Μπορούμε χωρίς την Λίμνη Παμβώτιδα;

Μίλτος Μπούκας

Όχι, και όχι γιατί η ακατανίκητη έλξη από την φύση που χαρακτηρίζει την Παμβώτιδα, εν είδη ουσιαστικού σημείου αναφοράς της πολιτιστικής μας δημιουργίας τροφοδοτείται σίγουρα από το απέραντο κυρίαρχο “υγιές” υγρό της στοιχείο και την μαγεία των τοπίων όπως και από την σοφία της ντόπιας κουλτούρας. Το αγαθό που οφείλει η Δημοτική Αρχή να περιφρουρήσει είναι η ταυτότητα των τόπων και των τοπικών πολιτισμικών διαστάσεων, τούτο έχει ανάγκη της πολιτικής “ηθικής” συνοδεία βιώσιμων οικονομικών και κοινωνικών πρακτικών που είναι ριζωμένες στους ιδιαίτερους χαρακτήρες του χώρου και....
των παραδόσεων, στο «τέλος της μικρής μας πόλης» του Δ. Χατζή. Κάθε άλλη περίπτωση διαταράσσει αυτόν τον πολύτιμο πλουραλισμό τοπικών ταυτοτήτων, της αμοιβαιότητας και της αλληλεξάρτησης με την φύση και μεταβάλλεται σε βαρβαρότητα σε παρακμασμένη θεώρηση της ιδέας του “εκμοντερνισμού” μέσω της ΟΙΚΟανάπτυξης (ΚΥΑ 2003) που είχε λάβει η απελθούσα ηγεσία του ΥΠΕΧΩΔΕ επί ΠΑΣΟΚ και επικαιροποιείται ξανά.

Μόνο με μελανά χρώματα μπορεί κάποιος να περιγράψει την σημερινή κατάσταση και με αρκετή δόση αυτοσαρκασμού!…

Για δε την ευκαιρία που μας παρέχει εδώ και μια εβδομάδα, πρώτη φορά στα χρονικά, ο Δήμος Ιωαννιτών μετά από τόσες χαμένες πράγματι δεκαετίες για ολοκληρωμένες προτάσεις και ανοιχτή διαβούλευση για τη λίμνη μέσω διαδικτύου(;) αποτελεί μια ακόμη “λεβεντογιαννιώτικη πρωτοτυπία” γιατί οι προτάσεις του κου Φίλιου δεν μπορεί να θεωρηθούν “οραματικές” για το Π.Δ. της Λίμνης γιατί απλά ποτέ δεν διατυπώθηκαν…

Η λίμνη μας έχει καταντήσει μέσω των αναχωμάτων της δικτατορίας και κρηπιδότοιχων, “ένα κλειστό σύστημα μπανιέρας” το οποίο έχει περιοριστεί στα μισά της παλαιάς της έκτασης άρρωστη με κατεστραμμένους εσωτερικούς μηχανισμούς, με μόνη πηγή τροφοδοσίας φρέσκου νερού τον ουρανό γιατί οι δικές της πηγές στο Μιτσικέλι δεν μπαίνουν στην λίμνη και διοχετεύονται λόγω του αναχώματος της Αμφιθέας (2 χιλιομέτρων) στον Καλαμά δηλαδή στην θάλασσα.

Από τα στοιχεία που έχει συγκεντρώσει η Επιτροπή Υδατικών Πόρων για την ποιότητα των υγρότοπων, η κατάσταση των 50 Ελληνικών λιμνών σημαντικού μεγέθους όπως ορίζει το άρθρου 5 της οδηγίας 2000/60, είναι για 32 άγνωστη (!), για 3 κακή, για 6 ελλιπής, για 7 μέτρια και για 2 καλή. Η Παμβώτιδα συγκαταλέγεται στις 6 με ελλιπή οικολογική κατάσταση, βαδίζουμε δηλαδή χωρίς κανένα σύστημα παρακολούθησης της ποιότητας των υδάτων. Ας αφήσει λοιπόν κατά μέρος η παρούσα αρχή την συσκότιση, και την ανευθυνότητα, είναι γνωστή η μέθοδος “επιτροπές επί επιτροπών” η πρακτική αυτή θριάμβευσε στο τέλος για τον καθορισμό των ορίων του αιγιαλού και επιβράβευσε τους καταπατητές 13.455 στρεμμ. το Δημοσίου για να οικοπεδοποιηθεί η Λίμνη.

Αξιοσημείωτο είναι ότι μέχρι το 2001 τα πράγματα λειτουργούσαν με καθ’ ύλην αρμόδιο φορέα για την προστασία της παράκτιας ζώνης το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού. Η αλλαγή του Νόμου 2971/2001 για τον καθορισμό της ζώνης έφερε τις