Η Εκκλησία να «ορθοτομήσει τον λόγον της αληθείας»!

του Ραφαήλ Μεν. Μαϊόπουλου

1. Θα περιμέναμε η επιστολή του Αρχιεπισκόπου προς τον πρωθυπουργό να εστιάζεται στο «ηθικό ζήτημα» της κρίσης και όχι στο «τεχνοκρατικό».

- Να υποδεικνύει τα ηθικά γενεσιουργά αίτια της κρίσης, που δημιουργήθηκαν από τη, διαχρονικά, κακή συμπεριφορά της ηγεσίας του τόπου (πολιτικής, εκκλησιαστικής, οικονομικής, πευματικής): την πρόταξη του ατομικού συμφέροντος έναντι του.....
συμφέροντας της ολότητας, την υπόθαλψη ή την ανοχή της διαφθοράς, της α-νομίας, της κλοπής και της σπατάλης του δημόσιου χρήματος, της αναξιοκρατίας, του πνεύματος της ήσσονος προσπάθειας, του υπερκαταναλωτικού ευδαιμονισμού...

- Να τονίζει πως χωρίς την καταπολέμηση αυτών των «θανάσιμων αμαρτημάτων», σωτηρία για τη Χώρα δεν θα υπάρξει, όποια κι αν είναι τα τεχνοκρατικά μέτρα που θα εφαρμοστούν για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης.

- Να διαβεβαιώνει πως η Εκκλησία στη δύσκολη αυτή περίσταση βρίσκεται κοντά στον λαό και προσεύχεται οι υπεύθυνοι άρχοντές του να πάρουν τις καλύτερες για τη Χώρα και τον λαό αποφάσεις.

2. Η επιστολή του Αρχιεπισκόπου, ασχολούμενη με την τεχνοκρατική πλευρά της κρίσης:
- Απορρίπτει την «αδιέξοδη και αποτυχημένη γραμμή του πρόσφατου παρελθόντος μας».
- Αποφαίνεται πως, με την πολιτική αυτή, “ζητούνται δεσμεύσεις που δεν λύνουν το πρόβλημα, αλλά αναβάλλουν μόνο προσωρινά τον προαναγγελθέντα θάνατο της Οικονομίας μας και υποθηκεύουν, ταυτόχρονα, την εθνική μας κυριαρχία, τον πλούτο που έχουμε, αλλά και αυτόν που μπορεί να αποκτήσουμε στα εδάφη και τις θάλασσές μας, την Ελευθερία, τη Δημοκρατία, την Εθνική μας Αξιοπρέπεια”.

- Προειδοποιεί: “Η πρωτόγνωρη καρτερία των Ελλήνων εξαντλείται, η οργή παραμερίζει τον φόβο και ο κίνδυνος κοινωνικής ανάφλεξης δεν μπορεί να αγνοείται πια, ούτε από εκείνους που διατάσσουν, ούτε από εκείνους που εκτελούν τις φονικές συνταγές τους”.
- Προτείνει: “Και βέβαια, δεν μπορεί παρά να υπάρχουν μπροστά μας και άλλοι δρόμοι. Δρόμοι πνευματικής ανάτασης και οικονομικής ανάταξης. Δρόμοι δημιουργίας, ελπίδας και προοπτικής. Δρόμοι ανοικτοί για κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνα. Σε αυτούς τους δρόμους οφείλουμε να πορευθούμε όλοι, με τη συναίσθηση της μετάνοιας. Ενώνοντας τις αστείρευτες δυνάμεις του Έθνους μας. Αποκρούοντας, ταυτόχρονα, τους έξωθεν εκβιασμούς και απορρίπτοντας τις θανατηφόρες συνταγές τους”.
3. Ερωτήματα που γεννιούνται από την επιστολή του Αρχιεπισκόπου.

(α) Γνωρίζοντας ότι οι δρόμοι που μπορούμε να ακολουθήσουμε, στη σημερινή πραγματικότητα, είναι μόνο δύο –ο κάκιστος που μας προτείνει η Ευρώπη και ο ολέθριος της στάσης πληρωμών και της εξόδου απ’ την Ευρωζώνη– κάνουμε λάθος αν συμπεράνουμε πως η αρχιεπισκοπική επιστολή, απορρίπτοντας τον πρώτο (κάκιστο), προτείνει στον πρωθυπουργό τον δεύτερο (ολέθριο) δρόμο;
(β) Όταν οι ειδικοί της οικονομίας (της θεωρίας και της πράξης), χρόνια τώρα και σ’ όλον τον κόσμο, δεν μπορούν να συμφωνήσουν για τα αίτια μιας οι