Κατεδαφίστηκε το σπίτι του Ανδρέα Καρκαβίτσα στην Ηλεία

Το παραλιακό σπίτι με τις πικροδάφνες του Ανδρέα Καρκαβίτσα στην παραλία των Λεχαινών ισοπεδώθηκε πριν από δύο ημέρες.

Το γκρέμισαν οι άνθρωποι του Συλλόγου Οικιστών(αυθαιρέτων), με απόφαση της γενικής τους συνέλευσης, καθώς όπως υποστηρίζουν επρόκειτο για «ένα ερείπιο-εστία μόλυνσης για την περιοχή τους».

Η ενέργεια έχει προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων στην τοπική κοινωνία.
Κοινή ανακοίνωση διαμαρτυρίας, εξέδωσαν η «Ένωση Πολιτών για την Οικολογία και το Περιβάλλον», η Πολιτιστική Ομάδα Φράγμα και.....
η «Μορφωτική Ένωση Λεχαινών ''Ανδρέας Καρκαβίτσας"», η οποία αναφέρει τα εξής:

«Το μόνο σπιτάκι που θα έπρεπε να διατηρηθεί στην παραλία του Αγίου Παντελεήμονα Λεχαινών "το σπίτι του Καρκαβίτσα", ισοπεδώθηκε προχθές από τον Σύλλογο των (αυθαίρετων) Οικιστών με τη δικαιολογία ότι ήταν ερειπωμένο και εστία μόλυνσης!!

Άραγε από πού αντλεί αυτή την εξουσία ο Σύλλογος των (αυθαίρετων ) Οικιστών; Ποιος νόμος του δίνει το δικαίωμα να κατεδαφίζει κτίσματα σε δημόσια παραλιακή έκταση, τα εκατοντάδες κτίσματα της οποίας έχουν από το 1997 χαρακτηρισθεί αυθαίρετα και παράνομα; Εδώ ας απαντήσουν οι αρμόδιες διοικητικές και δικαστικές αρχές».

Ο Αντιδήμαρχος Τεχνικών Υπηρεσιών στον Δήμο Ανδραβίδας Κυλλήνης Χρήστος Παλαιολόγος , ο οποίος αμέσως μετά το γκρέμισμα του σπιτιού εμφανίστηκε να μαζεύει τα μπάζα από την παραλία, μίλησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και εξήγησε ότι ο Δήμος δεν εμπλέκεται στην κατεδάφιση του σπιτιού, ενώ η παρουσία του στον καθαρισμό της παραλίας ήταν ιδιωτική.

«Με φώναξαν οι οικιστές να καθαρίσω την παραλία. Δεν γνώριζα, ότι το ερείπιο ήταν το παραλιακό σπίτι του Καρκαβίτσα. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα αντιδρούσα διαφορετικά» υποστήριξε κατηγορηματικά.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΡΚΑΒΙΤΣΑΣ 1865 - 1922
Ο Ανδρέας Καρκαβίτσας γεννήθηκε στα Λεχαινά της Ηλίας και πέθανε στην Αθήνα δύο μήνες μετά την Μικρασιατική καταστροφή σε ηλικία 57 ετών. Σπούδασε γιατρός και υπηρέτησε στο πολεμικό ναυτικό. Ελάχιστοι Έλληνες έχουν διαβάσει τον " Αρχαιολόγο" το σημαντικότερο πεζογράφημά του που γράφηκε το 1904 , κατηγορήθηκε ως ανθελληνικό και αποσύρθηκε από την κυκλοφορία. Πρόκειται για το τελευταίο του μυθιστόρημα μετά τον "Ζητιάνο" και "Τα λόγια της πλώρης". Το έργο, που έχει αλληγορικό χαρακτήρα, περιγράφει τον παράλληλο βίο δύο νεοελλήνων από τους οποίους ο πρώτος είναι ελληνομανής και προγονολάτρης, ενώ ο δεύτερος κατανοεί την πραγματικότητα και βασίζει την ζωή του στις σύγχρονες συνθήκες και όχι στην ομιχλώδη αίγλη των προγόνων. Στο τραγικό τέλος του έργου ο παθιασμένος με την ελληνολατρεία πρωταγωνιστής σκοτώνεται καταπλακωμένος από ένα αρχαίο άγαλμα της θεάς Δόξας, που προσκυνούσε καθημερινά.
Ο Καρκαβίτσας είχε πει: «Όσο ζούμε θαμπωμένοι και άπραγοι κάτω από το βάρος της παλιάς μας δόξας και δεν ζητάμε να ζήσουμε υπεύθυνα και δημιουργικά τη δική μας ζωή, προκοπή ας μην περιμένουμε».

Βιογραφικό
Ο Ανδρέας Καρκαβίτσας γεννήθηκε στα Λεχαινά της Ηλείας, πρωτ