Ελλάδα: Η χώρα-πρεζόνι

Eνα παραμύθι με ένα ελπιδοφόρο και ένα τραγικό τέλος
(Αφιερωμένο στην "6η δόση" και σ' όλες τις επόμενες που εξασφαλίζει η Δανειακή Σύμβαση.)

Η Ελλάδα είναι:
Ένα παιδί που στα 14 του μπλέκει με κακές παρέες.
Του προσφέρουν "χόρτο".
Μέχρι τα 15-16 έχει καπνίσει όλα... τα Ζωνιανά!
Ανώριμο όντας, όχι μόνο δεν αντιλαμβάνεται πού οδηγείται αλλά καμαρώνει κι από πάνω και μπλέκεται όλο και περισσότερο σ' αυτόν τον κύκλο!
Ένα βράδυ σ' ένα πάρτυ όλη η παρέα ξεσαλώνει κι αυτός χρειάζεται κάτι παραπάνω.
Οι γύρω του καταπίνουν "κουμπιά" και τότε έρχεται ο dealer του και του προσφέρει και το χάπι.
Περνάει ένα ξέφρενο βράδυ και φυσικά θα το....
επαναλάβει.
Συχνά-πυκνά παίρνει χάπια και περνά ξέφρενα βράδια.
Ο έμπορος ξέρει καλά τι το περιμένει το 16χρονο, αλλά παρόλα αυτά του προσφέρει όλο και περισσότερα.
Και το διευκολύνει όποτε χρειάζεται.
Και να μην έχει λεφτά μια μέρα... δεν έγινε τίποτα!
Παίρνει τη δόση και του χρωστά τα λεφτά.

Φτάνει στα 17 του και πλέον έχει μπει για τα καλά στον κόσμο των ναρκωτικών.
Κάποια μέρα ο έμπορος τον πιέζει να του προσφέρει και ηρωίνη.
Το 17χρονο είναι πλέον εξαρτημένο από τα "μαλακά", είναι μπασμένο στα κόλπα και δεν του είναι τίποτα να πέσει και στα σκληρά, αλλά παρόλα αυτά δεν ενδίδει ακόμη.
Κάποια μέρα το 17χρονο ζητά "κουμπί" και ο dealer όλως τυχαίως δεν έχει πάνω του παρά μόνο ηρωίνη.
Το 17χρονο, ευρισκόμενο σε ανάγκη, πείθεται εύκολα και πλέον μπαίνει στο φαύλο κύκλο του θανάτου.


Τότε η μία δόση φέρνει την άλλη, η άλλη την παράλλη και το παιδί έχει γίνει πια πρεζόνι.
Αδυνατεί να φανταστεί τη ζωή του χωρίς την πρέζα.
Δεν μπορεί όμως να αντιληφθεί ότι υπάρχει ζωή χωρίς την πρέζα, αρκεί να το πιστέψει και να το προσπαθήσει.
Θα χρειαστούν οι ειδικοί και οι επιστήμονες μα πάνω απ' όλα θα χρειαστεί η δική του θέληση να ζήσει πια αξιοπρεπώς, απαλλαγμένο από τις δόσεις.
Στεκόμενοι εμείς απ' έξω γνωρίζουμε φυσικά πως όχι μόνο υπάρχει ζωή χωρίς τις δόσεις, αλλά είναι και απείρως καλύτερη της εξαρτημένης ζωής.

Έρχεται η ώρα λοιπόν που ο νεαρός δεν έχει φράγκο πια για να πληρώσει τις δόσεις του κι ο έμπορος που παλιά του τα 'δινε όλα εύκολα, τώρα του λέει ότι θέλει να δει τα λεφτά πρώτα για να του δώσει.
Και πού θα βρει τα λεφτά; Να σκιστεί και να τα βρει!
Κανείς όμως δεν παίρνει ένα πρεζόνι στη δουλειά του.
Έτσι αναγκάζεται να στραφεί στις μικροκλοπές για να βγάζει τα λεφτά απ' τις δόσεις.
Κλέβει πορτοφόλια, κινητά, ό,τι βρει, αρκεί να βγει ό,τι ποσό χρειάζεται.
Μπαίνει λοιπόν και στο φαύλο κύκλο της παρανομίας.

Αφού τα βολεύει έστω και κουτσά-στραβά, βολεύεται ζώντας με αυτόν τον τρόπο.
Ο έμπορος αντιλαμβανόμενος πως η ανάγκη του μικρού για τη δόση έχει πολλαπλασιαστεί, τότε κάνει το αυτονόητο στον κόσμο των αγορών: εκμεταλλεύεται την αυξημένη ανάγκη και αυξάνει συνεχώς την τιμή της δόσης, γ