Λίγες Σκέψεις... περί αντιδράσεων

...είπα τόσο καιρό να μη γράψω κάποιο κείμενο! Δεν ήθελα να στιγματιστώ με χρώματα! Άλλωστε άπειρες φορές προσπάθησα να αναφέρω πως δεν μου ταιριάζουν τα χρώματα και οι ετικέτες! Πριν από λίγε ημέρες αυτοκτόνησε στη Πλατεία Βάθης μάνα και γιος, 90 και 50 ετών αντίστοιχα! Διαβάζοντας την "είδηση" χωρίς να τους γνωρίζω, τους συμπόνεσα, λυπήθηκα που κάθε ημέρα φεύγουν συνάνθρωποι μας και εμείς δεν αντιδρούμε! Μπορεί κάποιος να φανταστεί σε ποιο στάδιο απόγνωσης έφτασε κάποιος συνάνθρωπος μας, ώστε να σπρώξει πρώτα τη μητέρα του (!) και μετά να βουτήξει στο κενό ο ίδιος? Νευριάζουμε άραγε με κάποιον ή απλά ξεπερνάμε την "είδηση"? Τί μας ψεκάζουν και μας αποβλακώνουν τόσο πολύ? Είναι δυνατόν να αυτοκτονούν τουλάχιστον 3 άτομα γύρω μας και....
εμείς να μην αντιδρούμε? Τί περιμένουμε? Να χαθεί κάποιος δικός μας για να αντιδράσουμε? Θα είναι αργά τότε...

...θέλετε να πιστέψετε πως οι πάνω από 2.500 αυτόχειρες της Ελλάδας τα τελευταία δύο χρόνια ήταν άνθρωποι ψυχοπαθείς? Θέλετε να πιστέψετε πως έφυγαν 2.500 συνάνθρωποι μας επειδή δεν ήταν καλά στα μυαλά τους και σας φαίνεται λογική αυτή η εξήγηση? Τόσο εύκολα ξεπερνάτε μία ανθρώπινη ιστορία? Τόσο εύκολα ξεχνάμε το "ευ ζιν" που οι πρόγονοι μας, δίδαξαν όλο το κόσμο? Τόσο εύκολα αντικαταστήσαμε στο μυαλό μας το "την υγειά μας να έχουμε..." με το "δουλειά να έχουμε..."? Μάλλον τόσο εύκολα, όσο αντικαταστήσαμε στο μυαλό μας τη λέξη "εργασία" με "δουλειά" και μας φαίνεται φυσιολογικό! Πράγματι, τώρα που δουλεύουμε, μας φτάνει να ζήσουμε? Το πρόβλημα μας λοιπόν εξαφανίζεται με μισθό 500 ευρώ? Αυτό ήταν τόσο καιρό το πρόβλημά μας και ψάχνουμε για δουλειά των 500 ευρώ? Αν δεν έβρισκαν άτομα που καταδέχονται να δουλέψουν για 500 ευρώ, ποιός θα ήταν ο συνήθης μισθός? Αφού με 500 ευρώ μισθό, πάλι δεν θα μπορείς να ψωνίσεις τρόφιμα, αλλά ούτε να κάνεις όνειρα...

...νομίζω πως η διαφορά ενός άνεργου, με ενός εργαζόμενου, είναι απλά η παραμύθα! Η παραμύθα πως ο ένας είναι ενεργός πολίτης που κάνει αυτό που θέλει και ονειρεύεται και ο άλλος απλά ψάχνει για δουλειά, ενώ στη πράξη κανένας δεν έχει μέλλον σε αυτή τη κοινωνία που ετοιμάζεται! Το αστείο είναι πως πραγματικά όλοι πια γνωρίζουμε τη κοινωνία που ετοιμάζεται! Το γελοίο όμως είναι πως ελάχιστοι τολμούν να αντιδράσουν! Οι περισσότεροι παραμένουν σε αμυντική στάση και αποβλακωμένη αντίδραση! Οι ηλίθιοι ρωτάνε αποβλακωμένα, τί να ψηφίσουν, ή τί θα ψηφίσει ο απέναντι ώστε να πάρουν ιδέες, ή απλά να αναπαράγουν ό,τι άκουσαν από τη τηλεόραση, ράδιο, blogs, αλλά χωρίς να κάνουν δικές τους σκέψεις! Αν θέλεις να δεις πώς πρέπει να αντιδράσεις, κοίτα λίγο έξω στη κοντινή σου πλατεία, κοίτα το ψυγείο σου, κοίτα τον σύντροφό σου πως είναι, κοίτα τα μάτια των παιδιών, των γέρων, των νέων, άνοιξε το πορτοφόλι σου! Σκέψου μόνος σου! Τόσα χρόνια άλλοι σκέφτονταν για εσένα και είδες τα αποτελέσματα! Τώρα υποτίθεται πως έγινες/έγινα πιο σοφός! Έχουμε internet, έχουμε επικοινωνία, έχουμε μεταφορικά μέσα, έχουμε τηλέφωνα, έχουμε ένα παγκάκι να κάτσουμε και