Χορός πρακτόρων και μεθοδεύσεων

[Το άρθρο που ακολουθεί εχει γραφτεί σχεδόν 17 ολόκληρα χρόνια πριν. Και όμως τίποτα δεν έχει αλλάξει. Η εμπλοκή ή μάλλον ο έλεγχος της πολιτικής ζωής της πατρίδας μας από τον ξένο παράγοντα συνεχίζεται με τον ίδιο απροκάλυπτο τρόπο. Ακούσαμε πριν λίγες μέρες την επικεφαλής του ΔΝΤ να λέει ποιες πολιτικές δυνάμεις πρέπει να αποτελέσουν την επόμενη κυβέρνηση. Και πριν από αυτή, άλλοι Γερμανοί αξιωματούχοι να....
κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος προκαταλαμβάνοντας το αποτέλεσμα των εκλογών. Ξεκάθαρα δε απευθύνονται σε ανεξάρτητο κράτος αλλά σε μία αποικία!]

Η ΑΘΗΝΑ ΚΑΤΗΝΤΗΣΕ Η ΛΙΣΣΑΒΩΝΑ ΤΟΥ Β’ Π. ΠΟΛΕΜΟΥ – ΕΑΝ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙ Ο ΛΑΟΣ ΤΗΝ ΠΡΑΚΤΟΡΕΥΣΙΝ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ, ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΟΣ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΤΟΥ – ΜΑΣ ΤΟ ΛΕΝΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΚΟΥΜΕ – ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΙΣΘΟΥΜΕ;

Η Ελλάδα έχει κατρακυλήσει εις καιρούς χειρότερους από την Ρωμαϊκή «κατοχή». Τότε που, δικαίως, αποσπάσαμε από τους Ρωμαίους την προσωνυμίαν «Γραικύλοι».

Σαν ένα πέπλο τυφλώσεως και παραλυσίας να έχει καλύψει όλο το Έθνος! Συμβαίνουν τα χειρότερα και δεν αντιδρά κανείς. Έρχονται ξένοι «επίσημοι» ή παράγοντες ξένων κέντρων από τηλεοράσεως ανοικτά πλέον μας καθορίζουν το πολιτικόν μας μέλλον ή τις ιδικές μας «δημοκρατικές»...επιλογές. Αυτό έγινε με τις εκλογές του 1993, την αποστασιοποίησιν του Σαμαρά, την εκλογή του λογοκόπου Προέδρου της Δημοκρατίας.
Δεν συγκινείται κανείς!! Σαν να μην άκουσε. Να μην κατάλαβε. Να μην είδε. Τίποτα. Ψυχική ερείπωσις, αξιών, αντίδρασις...νεκρού, σιωπή τάφου, θανάτου αδράνεια, αδιαφορία άνοος.
Μόνον σαν ηχώ επαναλαμβάνουν μηχανικά τα ίδια πιά στερεότυπα συνθήματα, ακολουθούν σαν μαγεμένοι χοίροι την Κίρκη της εξουσίας, σειρές αποβλακωμένων ανοιγοκλείνουν το στόμα τους σαν ψάρια, χωρίς να τους ενδιαφέρει πιά τι αρθρώνουν ΕΛΛΗΝΕΣ! Πως κατήντησαν οι ΕΛΛΗΝΕΣ!!
Και το εξευτελιστικότερο: Το θράσος του «ξένου παράγοντα». Χρόνια τώρα ελέγχει τον τόπο. Αλλά ποτέ πρίν τόσο ξεδιάντροπα δεν επεμβαίνει, όπως τώρα, ανοικτά, ασύστολα, για να μας καθορίσει αυτό που θέλει. Να μας το ειπή σαν να μιλά σε δούλους του, αδιαφορώντας για το τι λέει ή τι θα μπορούσε αυτό να δημιουργήσει. Και δεν το ανησυχεί, διότι γνωρίζει ότι δεν θα υπάρξει καμία αντίδρασις.
Ημέρες τώρα ακούμε, να μας λένε μέσα από εφημερίδες και τηλεοράσεις, ποιος είναι αυτός που θέλουν («υποστηρίζουν» είναι η λέξις) οι Αμερικανοί ή οι Γερμανοί, ή ποια πολιτική θα ακολουθηθεί με βάσιν την ξένην «υποστήριξιν», εάν εκλεγεί ο ένας ή ο άλλος πράκτορας. Αναβιώνει η αισχρή εποχή του Κωλέττη, του Βούλγαρη και του Μαυροκορδάτου.
Οι κάτοχοι και υπηρέτες των Μ.Μ.Ε. χωρίς ντροπή, χωρίς ίχνος εθνικού εγωισμού (που να τον βρούνε!) ενημερώνουν έναν αποκαμωμένο λαό, πώς να επιλέξει από τους ήδη...επιλεγμένους.
Η δημοκρατία του απέμεινε στο να του επιτρέπει να διαλέγει ανάμεσα σε πράκτορες και ηλιθίους. Αρεστοί και οι δύο στους ξένους, μια και οι δύο εξυπηρετούν τα συμφέροντά στους, αναλόγως.
Η κίνησις που παρατηρείται στις πρεσβείες έντονος. Ιδιαιτέρως στην Αμερ