Μερικά ακόμη λόγια

Επιτρεψέ με να είμαι ξεκάθαρος μαζί σου αγαπητέ αναγνώστη. Είμαι ένας παλιομοδίτης άνθρωπος. Μου αρέσει ο κόσμος της φύσης παρά τους θανάσιμους κινδύνους του. Μου αρέσει ο δικός μας κόσμος των ανθρώπων, εφόσον πληρώνει τα χρέη του στο φυσικό κόσμο και διατηρεί τα οριά του.
Μου αρέσει η υπόσχεση του Παραδείσου. Σκοπός μου είναι μι γλώσσα που μπορεί να ανταποδώσει και να τιμήσει αυτά τα δώρα, μια γλώσσα ελεύθερη από τα μοντέρνα ψέματα.

Ούτε αυτός ο κόσμος, ούτε κανένα από τα μέρη του είναι ένα «περιβάλλον». Ένα σπίτι προς πώληση δεν....
είναι «σπίτι». Τα οικονομικά δεν είναι «επιστήμη», ούτε η «πληροφορία» είναι γνώση.
Ενας ανόητος σε δημόσιο αξίωμα δεν είναι «ηγέτης». Ένας πλούσιος κλέφτης είναι κλέφτης. Και μια πνευματική πόρνη είναι πόρνη.

Ο κόσμος έχει γίνει κομμάτια μετά το διαζύγιο των πραγμάτων από τα ονοματά τους.
Η ακατάπαυστη προετοιμασία για πόλεμο δεν είναι ειρήνη.
Η υγεία δεν εξασφαλίζεται με την πώληση φαρμάκων.
Η επιστήμη με χορηγούς τις επιχειρήσεις είναι γνώση που έχει γίνει εμπόρευμα, το ίδιο και η τέχνη που ονομάζει όλο αυτό « πρόοδο».

Νομίζω ότι τα θέματα περί «ταυτότητας» είναι βασικά μπούρδες. Είμαστε οι πράξεις μας, πράγμα που συμπεριλαμβάνει τις υποσχέσεις μας, τις ελπίδες μας, αλλά πρώτα από όλα τις υποσχέσεις μας.
Γνωρίζω ότι ένα έμβρυο είναι ένα ανθρώπινο παιδί. Αγάπησα τα παιδιά μου από τη στιγμή της σύλληψής τους, έχοντας αγαπήσει τη μητέρα τους, η οποία τα αγαπούσε από τη στιγμή της σύλληψής τους και ακόμη πιο πριν.. Ποιοι είμαστε εμείς που θα ισχυριστούμε ότι ο κόσμος δεν άρχισε με αγάπη;

Θα ήθελα να πεθάνω, όπως γεννήθηκα, μέσα σε αγάπη, όπως το δικαιούνται και όλοι οι άνθρωποι.
Δεν μου αρέσουν οι μηχανές, αν και είμαι αναγκασμένος να τις χρησιμοποιώ. Κάποια μέρα θα εξαφανιστούν και αυτή θα είναι μια χαρούμενη και άγια μέρα.
Εννοώ τις φριχτές μηχανές που κινούνται καίγοντας το σώμα του κόσμου και την αναπνοή του.
Όταν βλέπω ένα αεροπλάνο να αφήνει τις αναθυμιάσεις του στον καθαρό ουρανό ή ένα όχημα στο διάστημα να μιμείται ένα αστέρι τη νύχτα, λέω, «φύγε από κει!», όπως θα μιλούσα σε μια αλεπού ή έναν κλέφτη στο κοτέτσι.

Όταν ακούω ότι το χρηματιστήριο πέφτει, λέω, «Ζήτω η βαρύτητα! Ζήτω η ηλιθιότητα, το λάθος και η απληστία στα παλάτια του φαντασμένου καπιταλισμού!».
Νομίζω ότι η οικονομία θα έπρεπε να βασίζεται στη λιτότητα, στη φροντίδα των πραγμάτων και όχι στην κλοπή, στην τοκογλυφία, στην παραπλάνηση, στη σπατάλη και στην καταστροφή.

Σκοπός μου, είναι μια γλώσσα που μπορεί να μας κάνει μια ολότητα, παρόλο που είμαστε θνητοί, αδαείς και μικροί. Ο κόσμος είναι μια ολότητα πέρα από την ανθρώπινη αντίληψη. Το σώμα έχει τη δική του ζωή, που παραμένει ανέγγιχτη από τη σωρεία των εξηγησεών μας. Δεν θέλω να ζήσω για πάντα ή να ζήσω περισσότερο με κομμάτια άλλων ανθρώπων. Δεν πιστεύω ότι η ζωή ή η γνώση μπορούν να δοθούν από μηχανές. Η οικονομία των μηχανών έχει βάλει φωτιά στη γη και όλα τα πλάσματα καίγονται