Ο ΝΕΟΣ ΤΣΟΛΑΚΟΓΛΟΥ ΚΑΙ ΟΙ «ΚΑΜΗΛΙΕΡΗΔΕΣ» ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Του Ηλία Σιαμέλα

Καθώς κοιτάζω τη φιγούρα του Giorgaki να φωσφορίζει πάνω στο γυαλί της τηλεόρασης, καθώς διακρίνω αυτό το δύσπεπτο σείσμα που θροεί ανάμεσα στα εφέ μιας μιξοβάρβαρης σκηνοθεσίας, καθώς ακούω αυτό τον ίσκιο να διαβάζει με σπαστά ελληνικά το τεφτέρι που τού έδωσαν, καθώς παρακολουθώ όλο αυτό το ακατανόητο μάγμα, αυτή τη ζύμη που «κυβερνάει» την Ελλάδα, μου ήρθε στο μυαλό η ρήση του Πλούταρχου που λέει, «Δύο τα πάντων εστί κυριώτατα εν ανθρωπίνη φύσει, νους και...
λόγος». Δυστυχώς στην περίπτωση του «πρωθυπουργού» μας, δεν υπάρχει ούτε νους, ούτε λόγος!
Ω, μοίρα κακιά! Φωνάζω προς τον τοίχο. Ω, χώρα του ακατανόητου. Έχεις αυτιά ν’
ακούσεις; Γιατί τέτοια συφορά; Ποιος διάβολος συνέργησε ώστε να βλέπουμε να γλιστράει
μπροστά μας αυτό το ακατανόμαστο χάλι; Ποιον να χλευάσεις; Μπροστά σε ποιον να
διαμαρτυρηθείς; Εδώ ακόμη και οι βρισιές έχουν χάσει την έννοια τους. Κοιτάζω και
ξανακοιτάζω το γυαλί. Κάθε κίνηση προσδίνει μια σύσμιχτη εικόνα, που όμοιά της δεν έχει
υπάρξει στον κόσμο. Ποτέ δε φανταζόμουνα ότι αυτός που αποκαλούν «πρωθυπουργό»
της Ελλάδας, θα κουβαλούσε ένα πρόσωπο διάσπαρτο από κηλίδες ανεπάρκειας. Έχω
την εντύπωση ότι έχουν βάλει έναν σκληρό δίσκο στην καρδιά του, και με το ποντίκι τού
κάνουν κλικ, για το ποιο κείμενο θα διαβάσει. Είναι καίρια τραγικό, είναι απερίγραπτα
εξωπραγματικό αυτό που βλέπουμε να συμβαίνει μπροστά μας.
Όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί της άγριας φύσης κάτι έχουν να μας δείξουν. Χτες
κοιτούσα μια σαύρα. Ακόμη και το περπάτημά της έχει μια αντιστοιχία με το περιβάλλον.
Ακόμη και το σούρσιμο του φιδιού είναι αργασμένο στο υφάδι της γήινης σοφίας. Όλα
αυτά τα πλάσματα, όσο ανατριχιαστικά κι αν είναι, συμμετέχουν στην αλυσίδα της ζωής,
και τ’ αστραπόμορφα μάτια τους, σου δίνουν την εντύπωση ότι ονειρεύονται την όποια
εξέλιξή τους.
Κι όμως, να που η εξέλιξη αναιρείται για τα λεγόμενα έλλογα όντα. Να, που το
μεταλλαχτικό εργαστήρι του συστήματος μετάτρεψε έναν ικανό αριθμό ανθρώπων, σε
σαλιγκάρια. Να που η στέρεη λογική μεταμορφώθηκε σε άμορφη αφροσύνη. Να που οι
αξίες της ζωής έγιναν σκύβαλα της κατανάλωσης και του εύκολου πλουτισμού. Να που
στο «περιβόλι» της μεταπολίτευσης, εμφυτεύθηκε κι ο Νέος υβριδικός Τσολάκογλου,
ντυμένος όχι με τη στολή των Ναζί, αλλά με το … κολάν της παραλλαγής, θριαμβολογώντας
μάλιστα ότι ..έσωσε την Ελλάδα!
Οι ήρωες που απελευθέρωσαν τούτο τον δύσμοιρο λαό, έδιναν το λόγο τους και
πέθαιναν γι αυτόν. Η ντομπροσύνη ήταν το κύριο γνώρισμά τους. Όμως τα σύγχρονα
νεοπλάσματα της Νεοταξικής πανσπερμίας κινούνται ανάμεσα στη χλιδή, την αυθάδεια,
την υπερηφάνεια και το ψέμα, με μια μαεστρία δαιμόνων.
-Δε θα κόψουμε πάλι μισθούς και συντάξεις, λέει ο Νέος Τσολάκογλου, και την άλλη
μέρα κόβει μισθούς και συντάξεις!
-Δε θα βάλουμε άλλους φόρους, και την άλλη μέρα βάζει εκατονταπλάσιους φόρους.<