Έτσι, χτες, έφυγε...οριστικά!..
17:20 5/2/2012
- Πηγή: Ksipnistere
Του καθηγητή Γιώργου Πιπερόπουλου
Το πρόβλημα των θανάτων από ναρκωτικά ΔΕΝ φαίνεται να βρίσκει λύση και οι αριθμοί όχι μόνο ΔΕΝ μειώνονται αλλά, δυστυχώς, αυξάνονται και μέσα στο γενικευμένο κλίμα οικονομικής αστάθειας, αυξανόμενης ανεργίας και προοπτικών εξαθλίωσης σε σχέση αντιστρόφως ανάλογη με τα καταγραφόμενα περιστατικά μειώνεται το ενδιαφέρον της Ελληνικής κοινής γνώμης, μειώνεται στη συλλογική μας συνείδηση η σημασία του θανάτου για την οικογένεια που χάνει ένα παιδί, απαξιώνεται η ζωή ατόμων που.....
είναι κυριολεκτικά
«άρρωστα»…
Θα σας ξαφνιάσω σήμερα με την τοποθέτησή μου και μολονότι δε θέλω να παρουσιασθώ μελοδραματικά, μετά από σαράντα πέντε (45) χρόνια εμπειρίας με «χρήστες» από τη Νέα Υόρκη και τη Βοστόνη, μέσω Μονάχου και Σάλτσμπουργκ μέχρι τη Θεσσαλονίκη μας πιστεύω και θεωρώ ότι ίσως το παρακάτω «ψυχογράφημα» θα αγγίξει τις χορδές της ανθρώπινης ευαισθησίας που μοιάζει –κάτω από πολλά και δύσκολα τρέχοντα προβλήματα της καθημερινότητάς μας– να έχουν χάσει την ικανότητά τους να αφουγκράζονται τον πόνο και τη δύναμή τους να τον απαλύνουν…
-------
Ήταν ένα εικοσάχρονο λεπτό, χλωμό, λιγομίλητο παλικάρι... Κάπου, ανάμεσα στο λύκειο και το πανεπιστήμιο η μικροαστική του ανία βρήκε διέξοδο. Στην πολυπρόσωπη, απρόσωπη παρέα επαναστατημένων φίλων του. Κοινός παρονομαστής της «φιλίας» τους η διάχυτη, ανεξακρίβωτη αλλά πραγματική αίσθηση της «καταπίεσης»...
Σε άλλες εποχές, εδώ στην πόλη «Νύφη του Θερμαϊκού» καταπίεση σήμαινε φτώχεια, υποχρέωση για «μεροδούλι», έλλειψη όχι της ελευθερίας να χαρείς τη ζωή αλλά των πόρων που θα βοηθούσαν στις ελεύθερες ώρες να χαρείς τη ζωή!
Αλλά ο κόσμος άλλαξε, άλλαξαν οι καιροί... Σωστά!
Τώρα υπάρχουν οι πόροι στριμωγμένοι στο ασφυκτικό τεσσάρι μιάς κακόγουστης πολυκατοικίας σε αυτήν την τόσο αλλαγμένη, πολύβουη, ξάγρυπνη, αεικίνητη, πολυάνθρωπη και συνάμα απάνθρωπη πόλη...
Η ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ φαίνεται να ξεκίνησε νωρίς, καθώς ο πατέρας πάσχιζε να εξασφαλίσει τους «πόρους» και η μάνα δούλευε για την αύξησή τους... Το λεπτοκαμωμένο, χλωμό παιδάκι δεν καταλάβαινε από πόρους, από μάρμαρα Ιωαννίνων και κρύσταλλα Βοημίας...
Καταλάβαινε, όμως, τη γλυκιά ζεστασιά της μητρικής αγκαλιάς... εκείνο το χάιδεμα του πατέρα... Του έλειπαν αφόρητα αυτά τα απλά πράγματα που δεν αγοράζει το χρήμα που γέννησε την αδιαφορία.
Έτσι τουλάχιστον το είδε αυτός!
