Η Πλατεία να κηρύξει τον πόλεμο στο ρουσφέτι

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Ψεύτες; Κλέφτες; Φαύλοι; Προδότες; Είναι δυνατόν; Μιλάμε για τους ίδιους ανθρώπους; Γι’ αυτούς που, ενταγμένους σ’ αυτό που σήμερα καταγγέλλουμε ως κομματοκρατία, τους ψηφίζουμε ανελλιπώς επί είκοσι, τριάντα, σαράντα χρόνια;

Πρόκειται για μια πρωτοφανή ανανέωση εμπιστοσύνης και νομιμοποίηση, που αυτή τη στιγμή τους επιτρέπει να υποστηρίζουν πως θα ισχύσει και σ’ αυτήν την περίπτωση η γνωστή ρήση «Ο τρώσας και ιάσεται».

«Εμείς θα σας σώσουμε», διακηρύσσουν, καθώς η πρώτη αμηχανία έχει ήδη εξελιχθεί σε επιθετικότητα. «Θέλετε δεν θέλετε, δεν....
έχετε άλλους. Ούτε προτείνετε κάτι συγκεκριμένο. Νεφελώματα για το δέον γενέσθαι καταθέτετε στις συνελεύσεις των συγκεντρώσεών σας. Ο καθένας ανάλογα με την ιδεοληψία του και την δική του πολιτική – κομματική προέλευση, κι’ ας την έχει πια απαρνηθεί».

Είναι ανάγκη τώρα να υπάρξουν συγκεκριμένες προτάσεις και να απαιτηθεί η υιοθέτησή τους εδώ και τώρα:

-Άμεση κατάργηση, χωρίς να περιμένουμε την προθεσμία για συνταγματική αναθεώρηση, του άρθρου 86 που οδηγεί στην γρήγορη παραγραφή. Αν τόσο πολύ κόπτονται για την συνταγματική τάξη, ας πάρουν τη γνώμη του λαού με δημοψήφισμα.

-Νόμος που θα τιμωρήσει τους υπευθύνους τώρα και θα έχει αναδρομική ισχύ μόνο για τα πολιτικά πρόσωπα – το έκαναν στη Βρετανία και δεν μίλησε κανείς, ενώ ήδη βρίσκονται στη φυλακή πέντε πρώην υπουργοί και βουλευτές και για πολύ πιο αστεία αιτία (τα γελοία βουλευτικά έξοδα).

-Άμεσες αλλαγές στη δομή των κομμάτων, κατάργηση του αρχηγοκεντρισμού και επιλογή των υποψηφίων από τον ίδιο τον λαό που θα αποτελέσει το εκλεκτορικό σώμα το οποίο θα δίνει τα χρίσματα. Αν δεν μπορούν ή δεν θέλουν, ας αυτοκαταργηθούν. Το κενό θα συμπληρωθεί αμέσως.

Και το τελευταίο και πιο ουσιαστικό:

-Άμεση κατάργηση του πελατειακού κράτους όχι στα λόγια, αλλά με συνταγματική επιταγή, βάσει της οποίας δεν θα έχει δικαίωμα να θέτει υποψηφιότητα όποιος προεκλογικά δίνει την παραμικρή υπόσχεση σε προσωπικό επίπεδο, ενώ θα αφαιρείται μετεκλογικά η έδρα από όποιον παραλαμβάνει αιτήματα και διεκπεραιώνει ρουσφέτια.

Μόνο έτσι μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα επιστρέψει η ηθική στην πολιτική και θα βρεθούν οι ικανοί, οι άξιοι και οι ανιδιοτελείς στην Βουλή και στην εξουσία.

Αυτή τη στιγμή, η χώρα είναι σα να ξυπνά από έναν βαθύ λήθαργο. Ανακαλύπτει τα ψέματα, τις ανεπάρκειες, τη σαπίλα πάνω στην οποία έχτιζε το μέλλον της.

Είναι ωραία η ώρα που ξυπνά το «Μεγάλο Κτήνος», όπως αποκαλούσε τον λαό ο Αλεξάντερ Χάμιλτον (που έλεγε πως όταν το Μεγάλο Κτήνος ξυπνά, ανακαλύπτει πως είναι ελεύθερο και νιώθει την ανάγκη κάτι να κάνει με την ελευθερία του. Αλλά, πρόσθετε, μόλις την έχει ανακαλύψει και δεν ξέρει τι να την κάνει).

Είναι ωραία αυτή η ώρα, αλλά και επικίνδυνη. Πολύ εύκολα μπορεί να εμφανιστεί ένας ή και περισσότεροι «σωτήρες», που θα μας οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια μετά από λίγ