Αλ. Τσιάβου: «Με ενοχλεί το πρόβλημα των μεταναστών»

Ξετυλίγει άφοβα τις σκέψεις της η ολυμπιονίκης κωπηλασίας για διάφορα θέματα

"Mε στεναχωρεί και με ενοχλεί το πρόβλημα με τους μετανάστες στην περιοχή μας", λέει η ολυμπιονίκης κωπηλασίας Αλεξάνδρα Τσιάβου, αθλήτρια του Ναυτικού Ομίλου Ηγουμενίτσας. Την συναντήσαμε τυχαία στην πρωτεύουσα της Θεσπρωτίας, ύστερα από μια συμπτωματική επικοινωνία με τον....
προπονητή της Κώστα Κιτσάτη. Τυχαία, όπως μας είπε, ξεκίνησε και αυτή την κωπηλασία. Κατά τη συζήτηση, όμως, μαζί της, διαπιστώσαμε ότι δεν είναι καθόλου τυχαία ως προσωπικότητα.

Ξέραμε ως τώρα, λόγω των επιτυχιών της, τον τρόπο, που κάνει πρωταθλητισμό. Μάθαμε και τις σκέψεις της, στο πλαίσιο μιας σχετικά σύντομης ανταλλαγής απόψεων.
Καθήσαμε σ’ ένα πέτρινο πεζούλι στον ποδηλατόδρομο της Ηγουμενίτσας, κοντά στις εγκαταστάσεις του Ομίλου, με θέα το λιμάνι το… θαμπωμένο, από τον ήλιο και τους καπνούς των πλοίων, λιμάνι της πόλης.
Λίγο πριν είχε ολοκληρώσει την τρίωρη περίπου προπόνησή της. Όμως, δεν φαινόταν καθόλου κουρασμένη. Το αντίθετο μάλιστα. Επί μία ώρα και πλέον η Αλεξάνδρα έλυνε με προθυμία όλες τις απορίες μας γύρω από τη ζωή της. Ελπίζουμε να μη γίναμε, χωρίς να το καταλάβουμε, αδιάκριτοι. Δεν μιλήσαμε πολύ για αθλητικά, γιατί μας ενδιέφερε, κυρίως, να ανιχνεύσουμε τη στάση της στη ζωή.
ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
Δεν διστάζει να αγγίξει το πρόβλημα των μεταναστών, που έχουν κατακλείσει την Ηγουμενίτσα. Αυτό σημαίνει πως έχει θέση για ό,τι συμβαίνει γύρω της. Συμμετέχει στα καθημερινά δρώμενα. Δεν είναι απομακρυσμένη σ’ έναν… μαγικό κόσμο.
Λέει συγκεκριμένα: «Στεναχωριέμαι να βλέπω αυτούς τους ανθρώπους σε απόγνωση. Στενοχωριέμαι να βλέπω την πόλη μου σε αυτή την κατάσταση. Στενοχωριέμαι να βλέπω τους αλλοδαπούς να μαζεύουν φαγητά από τα σκουπίδια. Δεν αισθάνομαι, τώρα, άνετα στην Ηγουμενίτσα. Με τρομάζει η εικόνα της».
ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ
«Τα χρόνια στο δημοτικό σχολείο Γκραικοχωρίου ήταν τα καλύτερα», θυμάται. Σχεδόν εξομολογητικά τονίζει ότι τη σημάδεψε η παιδική της ηλικία. Ωστόσο ομολογεί ότι τα εφηβικά της χρόνια ήταν «αναστατωμένα».
«ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΗΓΥΡΙΤΖΟΥ»
Αποκαλύπτει ότι της αρέσουν τα πανηγύρια στα χωριά. «Είμαι πανηγυριτζού», λέει γελώντας. «Μου αρέσει να κάθομαι με τις ώρες και να απολαμβάνω την ατμόσφαιρα. Οι φίλοι μου δεν το κατανοούν, αλλά εμένα με γεμίζουν με ζωντάνια τα πανηγύρια. Στις καφετέριες κ.λπ., μπορεί να πλήξω. Στα πανηγύρια ποτέ».
«ΕΔΩΣΑ ΚΑΙ ΠΗΡΑ»
Οι διακρίσεις, υπογραμμίζει, την έχουν επηρεάσει. Όχι στο χαρακτήρα, αλλά επαγγελματικά και κοινωνικά. «Συνειδητοποιώ τι έχω κάνει και τι έχω πάρει. Διορίστηκα στην Πυροσβεστική κι έχω ένα μισθό. Αν και θα ήθελα να ήμουν δασκάλα, αφού έχω σπουδάσει στην Παιδαγωγική Σχολή Ιωαννίνων. Ο κόσμος με χαιρετά με συμπάθεια. Με τους περισσότερους Ηγουμενιτσιώτες είμαι… κολλητή. Βέβαια, δεν λείπει και η ζήλεια. Αλλά είναι λογικό να υπάρχει. Προσπαθώ, πάντα, να «θάβω» τις μικρότητες. Προς τιμή μου έχει καθιερωθεί στην Ηγουμενίτσα «αγώνας δρόμου Αλεξάνδρα