Όταν κοιτάς από χαμηλά, ο κόσμος των μεγάλων είναι συναρπαστικός, απρόσιτος, μαγικός... Θέλεις, κάθε παιδί θέλει, να μακρύνουν ξαφνικά τα πόδια σου, να μακρύνουν τα χέρια σου να τους αγκαλιάσεις και να τους φτάσεις... Να ψιθυρίσεις στο αυτί τους... «Ε, παιδιά, τι γίνεται; Εμένα με... ξεχάσατε;»
Ο αγώνας μεταφράζεται σε σύμβολα της επιτυχίας μέσα στα σύγχρονα αστικοβιομηχανικά μας πλέγματα και καθώς απομυζά την ικμάδα, τη ζωντάνια, τα συναισθήματα, την αγάπη μας, πολλαπλασιάζονται τα κρύσταλλ
Το πρόβλημα των θανάτων από ναρκωτικά ΔΕΝ φαίνεται να βρίσκει λύση και οι αριθμοί όχι μόνο ΔΕΝ μειώνονται αλλά, δυστυχώς, αυξάνονται και μέσα στο γενικευμένο κλίμα οικονομικής αστάθειας, αυξανόμενης ανεργίας και προοπτικών εξαθλίωσης σε σχέση αντιστρόφως ανάλογη με τα καταγραφόμενα περιστατικά μειώνεται το ενδιαφέρον της Ελληνικής κοινής γνώμης, μειώνεται στη συλλογική μας συνείδηση η σημασία του θανάτου για την οικογένεια που χάνει ένα παιδί, απαξιώνεται η ζωή ατόμων που.....
είναι κυριολεκτικά
Θα σας ξαφνιάσω σήμερα με την τοποθέτησή μου και μολονότι δε θέλω να παρουσιασθώ μελοδραματικά, μετά από σαράντα πέντε (45) χρόνια εμπειρίας με «χρήστες» από τη Νέα Υόρκη και τη Βοστόνη, μέσω Μονάχου και Σάλτσμπουργκ μέχρι τη Θεσσαλονίκη μας πιστεύω και θεωρώ ότι ίσως το παρακάτω «ψυχογράφημα» θα αγγίξει τις χορδές της ανθρώπινης ευαισθησίας που μοιάζει –κάτω από πολλά και δύσκολα τρέχοντα προβλήματα της καθημερινότητάς μας– να έχουν χάσει την ικανότητά τους να αφουγκράζονται τον πόνο και τη δύναμή τους να τον απαλύνουν…
-------
Ήταν ένα εικοσάχρονο λεπτό, χλωμό, λιγομίλητο παλικάρι... Κάπου, ανάμεσα στο λύκειο και το πανεπιστήμιο η μικροαστική του ανία βρήκε διέξοδο. Στην πολυπρόσωπη, απρόσωπη παρέα επαναστατημένων φίλων του. Κοινός παρονομαστής της «φιλίας» τους η διάχυτη, ανεξακρίβωτη αλλά πραγματική αίσθηση της «καταπίεσης»...
Σε άλλες εποχές, εδώ στην πόλη «Νύφη του Θερμαϊκού» καταπίεση σήμαινε φτώχεια, υποχρέωση για «μεροδούλι», έλλειψη όχι της ελευθερίας να χαρείς τη ζωή αλλά των πόρων που θα βοηθούσαν στις ελεύθερες ώρες να χαρείς τη ζωή!
Αλλά ο κόσμος άλλαξε, άλλαξαν οι καιροί... Σωστά!
Τώρα υπάρχουν οι πόροι στριμωγμένοι στο ασφυκτικό τεσσάρι μιάς κακόγουστης πολυκατοικίας σε αυτήν την τόσο αλλαγμένη, πολύβουη, ξάγρυπνη, αεικίνητη, πολυάνθρωπη και συνάμα απάνθρωπη πόλη...
Η ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ φαίνεται να ξεκίνησε νωρίς, καθώς ο πατέρας πάσχιζε να εξασφαλίσει τους «πόρους» και η μάνα δούλευε για την αύξησή τους... Το λεπτοκαμωμένο, χλωμό παιδάκι δεν καταλάβαινε από πόρους, από μάρμαρα Ιωαννίνων και κρύσταλλα Βοημίας...
Καταλάβαινε, όμως, τη γλυκιά ζεστασιά της μητρικής αγκαλιάς... εκείνο το χάιδεμα του πατέρα... Του έλειπαν αφόρητα αυτά τα απλά πράγματα που δεν αγοράζει το χρήμα που γέννησε την αδιαφορία.
Έτσι τουλάχιστον το είδε αυτός!
