Ο "σοφός" κ.Πάσχος και οι απόψεις που ξεχάστηκαν...όταν έγραφε για την ελευθερία και ανωνυμία των blogs

Με χτεσινή απόφασή του,ο υπουργός δικαιοσύνης Μ.Παπαϊωάννου ανακοίνωσε τα ονόματα των μελών της επιτροπής,η οποία θα αναλάβει το νομοπαρασκευαστικό έργο του νόμου για την ταυτοποίηση των διαχειριστών blogs και τη διεύρυνση του καταλόγου των εγκλημάτων για τα οποία θα επιτρέπεται η άρση του απορρήτου.Μεταξύ των "σοφών" της επιτροπής είναι και ο γνωστός δημοσιογράφος του ΣΚΑΙ και της Καθημερινής,Πάσχος Μανδραβέλης.

Ποιος όμως είναι ο κύριος Μανδραβέλης και κυρίως ποιες είναι οι απόψεις του σχετικά με τα blogs;Ψάχνοντας στο διαδίκτυο βρήκαμε παλαιότερα δημοσιευμένα άρθρα του στα...
οποία εκθέτει τις απόψεις του σχετικά με τα όσα τώρα θα κληθεί να "νομοθετήσει",αποσπάσματα των οποίων σας παραθέτουμε παρακάτω:

Το «αγκάθι» της ανωνυμίας στο Διαδίκτυο-Πάσχος Μανδραβέλης, Η Καθημερινή της Κυριακής, 02/03/2008

"Όπως γίνεται συνολικά με την παγκοσμιοποίηση, το Διαδίκτυο (που είναι μέρος της) αλλάζει ραγδαία τους κανόνες του παιγνιδιού. Η αντιμετώπιση των ζητημάτων που ανακύπτουν προϋποθέτει νέα προσέγγιση, άλλη εκείνης του αείμνηστου Δημήτρη Μαρούδα που απειλούσε να καταρρίψει τους δορυφόρους. Η παλαιά αντίληψη του κράτους «όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω» ή περνώ νόμους που θα λύσουν προβλήματα που έχουν χαρακτήρα παγκοσμιότητας, το μόνο που επιτυγχάνει είναι να γελοιοποιεί τη χώρα διεθνώς. Ετσι κι αλλιώς ο έλεγχος 40.000 blogs στην Ελλάδα (100 εκατ. παγκοσμίως) είναι δύσκολος".

Η ελευθεριότητα των blogs-Πάσχος Μανδραβέλης, Η Καθημερινή, 29/02/2008

"Διαχρονικά, πολλοί πρωτοστατούν στις εκκλήσεις για επιβολή νομοθετικών μέτρων «για να παταχθεί η δημοσιογραφική αλητεία» και τελικά το μόνο που πατάσσεται είναι η δημοσιογραφία. Το ζήσαμε με τον νόμο για τις αγωγές, το είδαμε με τον νόμο για την προστασία των κατηγορουμένων και το βλέπουμε τώρα με τα blogs.

Κατ’ αρχήν πρέπει να παρατηρήσουμε ότι αυτό που ονομάστηκε «λούμπεν ενημέρωση» είναι κοινός τόπος στα παραδοσιακά media. Φαίνεται από τη διάρθρωση της αγοράς και αποκαλύπτεται με κάθε ευκαιρία. Παρά το δρακόντειο νομοθετικό πλαίσιο -κάτι που αποδεικνύεται από την κίνηση στο κτίριο 9 της Ευελπίδων- και εκβιασμοί γίνονται, και συκοφαντίες εκτοξεύονται και λάσπη ρίχνεται. Οι αυστηροί νόμοι δεν ευπρέπισαν τον δημόσιο διάλογο της χώρας. Αντιθέτως, δια των αγωγών φιμώθηκαν πολλές χρήσιμες απόψεις. Εχει παρατηρηθεί δε ότι οι νόμοι περί εξύβρισης και συκοφαντικής δυσφήμισης δεν χρησιμοποιούνται από τους ανυπεράσπιστους πολίτες. Κυρίως χρησιμοποιούνται από εκείνους που έχουν δημόσιο λόγο και πρόσβαση στα ΜΜΕ (πολιτικούς δημοσιογράφους, καλλιτέχνες κ.λπ.) πολλές φορές ως μέσο ξεκαθαρίσματος λογαριασμών.

Έχει αναλυθεί επαρκώς το πρόβλημα άρσης απορρήτου, των δικτυακών τόπων, ειδικά εκείνων που βρίσκονται στις ΗΠΑ. Εκεί η πρώτη τροπολογία του Συντάγματος προστατεύει απόλυτα τον λόγο, ακόμη κι αν αυτός είναι ακραία υβριστικός. Η υπόθεση Λάρι Φλιντ (εκδότη του πορνογραφικού περιοδικού Hustler) το απέδειξε. Αλλά ακόμη κι αν μπ