Εκεί όπου οι διαπραγματεύσεις μετατρέπονται σε διευκρινήσεις

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου

Δεν ήταν διαπραγμάτευση αυτή με την τρόικα. Μια απέραντη διευκρίνιση ήταν και έτσι θα παραμείνει. Απορίες είχαν οι αρχηγοί και απορίες θα συνεχίζουν να έχουν, ενώ τραβούν την σκανδάλη του πιστολιού του Γιώργου όλοι μαζί. Ναι, αλλά ο αγώνας για να σωθούν οι συντάξεις δεν είναι διαπραγμάτευση; Πώς, ........
ανεκδοτολογικώς! Το κόλπο είναι να σου αποσπάσουν το βλέμμα από το περιεχόμενου του πακέτου της τρόικας και να μην καταλάβεις την κομπίνα με την αναδιάρθρωση, η οποία μετατρέπεται σε παγίδα για το μέλλον της χώρας. Το ζήτημα είναι να ξεγελαστείς και να μην καταλάβεις ότι το πολιτικό σύστημα συναινεί σε μια πολιτική καταστροφική για την κοινωνία, έχοντας ήδη παραιτηθεί από την υποχρέωση διακυβέρνησης μιας ανεξάρτητης χώρας.

Δυστυχώς δεν μας άκουσαν οι Συγκυβερνώντες, καθώς αφουγκράζονταν αποκλειστικά τις φωνές που τους καλούσαν να υποστηρίξουν τους μεγαλομετόχους των τραπεζών, τους χρηματιστές και στις δύο άκρες του Ατλαντικού και το ευρώ της Μέρκελ. Έτσι τρία δάχτυλα και μια ουρά τράβηξαν την σκανδάλη εναντίον του ελληνικού λαού και σηματοδότησαν την τελική μορφή της συντεταγμένης χρεοκοπίας της Ελλάδας – που ασφαλώς ξεκίνησε με την εφαρμογή του πρώτου μνημονίου. Τις επόμενες ημέρες θα δούμε το περιεχόμενο της τελικής μορφής της χρεοκοπίας που αποφάσισαν οι εκλεκτοί του λαού, δίχως να υπολογίσουν τον λαό.

Προς το παρόν, και έχοντας υπόψη τα γενικά στοιχεία του «πακέτου» συμφωνίας με την τρόικα και με τους εκπροσώπους θεσμικών-ιδιωτών πιστωτών της Ελλάδας, θα μπορούσαμε να συμπεράνουμε ότι: (1) Η Ελλάδα θα παραμείνει στη ζώνη του ευρώ, εκτός αν υπάρξει εμπλοκή στη βουλή ή στην ΕΕ, έστω και αν εξαναγκαστεί να υιοθετήσει διπλό νομισματικό σύστημα, στην περίπτωση κατά την οποία η ΕΚΤ και οι χώρες της ευρωζώνης δεν τροφοδοτήσουν με επαρκή ρευστότητα την εσωτερική αγορά και δεν γίνουν παράλληλα άμεσες επενδύσεις με ταυτόχρονη παραγωγή δημοσιονομικού πλεονάσματος. Τούτο είναι το γενικό συμπέρασμα που προκύπτει από την ανάγνωση του κειμένου της Συμφωνίας με την τρόικα, με τα κρίσιμα «άγνωστα Χ», των δηλώσεων ευρωπαίων ηγετών και εκτιμήσεων υψηλόβαθμων στελεχών της ΕΚΤ. (2) Το νέο μνημόνιο, όμως, εστιάζει στην ανάπτυξη της Ελλάδας στο πλαίσιο των δικών της δυνάμεων, συναρτώντας την δημοσιονομική πολιτική με ένα απολύτως νεοφιλελεύθερο μοντέλο - που συνοδεύεται από πολλά εάν και εφόσον και αφηρημένες εκτιμήσεις - σύμφωνα με το οποίο αναζητείται η ανάπτυξη της αγοράς με μεταφορά πόρων από το δημόσιο σε αυτήν. (3) Το μνημόνιο αυτό, σε μεγάλο βαθμό, αποτελεί μια γενικόλογη παράθεση νεοφιλελευθέρων αρχών, διαμορφώνοντας την αίσθηση ότι επιδιώκει να «θατσεροποιήσει» απολύτως την αγορά εργασίας και μάλιστα σε πολύ μικρότερο χρόνο από ότι συνέβη σε άλλες χώρες που ακολουθούν σε σημαντική έκταση αυτό το κοινωνικό μοντέλο. Ουσιαστικά κινεζοποιεί το εργατικό δυναμικό και φτωχοποιεί την ελληνική κοινωνία στο επίπεδο της αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους. (4) Επίσης θεωρεί, απολύτως εσφαλμένα και μ