Επιστολή κόλαφος κατά των προδοτών που λοιδωρούν τους ήρωες, από την σύζυγο του αγνοουμένου Α/νχη Παύλου Κουρούπη.

Αν και είναι ένα κείμενο που δημοσιεύθηκε στις αρχές του έτους εν τούτοις το αναδημοσιέυω ώς ελάχιστο φόρο τιμής στους ήρωες Ελληνες (ελλαδίτες και Κυπρίους) που έπεσαν στην προσπάθεια να σώσουν την Ελληνική Κύπρο μας.

Πρώτο από όλα εύχομαι στον Κυπριακό Λαό, εκείνους που αγαπούν τους Ελλαδίτες αλλά και εκείνους που δεν αγαπούν και δεν θέλουν να ακούσουν για την Ελλάδα, μέσα από την κάρδια μου τα Χρόνια Πολλά, Καλή Χρονιά και ότι καλύτερο για την Κύπρο μας.
Στην Κύπρο έζησα και γνώρισα πολύ μεγάλη αγάπη και....
πολύ μεγάλη φιλοξενία από τόσους πολλούς ανθρώπους, που αν άρχιζα να αναφέρομαι σε ονόματα θα χρειαζόμουν μερόνυχτα για να τα γράψω, ένα μεγάλο ευχαριστώ λοιπόν για την συμπαράσταση που δέχτηκα στις δύσκολες στιγμές που πέρασα και περνάω, που ήταν και παραμένουν άπειρες.


Από την στιγμή που ο σύζυγος μου Παύλος Κουρούπης ανακοινώθηκε αγνοούμενος με άλλους 1618 το κακό που κτύπησε την Κύπρο κτύπησε και την δική μου οικογένεια, έγινε μια ακόμα οικογένεια με τον πατερά αγνοούμενο και πρόσφυγες. Μέσα στην μαυρίλα, έσφιξα την ψυχή μου και άρχισα τον αγώνα .

Δυστυχώς το θέμα ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΙ δεν έχει βρει την λύση του, όχι γιατί δεν μπορούν, αλλά δεν θέλουν… Το ζήσαμε και τα ζούμε, βασανίζουμε τις ψυχές μας χωρίς να ξέρουμε τι μας περιμένει.

Σήμερα και μετά από 37 μαρτυρικά χρόνια και ενώ αγωνιούμε για το τι έγιναν τα παλληκάρια της ΕΛΔΥΚ, τα αγνοούμενα παιδιά της Κύπρου , οι γυναίκες, οι γέροντες και ο Παύλος Κουρούπης, δεν παίρνω απάντηση γιατί από ένα μέρος έχω να κάνω με τον προαιώνιο εχθρό, τον βάρβαρο και τον αιμοσταγή τούρκο εισβολέα . Για κάποιους βέβαια, έγινε καλός φίλος … για όσους χάσαμε ανθρώπους και πατρίδα, παραμένει ο αιμοσταγής που βίασε, σκότωσε, σύλησε ιερούς ναούς και κοιμητήρια.


Τούρκοι αλεξιπτωτιστές

Σήμερα λοιπόν κάποιοι αγνώμονες, βολεμένοι και άκαπνοι ριψάσπιδες, θέλουν σε συνέχεια προσχεδιασμένης προπαγάνδας και αφού έχουν εκτονώσει κατά το ήμισυ το μένος τους εναντίων των ανδρών του Ελληνικού Στρατού δηλ. των παλληκαριών της ΕΛΔΥΚ, συνεχίζουν με του αξιωματικούς, οι οποίοι απουσιάζουν όχι ηθελημένα αλλά γιατί με το αίμα τους θέλησαν να προφυλάξουν και να προασπιστούν τα δικαία της Ελληνικής φυλής, αλλά και την Ελευθερία της Κύπρου… και ρωτώ αν ήσαν προδότες θα έμεναν να πολεμήσουν ; τόσοι και τόσοι εξαφανίστηκαν ως δια μαγείας, αυτοί γιατί να έμεναν; βεβαία σε τηλεοπτικό διάλογο και μάλιστα στο ΡΙΚ άκουσα να αποδίδεται σαν μομφή, το να μιλάς και να σκέπτεσαι σαν Έλληνας !!!

Στις μέρες μας και 37 χρόνια μετά οι Ήρωες πεθαίνουν για δεύτερη φορά, όχι από τους τούρκους εισβολείς αλλά από ριψάσπιδες Ελληνοκύπριους που ενώ πέταξαν τα όπλα, ακόμα φεύγουν και έχουν περίσσιο θράσος ώστε να κατηγορούν τους ήρωες, για προδοσια … Θα πω δημόσια δυο λόγια και στα θρασίμια αλλά και στους υπευθύνους της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για τον Φάκελο της Κύπρου.

Κύριε Ερμή , θα πρέπει να θυμάστε ότι η αδικία τιμωρείται