμείς είμαστε η ιστορία μας", θάλεγε ο Κορνήλιος Καστοριάδης). "Υπεροχή" του λαού έναντι της ολιγαρχίας που κυβερνά θα προσδώσουν τα γεγονότα, αν η πρόσληψη νοημάτων οδηγήσει σε επινόηση και δημιουργία. Αν όχι από όλους, έστω από κάποιους, που είναι αποφασισμένοι να χαθούν μέσα στο πλήθος και δεν αναζητούν τρόπους να ξεχωρίσουν από αυτό.

Διδάσκεσαι, βέβαια, όταν θέλεις ή μπορείς να δεις την ιστορία. Εμείς νομίζουμε πως μάθαμε, κοιτώντας και ακολουθώντας τη ροή , την κίνηση ενός ανώνυμου πλήθους, από όσο πιο κοντά μπορέσαμε.

Δεν βλέπουμε όλοι, όμως, τα ίδια πράγματα. Άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας. Επιλέγοντας τρία κείμενα του αυτοαποκαλούμενου "αμεσοδημοκρατικού"χώρου, του πιο κοντινού στην εξέγερση, διαπιστώσαμε τρία σημαντικά κοινά σημεία :

1. Παρέκαμψαν ή υποτίμησαν δυο σημαντικές ημερομηνίες και τα γεγονότα τους: Το μέγα πλήθος της 15ης Ιουνίου,που παραλίγο να οδηγήσει σε πτώση την κυβέρνηση, και τις πανελλαδικές αντιδράσεις της 28ης Οκτωβρίου, που οδήγησαν στην ανακοίνωση δημοψηφίσματος - οπερέτα και τελικά στην πτώση της κυβέρνησης Παπανδρέου. Στην πραγματικότητα, απέκρυψαν τη δυνατότητα και τη δύναμη που μπορεί να έχει η μεγάλη ενότητα. Δεν είναι "διαχειρίσιμο" μέγεθος, το μεγάλο μέγεθος.

2. Οι "αμεσοδημοκρατικές" οντότητες κατασκευάζουν πολιτικά πλαίσια και περιγράφουν συστήματα αξιών, τα οποία αντλούν, αποκλειστικά, από το θεωρητικό οπλοστάσιο της παραδοσιακής αριστεράς, με τον τρόπο της αιώνιας, άχρονης και άχωρης αλήθειας, που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση ή κριτική. (Θεολογική προσέγγιση).

3. Yπάρχει η αίσθηση πως αδιαφορούν για την ανάγκη άμεσης πολιτικής σύγκρουσης με το καθεστώς, δεν πιστεύουν στην πολιτική δυνατότητα του λαού να αποφασίζει και αρνούνται, με τρόπο αυθαίρετο και μεγάλη έλλειψη φαντασίας, τη συμμετοχή σε εκλογές. Αρνούνται συμμετοχή σε μια διαδικασία, που ναι μεν, αποτελεί επίφαση δημοκρατίας και φύλλο συκής του ολιγαρχικού συστήματος, αλλά που δεν την αντικαθιστούν με κάτι ουσιαστικά ανατρεπτικό. Δεν μπορούν να εμπνευστούν ή να επινοήσουν κάτι περισσότερο βιώσιμο και γενικότερα αποδεκτό και αναμασούν τα φαντασιακά νοήματα και τις ιδεοληψίες της αριστεράς, για μια μηδέποτε ερχόμενη γενική απεργία, την μόνιμη παραμονή στο δρόμο ή στην πλατεία, την κατάληψη ένος άδειου κτηρίου και οδηγούν εαυτούς στον αναχωρητισμό και τον εγκλεισμό σε κοινότητες καθαρών. Έχει κανείς την εντύπωσ