Απάντηση στον Θ. Οικονόμου

Οι εσωτερικές πολιτικές της Κυβέρνησης μονόδρομος για την γεωπολιτική θέση της χώρας

Μπούκας Μίλτος

Είναι πια κοινός τόπος ότι «…εκείνοι που δημιούργησαν το πρόβλημα δεν μπορούν να δώσουν και τη λύση…» Μια μικρή αναδρομή της «συνεισφοράς» στο Δημόσιο χρέος και την κοινωνική βαρβαρότητα όπως την έχουν προκαλέσει τα παιχνίδια εναλλαγής εξουσίας του δικομματισμού.

Μετά και το τέλος της Δικτατορίας το 1974 και κατά την Β΄ περίοδο της Μεταπολίτευσης 1975-2009 η εξάρτηση από τις ΗΠΑ των σχεδίων «Μάρσαλ» ξεθωριάζει. Η αμερικανική επιρροή υποκαθίσταται από την «Κοινοτική» της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Την εγχώρια πολιτική σκηνή, θα...
μονοπωλήσουν 2 πολυσυλλεκτικοί ηγέτες ο «εθνάρχης» Κων/νος Καραμανλής και ο «χαρισματικός του μπαλκονιού» Ανδρ. Παπανδρέου. Το πολιτικό σύστημα υποδουλώνεται από κομματικά οικογενειακά τζάκια και καθυποτάσσει την Βουλευτοκρατία. Το πελατειακό σύστημα μεσουρανεί. Με στοιχεία του ΟΟΣΑ ο αριθμός των δημόσιων υπαλλήλων αυξήθηκε μεταξύ 1981 και 1988 περισσότερο από 6 φορές απ’ ότι ο ενεργός πληθυσμός της χώρας. Στην κεντρική διοίκηση και τις ΔΕΚΟ οι απασχολούμενοι από 300.000 αυξάνονται σε 460.000. Το 1986, το 96% των μελών της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ εντάχθηκαν στη Δημόσια Διοίκηση. Την ίδια περίοδο η Ν.Δ. (με αρχηγούς Αβέρωφ-Μητσοτάκη) αντέγραφαν οργανολειτουργικά την κομματοκρατία του ΠΑΣΟΚ.

Η οικονομική σχέση με την ΕΟΚ (επιδοτήσεις, κοινοτικά πακέτα) από το 1981 απέδιδε καθαρά οφέλη της τάξης του ενός τρις δραχμών για την Ελλάδα. Παράλληλα τα δάνεια που μας εκχωρήθηκαν από κοινοτικούς φορείς (ΕΥΤΕ) την περίοδο 1986-86 είναι ύψους περίπου 1 δις δολ. Παρ’ όλα αυτά δεν έχουμε «εναρμόνιση» με την κοινοτική συνοχή και ο δικός μας αποκλίσεις δημιουργούν ένα είδος «εξαρτημένης οικονομίας» από τα κοινοτικά ταμεία. Οι πολύ χαμηλές απορροφήσεις από τα πακέτα επιδοτήσεων μας ανάγκαζαν να ζητάμε δανεικά! Η δοκιμασμένη συνταγή (δανεισμός) εκτόξευσε σε εφιαλτικά δημόσια ελλείμματα που την διετία 1995-1996 καταγράφεται σαν το μεγαλύτερο έλλειμμα μεταξύ των υπόλοιπων της Ευρωζώνης.

Τον Αύγουστο του 1997, με διακηρυγμένη την πολιτική λιτότητας και των λαϊκών θυσιών, ο βουλευτικός μισθός διπλασιάζεται μαζί με τα επιδόματα προσεγγίζει τα 2 εκατ. δραχ. συμψηφίζοντας χαριστικές πράξεις ρύθμισης βεβαιωμένων χρεών και την αποποινικοποίηση των νοθευμένων φορολογικών στοιχείων! Από το 2001 η Ελλάδα εντάσσεται στην Ευρωζώνη, η τραπεζική εξουσία που μέχρι τώρα ασκούσαν οι εθνικές εκδοτικές τράπεζες περιήλθε στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) τον νέο ισχυρό πόλο της οικονομικής εξουσίας που θα καθόριζε και την νομισματική πολιτική ολόκληρη της Ε.Ε.

Επειδή κάποιοι παροικούντες της Βουλής κωφεύουν λόγω…πολιτικού κόστους και μάλλον πανηγυρίζουν ακόμη για την ανάληψη της Ολυμπιακής Φλόγας του 2004 και την οκταετία Σημίτη (Παπαδήμος, Goldman Sachs, Χρηματιστήριο, Ομόλογα) ήταν τότε που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε έκθεσή της επισήμαινε ότι μετά «μετά τους Ολυμπιακούς, είνα