Μήπως ο Γιώργος θέλει να μας πει κάτι σημαντικό;

Τις τελευταίες ημέρες έχουμε γίνει μάρτυρες των πιο ευτράπελων πολιτικών περιστατικών. Ο ένας αντιπρόεδρος της κυβέρνησης μας μιλάει για… τανκς, ο άλλος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και πρωθυπουργός παρά τω πρωθυπουργό μας μιλάει για στρατιωτική πειθαρχία… Βγαίνει και ο πρόεδρος της κυβέρνησης (διακοπών, ταξιδίων και άλλων φαιδρών πλην αναπαυτικών) και μας λέει να μην παίζουμε με τις…
λέξεις, μιλώντας ταυτόχρονα για «επιλεκτική χρεοκοπία»!!! Πού είναι οι εισαγγελείς; Πού είναι εκείνος ο τορναδόρος; Πού είναι κάποιος -έστω κι ένας- με φιλότιμο να τους αρχίσει στα χαστούκια; Πού είναι οι πανέξυπνοι παπαγάλοι (με συγχωρείτε, δημοσιογράφοι ήθελα να γράψω) να κουνήσουν γη και ουρανό και να θέσουν βασικά ερωτήματα για τον συντονισμένο καταποντισμό της οικονομίας της χώρας;

Κι ενώ η Ελλάδα μοιάζει με το πτώμα του Έκτορα που το σέρνει ο Αχιλλέας (βλ. δάνειες δυνάμεις, διεθνείς οικονομικοί τρομοκράτες, τοκογλύφοι, λαμόγια και μεταξύ αυτών και οι ευρωπαίοι αλληλέγγυοι υπέρ του διαμελισμού της πατρίδας μας), ο πρωθυπουργός μεταβαίνει στην Κω, για να συναντήσει το πνεύμα του Ιπποκράτη προκειμένου να περάσει στην εγχείρηση του ασθενούς (από τον Γεώργιο Παπαδόπουλο, τον συνταγματάρχη, μάθαμε πως ο ασθενής είναι η χώρα και οι πολίτες της), προφανώς χωρίς αναισθητικό αλλά εν πλήρη αναισθησία του ανειδίκευτου χειρουργού κ. Γεωργίου Α. Παπανδρέου (που κυκλοφορεί με το χαϊδευτικό ΓΑΠ)… Αλήθεια, γιατί πήγε στην όμορφη Κω ο Γιωργάκης; Τι κομπίνα στήνει πάλι στους Έλληνες; Τι θα μας εκστομίσει άραγε ο μυαλοχυμένος (λόγω εγκεφαλικού περισσεύματος) βραβευμένος σκεπτόμενος;

Δυστυχώς, παρατηρώντας την σιωπή (που πάντα υπάρχει πριν την μεγάλη καταιγίδα), διαπιστώνω πως τα επερχόμενα δεν είναι μόνο σημαντικά, αλλά πρέπει να έχουν τεραστίων διαστάσεων σπουδαιότητα (όχι για εμάς, αλλά για όλους αυτούς που ορέγονται να αρπάξουν την θάλασσα και τον ήλιο της πατρίδας μας, προκειμένου να γεμίσουν τα θησαυροφυλάκιά τους… Δυστυχώς, είμαι σχεδόν πεπεισμένος πως το σκηνικό του εγκλήματος έχει στηθεί για μία ακόμη φορά, ο πρωταγωνιστής έχει μάθει τον ρόλο του, έχει πάρει τη θέση του και ο χορός (βλ. λοιπό πολιτικό σκηνικό και φυσικά τους δημοσιογράφους) και όλα δείχνουν έτοιμα για να ανακοινωθεί η επόμενη πράξη του δράματος. Χρεοκοπία με αισιοδοξία, χρεοκοπία που δεν θα είναι χρεοκοπία, θα είναι κάτι σαν μία πίτα χωρίς τζατζίκι, και η διάρκεια καθώς και οι παρενέργειές της θα είναι σύντομες… Πόσο; Όσο αντέξει ο κόσμος… μέχρι να καταλάβουν οι ηλίθιοι υποτακτικοί (βλ. όλους εμάς τους χαχόλους, τους υποταγμένους νέο-ραγιάδες) πως η πίτα θα καταλήξει αλλού, το χαρτί θα το φάνε οι σκύλοι και τον λογαριασμό θα τον πληρώσουν όσοι είναι θεατές και καλοπληρωτές μίας κακοστημένης φαρσοκωμωδίας ενός ικανότατου θιάσου μασκαράδων που θα πουλούσαν και τα παιδιά τους για να δέχονται σφαλιάρες στα μεγάλα σαλόνια από τους μεγαλο-λακέδες των τραπεζιτών (εδώ βλ. αρχηγούς άλλων ευρωπαϊκών κρατών)…

Ίσως από την επόμενη εβδομάδα η Ελλάδα να μην είναι πλέον Ελλάδ