Όταν κοιτάς από χαμηλά, ο κόσμος των μεγάλων είναι συναρπαστικός, απρόσιτος, μαγικός... Θέλεις, κάθε παιδί θέλει, να μακρύνουν ξαφνικά τα πόδια σου, να μακρύνουν τα χέρια σου να τους αγκαλιάσεις και να τους φτάσεις... Να ψιθυρίσεις στο αυτί τους... «Ε, παιδιά, τι γίνεται; Εμένα με... ξεχάσατε;»
Ο αγώνας μεταφράζεται σε σύμβολα της επιτυχίας μέσα στα σύγχρονα αστικοβιομηχανικά μας πλέγματα και καθώς απομυζά την ικμάδα, τη ζωντάνια, τα συναισθήματα, την αγάπη μας, πολλαπλασιάζονται τα κρύσταλλ
Keywords
εφυγε, λύση, νέα, θεσσαλονικη, Καλή Χρονιά, η ζωη, ναρκωτικα, φτωχεια, αγαπη, αδιαφορια, αυξηση, ανια, απλα, αυτι, δυναμη, δυστυχως, ελλειψη, εποχες, ζωη, κλιμα, λυκειο, λύση, νεα υορκη, οικογενεια, παιδι, παιδια, προβληματα, συμβολα, χρημα, ωρες, αγωνας, μοιαζει, ποδια, θελω να, ξεκινησε, χερια, χλωμο
Τυχαία Θέματα
- Δημοφιλέστερες Ειδήσεις Κατηγορίας Blogs
- Τα λινκ με το LIVE STREAMING ΠΑΟΚ Ολυμπιακός
- Πανζουρλισμος στο τηλεφωνικο κεντρο του σκαϊ
- ΑΕΚ-ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ -LiVE Streaming-
- ΕΚΤΑΚΤΟ: ΚΑΛΟΥΝ οι Αγανακτισμένοι για τις 18.00 στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ
- Ο Πλάτωνας για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες
- PAOK OLYMPIACOS LIVE STREAMING 5-2-2012
- Πόλος έλξης για τους θεολόγους το μεταπτυχιακό του Πανεπιστημίου Νεάπολις Πάφου
- Ποιά είναι η μεγάλη μικρή νικήτρια του Junior Master Chef (video)
- Pregame: ΠΑΟΚ - Ολυμπιακός (19:30)
- Αγανακτισμένοι στο Σύνταγμα
- Δημοφιλέστερες Ειδήσεις Ksipnistere
- ΤΟΥ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΓΙΑΟΥΡΤΙΑ ΟΙ ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ!
- Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΔΙΟΤΙ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΡΑΞΕΙΣ
- "Πας μη προοδευτικός , Έλλην"
- Ο Κούγιας στον Βόλο (;) και οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού Βόλου σε αναμμένα κάρβουνα!
- Λαμπαδηδρομία ΕΠΑΜ 4/2/2012 , Πειραιάς
- Ελλάς δαφναία
- Γ. Καρατζαφέρης : «Θα πάμε όταν φύγουν οι μουσαφίρηδες»
- Στο «κόκκινο» οι σχέσεις Σαμαρά με στενούς συνεργάτες του λόγω μνημονίου
- Οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού Βόλου έτρεψαν σε φυγή τους πολιτικούς της Μαγνησίας
- ΠΕΡΙ ΑΝΥΠΑΚΟΗΣ και ΤΙΜΩΡΙΑΣ.....
- Τελευταία Νέα Ksipnistere
- Έτσι, χτες, έφυγε...οριστικά!..
- Ελλάς δαφναία
- ΠΕΡΙ ΑΝΥΠΑΚΟΗΣ και ΤΙΜΩΡΙΑΣ.....
- Λαμπαδηδρομία ΕΠΑΜ 4/2/2012 , Πειραιάς
- ΤΟΥ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΓΙΑΟΥΡΤΙΑ ΟΙ ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ!
- Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΔΙΟΤΙ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΡΑΞΕΙΣ
- Ενότητα χωρίς περιεχόμενο καταρρέει σαν χάρτινος πύργος
- Στο «κόκκινο» οι σχέσεις Σαμαρά με στενούς συνεργάτες του λόγω μνημονίου
- Οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού Βόλου έτρεψαν σε φυγή τους πολιτικούς της Μαγνησίας
- Γ. Καρατζαφέρης : «Θα πάμε όταν φύγουν οι μουσαφίρηδες»
- Τελευταία Νέα Κατηγορίας Blogs
- Να μην κάνει πίσω ο Σαμαράς ζητούν οι βουλευτές του
- Τα άκουσε ο βουλευτής Χρυσανθακόπουλος στην Πάτρα
- Αρκετά! είπε το Eurogroup στον Ε. Βενιζέλο
- Κοινή στάση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για Δίστομο και γερμανικές αποζημιώσεις
- «Τι να σε φάει ο γάιδαρος τι να σε φάει η αρκούδα…»
- Γλύτωσε με Περόνε ο Αστέρας
- ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ ΚΙΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΝ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥ ΟΗΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΡΙΑ
- [Τεχνολογία] Νέος επικίνδυνος «ιός» απειλεί τα pc μας. Πως θα τον εντοπίσετε!
- [Αχ Ελλάδα] Πυρκαγιά στο μηχανοστάσιο πλοίου
- Ο πεινασμένος τη δραχμή δεν τη φοβάται....